Θαυματουργικές εκδιώξεις ακρίδων από τον Άγιο Σεραφείμ της Λειβαδιάς

Θαυματουργεί στον Πειραιά

Η φήμη του Αγίου είχε διαδοθή παντού. Άλλοτε ο Άγιος, όπως είπαμε, απάλλαξε τους αγρούς της Μονής από τις ακρίδες. Αυτό μαθεύτηκε παντού. Όταν δε κατόπιν έπεσε ακρίδα στα χωράφια των Αθηναίων και έτρωγε τα πάντα, οι Αθηναίοι θυμήθηκαν τον ασκητή του Δομπού. Επήγαν, τον βρήκαν και τον έφεραν επί τόπου. Τον ωδήγησαν στο Μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνος στον Πειραιά. Έγινε λιτανεία και έψαλλεν Αγιασμό. Όταν δε είπε το «Σώσον, Κύριε τον λαόν Σου» και έρριξε τον Σταυρόν στην θάλασσα, ω! του θαύματος! όλες εκείνες οι ακρίδες σύννεφα ολόκληρα μαζεύτηκαν και έπεσαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Βλέποντας ο Λαός το θαύμα εφώναξε: «Μέγας εί, Κύριε». Το δε νερό της θάλασσας, στο οποίον έπεσεν ο Τίμιος Σταυρός, έγινε γλυκό και πολλοί από τους παρευρεθέντες Χριστιανούς και Τούρκους, που έπιαν, εθεραπεύθηκαν από χρόνια νοσήματα. Τόσον δε ήτο το σμήνος των άκρίδων που πνίγηκαν, ώστε ήταν αδύνατον να κωπηλατήση βάρκα.

Οι Αθηναίοι που είδαν το θαύμα κατεσκεύασαν και εδώρησαν εις τον Άγιο ένα πολύτιμο Σταυρό. Επίσης συνέλεξαν πολλά χρήματα και έστειλαν και οικοδόμους για να αποτελειώση τον Ναό και να τον κοσμίση. Ουδέποτε δε εξέχασαν το θαύμα οι Αθηναίοι. Έκτισαν δε αργότερα εις το Άνω Φάληρο και Ναόν του Αγίου Σεραφείμ, που εώρταζε πανηγυρικά εις τας 6 Μαΐους. Κατ’ εξοχήν δε τον εώρταζε η γεωργική τάξις των Αθηναίων. Εις κάθε τους δε ανάγκην αργότερα έστελναν εις το Μοναστήρι του Δομπού και έφερναν την Κάρα του Αγίου και του ζητούσαν την βοήθειάν Του. Και σήμερα την καλούν για βοήθειά τους μερικοί Αθηναίοι.

Πρέπει δε να σημειωθή ότι και από πολλά άλλα μέρη, όταν πέφτη η ακρίδα, στέλνουν και φέρνουν τα λείψανα του Αγίου, ψάλλουν επί τόπου Αγιασμόν και χάνεται η ακρίδα.

Τούρκος στο Αμαρούσι δέρνει τον Χόντζα

Όχι μόνον οι Χριστιανοί, αλλά και οι Τούρκοι, όταν ήσαν εις την Ελλάδα, έπαιρναν από τον Αγιασμό αυτό των Χριστιανών και ερράντιζαν τα χωράφια των και έσωζαν τα σπαρτά τους. Εις το Αμαρούσι μάλιστα είχε συμβή το εξής: “Ένας Τούρκος είχε μεγάλο κτήμα γεμάτο καρποφόρα δένδρα. Έπεσε ακρίδα πολλή και θα το κατέστρεφε. Ο Τούρκος είχεν ακούσει, ότι οι Χριστιανοί σε τέτοιες περιστάσεις ζητούν την βοήθειαν του Θεού, μέσω των Ιερέων. Εκάλεσε λοιπόν και αυτός τον χότζα του, να ζητήση την βοήθειαν του Μωάμεθ. Ο χότζας προσευχήθηκε στο Μωάμεθ, αλλά τίποτε, καμμία απάντησις. Ο Τούρκος ήταν άπηλπισμένος και έβλεπε να καταστρέφεται τελείως από την ακρίδα το κτήμα του. Ένας Χριστιανός όμως τού είπε: «Να σου φέρω εγώ Χριστιανό ιερέα, που με την προσευχή του θα διώξη την ακρίδα». Την εποχήν εκείνην είχαν φέρει εις το Αμαρούσιον, για την ακρίδα έναν ιερέα από το Μοναστήρι του Άγ. Σεραφείμ με την Αγίαν Κάραν. Αυτόν τον ιερέα επήγε ο Χριστιανός στο κτήμα του Τούρκου. Μόλις έγινε ο Αγιασμός, η ακρίδα σηκώθηκε ψηλά και έγινε άφαντος από το κτήμα. Ο Τούρκος, όταν είδε το θαύμα, ευχαρίστησε τον Χριστιανό ιερέα, τον δε χότζα τον έδειρε αλύπητα. Από τότε δε δεν έπαυσε να διακηρύττει την ευγνωμοσύνην του εις τον Άγιον Σεραφείμ. Τέτοια θαύματα έγιναν πάρα πολλά μετά τον θάνατο του Αγίου Σεραφείμ.

Καθαρίζει το χωριό του

Τον Μάϊον του 1929 έπεσε εις το χωριό Ζέλι από το οποίον κατήγετο ο Άγ. Σεραφείμ, πολλή ακρίδα, που κατέτρωγε όλη τη βλάστησι. Αι κρατικαί υπηρεσίαι ανέλαβον αγώνα δια την έξόντωσί της. Διέθεσαν 1500 δοχεία πετρελαίου και 800 σάκκους με δηλητηριώδη πίτουρα, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Οι κάτοικοι τότε κατέφυγαν στον πατριώτη τους Άγιο, να τους προστατεύη. «Καλούμεν, γράφει ο ιερεύς Κ. Ζελιανάκος, εκ της Μονής την Αγίαν Κάραν. Την επομένην 18ην Μαΐου ψάλλεται έξωθεν του χωρίου Αγιασμός. Και ω του θαύματος! την επομένην όλα τα σμήνη των μυριάδων ακρίδων, από όλα τα σημεία του ορίζοντος, έπαιρναν την άγουσαν προς ξηρόν και άκαρπον βουνόν, χωρίς οφθαλμός ανθρώπου να ίδη τί απέγιναν. Εντός δύο ημερών εκαθάρισεν άπασα η περιφέρειά μας».

Πηγή: + Αρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, Ο Όσιος Σεραφείμ Λεβαδείας, εκδ. Ορθόδοξου Τύπου, Κάνιγγος 10,  Αθήναι 1994 (σελ. 15-16, 27, 28)