Εκδήλωση για την Πολύτεκνη Μάνα του Λευκονοίκου (Χαιρετισμός Δημάρχου Ζήνας Λυσάνδρου Παναγίδη)

Έντιμη κ. Υπουργέ,

Αξιότιμη κυρία Άννα Θεολόγου και αξιότιμοι κύριοι βουλευτές, αξιότιμοι κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, αξιότιμοι κύριοι κοινοτάρχες, αξιότιμε κύριε Επαρχιακέ Γραμματέα του ΑΚΕΛ Αμμοχώστου,

Αξιότιμη κυρία Πρόεδρε της Σχολικής Εφορείας Λευκονοίκου

Αξιότιμε κ. Πρόεδρε των Πολυτέκνων, Ντίνο Ολύμπιε,

Αξιότιμε Πρόεδρε του Προσφυγικού Σωματείου «Το Λευκόνοικο», αξιότιμοι πρόεδροι των Επαρχιακών

Συμβουλίων του Σωματείου μας, αξιότιμε Γραμματέα του Δήμου Λευκονοίκου,

Αγαπητές πολύτεκνες μάνες του Λευκονοίκου μας,

Αγαπητοί συνδημότες και αγαπητές συνδημότισσες,

Φίλες και φίλοι,

Κάθε φορά που ανταμώνουμε είναι μεγάλη η χαρά και η αγαλλίαση των ψυχών μας! Μα και η συγκίνηση άφατη! Χάσαμε τα καλύτερά μας χρόνια σε ξένη γη, σε ξένες στράτες, σε ξένα σπίτια. Χάσαμε τους ανθρώπους με τους οποίους μεγαλώσαμε στη γη του Λευκονοίκου μας. Την πατρώα και μητρώα γη, τη γενέθλια γη μας, εκεί που είναι θαμμένοι γονιοί και πρόγονοί μας!

Έντιμη κ. Υπουργέ,

σήμερα είναι μέρα χαράς. Τιμούμε την Πολύτεκνη Λευκονοικιάτισσα Μάνα. Αυτήν που θυσιάστηκε για τα παιδιά της και πρόσφερε και στην πατρίδα τα βλαστάρια της.

Γι’ αυτό και θυμόμαστε και όλες τις μάνες, τις μάνες των ηρώων και των αγνοουμένων μας, τις μάνες της προσφυγιάς, Όλοι όσοι γευόμαστε το αγαθό της ζωής, έχουμε μια μάνα που μας έφερε στον κόσμο, που μας νανούρισε στη στοργική αγκαλιά της, που μας χάρισε τη ζέστα της αγάπης της, που λίκνισε απαλά τα όνειρά μας, που ξαγρύπνησε στις αρρώστιες μας, που φίλησε κι απάλυνε τις πληγές του κορμιού και της ψυχής μας, που ξενύχτησε στο προσκεφάλι μας, που πόνεσε για μας, που μας σκέπασε στοργικά με τις φτερούγες της καλοσύνης της.

Η σημερινή γιορτή οφείλεται στην αγαπημένη φίλη Ελένη Παπακυριακού Ξενοφώντος, η οποία έκανε την πρόταση στο Προσφυγικό Σωματείο μας, και θα προσφέρει τις πλακέτες προς τις τιμώμενες μάνες, στην ιερή μνήμη των γονιών της, μια, που όπως λέει η ίδια, είχε την τύχη να έχει τέσσερις γονείς. Την ευχαριστούμε και την ευγνωμονούμε γι’ αυτή τη γενναιόδωρη προσφορά, η οποία ευχόμαστε να βρει και άλλους μιμητές, γιατί είναι μεγάλη η χαρά της προσφοράς! Η Παναγιά να ευλογεί την οικογένειά της.

Να μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω από καρδιάς τις αγαπημένες μου φίλες Ειρήνη Παρασκευά Ροδοσθένους για τη σημερινή ομιλία για την πολύτεκνη Μάνα και Μάρω Εξηντάρη Μήτσα για τα τραγούδια και την καλλιτεχνική επιμέλεια της εκδήλωσής μας, όπως και τους εξαίρετους μουσικούς Μάριο Παύλου και Κυριάκο Κώστα. Ασφαλώς, ευχαριστώ και τον φίλτατό μου Χρίστο Τζιαλλή για το ποίημα που θα μας απαγγείλει για τη Μάνα. Θερμές ευχαριστίες εκφράζω και προς την καλή μου Έλενα Τακούσιη Διομήδους για την παρουσίαση του προγράμματος, προς τον Πρόεδρο του Κεντρικού Συμβουλίου του Σωματείου μας και προς τους προέδρους των Επαρχιακών Συμβουλίων και τα μέλη της Επαρχιακής Επιτροπής Λάρνακας για την σημαντική προσφορά τους στην προετοιμασία της αποψινής μας εκδήλωσης.

Πρωτίστως ,όμως, εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας προς την κ. Υπουργό για την τιμή που μας έκανε να παραστεί και να χαιρετήσει την εκδήλωσή μας, όπως και όλους τους επισήμους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας, αλλά και όλους και όλες εσάς, εκλεκτοί φίλοι και φίλες που είστε μαζί μας απόψε για να τιμήσουμε τις πολύτεκνες μάνες της κωμόπολής μας.

Αγαπητοί συνδημότες και αγαπητές συνδημότισσες,

με την ευκαιρία αυτής της αποψινής γιορτής, θα ήθελα να σας καλέσω όλες και όλους να συμμετέχετε στις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε από κοινού πάντα ο Δήμος Λευκονοίκου και το Σωματείο μας, οι γυναίκες να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις των γυναικών σε όλες τις πόλεις, οι νέοι να μας πλησιάσουν για να νιώσουν ότι ανήκουν σε μια κωμόπολη με ιστορία και πολιτισμό που μεσουρανούσε από τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα στην κυπριακή ύπαιθρο.

Να μου επιτρέψετε , ως φιλόλογος που είμαι, να τελειώσω με την αγαπημένη μου λογοτεχνία.

Πρώτα, να σας θυμίσω έναν όμορφο μύθο από έναν σύγχρονο βραζιλιάνο συγγραφέα, τον Πάολο Κοέλο, στο έργο του «Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα», που αναφέρει ότι ο Θεός ετοίμασε ένα πρότυπο μητέρας και το παρουσίασε στον πιο αγαπημένο του Άγγελο. Το πρότυπο είχε και ένα δάκρυ στα μάτια.

«Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο».

Κι ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

«Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του!».

Τελειώνω με το πασίγνωστο ποίημα του Άγγελου Βλάχου για την καρδιά της μάνας, που με συγκινεί αφάνταστα από τα παιδικά μου χρόνια στο Λευκόνοικο!

Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ  Άγγελος Βλάχος

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι, αγόρι, αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.

– Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά, μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας σου να φέρεις την καρδιά να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου.

Τρέχει ο νιος, τη μάνα του σκοτώνει και την καρδιά τραβάει και ξεριζώνει. Και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη.

Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει και την ακούει να κλαίει και να μιλάει. Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει: – Εχτύπησες, αγόρι μου; και κλαίει!