Χαρά για τη διάβαση. Μια μέρα θ’ απογειωθούμε…

Η Ανάσταση είναι «η εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων». Και οι πλέον αδιάφοροι τη νύχτα της Αναστάσεως, θυμούνται, ότι είναι χριστιανοί.

Η Ανάσταση είναι το πιο δυνατό γεγονός στην παγκόσμια ιστορία. Μέσα στην ταραγμένη θάλασσα του κόσμου στέκει βράχος αμετακίνητος.

♦ Η Ανάσταση δείχνει τη δύναμι του Ιησού.

♦ Με την Ανάσταση νίκησε το μεγαλύτερο τρομοκράτη, το θάνατο.

Ο θάνατος φάνηκε πως κέρδισε και τον Ιησού. Αλλ’ απατήθηκε. Ο Ιησούς, πεθαίνοντας, πήγε στο άντρο του Άδη, κρατώντας την «ατομική» βόμβα, που ονομάζεται Θεότητα. Και μ’ αυτή τίναξε το κράτος του θανάτου. «Ότε κατήλθες προς τον θά­νατον η Ζωή η αθάνατος, τότε τον Άδην ενέκρωσας τη αστραπή της Θεότητος» (απολυτίκιο ήχου β’).

♦ Το λιοντάρι όταν κοιμάται, μπορεί να το φυλάνε. Αλλά σαν ξυπνήσει, οι φύλακες απ’ το φόβο αποχωρούν.

Ο Χριστός είναι ο «λέων εκ της φυλής του Ιούδα», αφού ξάπλωσε κοιμήθηκε σαν λιοντάρι». Τη νύχτα της Αναστάσεως το θεανδρικό λιοντάρι, που λέγεται Ιησούς Χριστός, ξυπνάει. Ανασταίνεται. Και oι εχθροί Του «από του φόβου απενεκρώθησαν».

♦ Ο ήλιος είναι ισχυρότερος απ’ τα άλλα άστρα. Ο Χριστός είναι ασύγκριτα ανώτερος από όλα τα αστέρια του κόσμου, πολιτικά, στρατιωτικά, καλλιτεχνικά, επιστημονικά, αθλητικά.

Όλοι πεθαίνουν, δύουν και εξαφανίζονται. Ένα άστρο δεν θα δύση ποτέ. Θα μεσουρανεί στην επικαιρότητα των αιώνων, στις καρδιές των πιστών. Είναι ο ήλιος, που λέγεται Χριστός.

♦ Ο ήλιος φαίνεται ότι χάνεται κατά τη δύση του. Στην πραγματικότητα πηγαίνει να φωτίσει το άλλο ημισφαίριο της γης. Και το πρωί ανατέλλει ξανά.

Και ο ήλιος Χριστός τη νύχτα της Μεγ. Παρασκευής έδυσε, αλλά δεν χάθηκε. Πήγε και φώτισε το άλλο ημισφαίριο του κόσμου, το σκοτεινό Αδη.

Τη νύχτα του Μεγάλου Σαββάτου ετοιμάζονται οι πιστοί να υποδεχτούν την ανατολή Του. Με την Ανάσταση λαμπρότερος γίνεται ο ήλιος Χριστός. «Και Χριστόν οψόμεθα δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα» (Ωδή ε΄ αναστάσιμου κανόνα).

 Πάσχα = Διάβαση

 Ο Χριστός περνάει απ’ τη δύση στην ανατολή.

Κι εμείς, μαζί Του περνάμε απ’ τη λύπη στη χαρά. Απ’ τη μάχη στη νίκη. Νικητήρια γιορτάζουμε. «Σήμερον ημών τα λαμπρά νικητήρια γέγονεν» (Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 36,74).

Αυτό το πέρασμα ονομάζεται Πάσχα. Η λέξις «Πάσχα», εβραϊκή, σημαίνει διάβαση. Γιόρταζαν οι Εβραίοι το δικό τους Πάσχα, που ήταν συμβολικό και προτυπωτικό του δικού μας Πάσχα. Γιόρταζαν το Πάσχα για τις δύο θαυμαστές διαβάσεις, που τους έκανε ο Θεός.

♦ Η μια διάβαση:

Άγγελος Κυρίου κατέβηκε όταν ήσαν αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο οι Εβραίοι. Σκοπός του να μπει σε κάθε σπίτι αιγυπτιακό, να τιμωρήσει τους τυράννους του λαού του Θεού. Αλλά πώς θα καταλάβαινε, ποιά σπίτια ήσαν των Εβραίων, για να τα προσπεράσει; Υπήρχε ένα κόκκινο σημάδι στην εξώπορτα κάθε εβραϊκού σπιτιού. Ήταν το αίμα απ’ τον αμνό που είχαν σφάξει (κεφάλαιο ιβ’ Εξόδου).

Κάποιο κόκκινο σημάδι σώζει και το νέο Ισραήλ, τους πιστούς χριστιανούς. Είναι το Αίμα το λυτρωτικό του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

Ο θάνατος θερίζει μικρούς και μεγάλους. Ένας δεν φοβάται το θάνατο, ο χριστιανός, που έχει στη καρδιά του το σημάδι του αίματος του Χριστού. Πιστεύει στο Αίμα του Ιησού Χριστού. Πιστεύει στην Ανάσταση.

Και η  Ανάσταση είναι διάβαση από το θάνατο στη ζωή. «Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· εκ γαρ θανάτου προς ζωήν ημάς διεβίβασεν» (α’ ωδή κανόνα του Πάσχα).

♦ Η άλλη διάβαση:

Οι Ισραηλίτες βάδιζαν προς τη γη της επαγγελίας. Κυνηγημένοι απ’ το Φαραώ, βρέθηκαν μπροστά στην Ερυθρά θάλασσα. Εμπόδιο μεγάλο. Πώς θα την διαβούν; Το θαύμα έγινε.

Το αδιάβατο των ανθρώπων είναι η διάβαση του Θεού. Το αδιέξοδο των ανθρώπων είναι η διέξοδος του Θεού.

Ανοίγει δρόμους ο Θεός εκεί που καμία ανθρώπινη τεχνική δεν μπορεί να ανοίξει.

Άνοιξε δρόμο μέσα στην Ερυθρά θάλασσα. Και διάβηκε ο λαός του Θεού.

Με την ανάστασή Του ο Χριστός άνοιξε δρόμο να διαβούμε από τη θάλασσα της παρούσας ζωής, χωρίς να καταποντιστούμε.

♦ Αν δεν πνιγόμαστε στο πέλαγος της απελπισίας, είναι διότι υπάρχει η ελπίδα της Αναστάσεως.

♦ Με την Ανάστασή Του ο Χριστός άνοιξε το δρόμο προς τον ουρανό.

♦ Αν με τα σύγχρονα μέσα γινόμαστε αεροπόροι, με τη δύναμη της Αναστάσεως γινόμαστε ουρανοπόροι. «Εκ γης προς ουρανόν ημάς διεβίβασεν».

Ας κυνηγά ο νοητός Φαραώ, ο Διάβολος. Ας μας κυνηγούν οι περιπέτειες της ζωής και τα βάσανα, Μια μέρα θα ξεφύγουμε. Θ’ απογειωθούμε για τον ουρανό.

 ( Αρχ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, «Πάσχα Κυρίου»)