Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος

14 Δεκεμβρίου 2024

Εορτάζει στις 14 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Eις τον Θύρσον.

Ου δένδρινόν σε, Θυρσε, θύρσον ο πρίων,

Προ της τελευτής εύρεν, ως ράστα πρίσαι.

Eις τον Λεύκιον.

Ο πνεύμα λευκός Λεύκιος, τμηθείς ξίφει,

Το σώμα βάπτει φοινικούν εξ αιμάτων.

Eις τον Kαλλίνικον.

Ο Καλλίνικος, εκκοπείς τον αυχένα,

Υπήρξε Καλλίνικος εκ των πραγμάτων.

Πρίσιν αλύξας, Θυρσε, θάνες δεκάτη γε τετάρτη.

Βιογραφία

Οι Άγιοι Θύρσος, Λεύκιος και Καλλίνικος (κατ’ άλλους Κορωνάτος) έζησαν στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. Κατάγονταν από τη Βιθυνία και κατοικούσαν στην Καισαρεία και ανήκαν όλοι σε διακεκριμένες οικογένειες. Ήταν χαρακτήρες ταπεινοί και αγαπούσαν το Θεό «εν αγάπη ανυποκρίτω» (Β’ προς Κορινθίους, στ’ 6), δηλαδή με αγάπη πραγματική και ελεύθερη από υποκρισία. Γι’ αυτό απέφευγαν το θόρυβο της δημοσιότητας, αλλά όμως ήταν πασίγνωστοι για τη γεμάτη ελεημοσύνες ζωή τους.

Ο έπαρχος Κουμβρίκιος, φανατικός ειδωλολάτρης, βλέποντας να προοδεύουν οι χριστιανοί, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τους περιορίσει. Αυτή η κατάσταση έκανε το Λεύκιο και πήγε στον έπαρχο. Τον παρακάλεσε να είναι μετριότερος προς τους χριστιανούς. Μόλις το άκουσε αυτό ο Κουμβρίκιος, αμέσως τον συνέλαβε και τον καταδίκασε σε θάνατο. Και το πρωί, έξω από την πόλη τον αποκεφάλισε.

Το γεγονός λύπησε τους χριστιανούς, αλλά άναψε ακόμα περισσότερο τη φλόγα της πίστης προς το Χριστό. Μετά από δύο ημέρες, πήγε άλλος χριστιανός στον έπαρχο, ο Θύρσος. Θαρραλέα του είπε ότι η ειδωλολατρία είναι πλάνη και ότι τελικός νικητής θα είναι ο Χριστός. Αυτά και άλλα πολλά σοφά λόγια του Θύρσου, τα άκουσε και ένας ιερέας των ειδώλων, ο Καλλίνικος. Η ψυχή του φωτίστηκε και δήλωσε ότι είναι χριστιανός. Τότε, επί τόπου ο έπαρχος αποκεφάλισε τον Καλλίνικο και πριόνισε το Θύρσο.

Απολυτίκιον (Κατέβασμα)

Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Tήν εξαστέλεχον μαρτύρων φάλαγγα, ασμάτων άνθεσιν ανευφημήσωμεν, ως καθαιρέτας του εχθρού και στύλους της ευσεβείας· Θύρσον και Φιλήμονα και στερρόν Απολλώνιον, Αρριανόν Καλλίνικον και τον ένδοξον Λεύκιον· αυτοί γαρ ουρανίων χαρίτων κόσμω πυρσεύουσι την αίγλην.

Κοντάκιον

Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.

Τους φωστήρας άπαντες, της Εκκλησίας, συνελθόντες σήμερον, εν εγκωμίοις ιεροίς, ανευφημούντες υμνήσωμεν, ως αθλοφόρους Χριστού του Θεού ημών.