Εκοιμήθη η πρώην ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Θεοδοσίου Μοναχή Θεοδώρα Χαμπάκη

Εκοιμήθη η πρώην ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Θεοδοσίου του νέου
στο Παναρίτη Αργολίδος , η ενενήντα εξάχρονη Μοναχή Θεοδώρα Χαμπάκη.
Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει στην Ιερά Μονή έγινε την  Κυριακή στις 11.30
το μεσημέρι προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου. Η μακαριστή
γερόντισσα Θεοδώρα Χαμπάκη ήταν Ηγουμένη της Μονής Αγίου Θεοδοσίου
επί πολλά έτη [1970], κατάγονταν από την Αθήνα, με μόρφωση και
συγγραφική ικανότητα. Γνωστή ανά το Πανελλήνιο με το έργο της
Γεροντικόν ,Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία. Η μοναχή Θεοδώρα πριν
τοποθετεί ηγουμένη στην Ιερά μονή του Αγίου Θεοδοσίου από τον τότε
Μητροπολίτη Αργολίδος Χρυσόστομος Β΄ Δεληγιαννόπουλο, ήταν μοναχή
στην Ιερά μονή Ταξιαρχών Επιδαύρου. Σήμερα, Ηγουμένη της Μονής Αγίου
Θεοδοσίου είναι η μοναχή Φοίβη Κωνσταντινίδου.

Η Μονή του Οσίου ή Αγίου Θεοδοσίου του Νέου κατέχει για την τοπική
ευλάβεια μια ιδιαίτερη θέση. Η ίδρυσή της δεν αποδίδεται σε κοινό
θνητό ή απλό ιερωμένο, αλλά σ’ ένα άσημο ως τότε μοναχό, που ήρθε νέος
από την Αθήνα, γύρω στο 880,άγιασε και πέθανε σ’ αυτόν τον τόπο,
αφήνοντας κατά την παράδοση, τη μνήμη της χριστιανικής του ζωής και
των θαυμάτων του. Μαζί με το σύγχρονό του Άγιο Πέτρο – Επίσκοπο του
Άργους – ο Όσιος Θεοδόσιος διασφαλίζει για τους ντόπιους την
προσέγγιση προς ένα δικό τους μεσολαβητή: τη σιγουριά που προσφέρει
στην πίστη ο τοπικός Άγιος. Προνομιούχα από θέση και θέα η Μονή,
προβάλλεται στον επισκέπτη στο τέρμα ενός βατού χωματόδρομου, τέσσερα
μόνο χλμ. από το χωριό Παναρίτη – 14 περίπου χλμ. τόσο από το Άργος
όσο και από το Ναύπλιο.

Μοναχή Θεοδώρα Χαμπάκη

Γεροντικόν Σταλαγματιές από την Πατερική Σοφία

Από τα τέσσερα βιβλία του Ευεργετινού κάναμε μία επιλογή.
Συγκεντρώσαμε ανέκδοτα κι αποφθέγματα, που επιγράφονται “εν τω
Γεροντικώ” και μερικά άλλα, πατερικά επίσης. Τα χωρίσαμε σε κεφάλαια,
ανάλογα με το περιεχόμενό τους, σε αρετές και κακίες. Στη μεταγλώττιση
χρησιμοποιήσαμε ελεύθερα το κείμενο με μικρή διασκευή για να γίνει
κάπως ευχάριστο στον αναγνώστη. Είχαμε δε υπ’ όψι μας την τρίτη έκδοση
του Ευεργετινού που βρέθηκε στη Μονή μας.

Τον τίτλον “Γεροντικόν” κρατήσαμε για το βιβλίο μας, που ταιριάζει με
το περιεχόμενό του. Γέροντας έλεγαν οι Βυζαντινοί τους Πατέρες της
Ερήμου, τους Μοναχούς, Κοινοβιάτας και Αναχωρητάς, όχι τους
ηλικιωμένους μόνο, μα και εκείνους που είχαν ώριμη σκέψι, λόγον “άλατι
ηρτυμένον” και βίο άγιο.

(…) Από τα τέσσερα βιβλία τον Ευεργετινού κάναμε μία επιλογή.
Συγκεντρώσαμε ανέκδοτα κι’ αποφθέγματα, που επιγράφονται “εν τω
Γεροντικώ” και μερικά άλλα, πατερικά επίσης. Τα χωρίσαμε σε κεφάλαια,
ανάλογα με το περιεχόμενό τους, σε αρετές ή κακίες. Στη μεταγλώττισι
χρησιμοποιήσαμε ελεύθερα το κείμενο με μικρή διασκευή για να γίνη
κάπως ευχάριστο στον αναγνώστη. (…) Τον τίτλον “Γεροντικόν”
κρατήσαμε για το βιβλίο μας, που ταιριάζει με το περιεχόμενό του.
Γέροντας έλεγαν οι Βυζαντινοί τους Πατέρας της Ερήμου, τους Μοναχούς,
Κοινοβιάτας και Αναχωρητάς, όχι τους ηλικιωμένους μόνο, μα και
εκείνους που είχαν ώριμη σκέψι, λόγον “άλατι ηρτυμένον” και βίο άγιο.
(…) Κάτω απ’ τον τίτλο “εν τω Γεροντικώ” στα ιστορήματα του
Ευεργετινού συναντά κανείς συνήθως την φράσι, “είπε Γέρων…” ή “Γέρων
εποίησε…”. Θα λέγαμε λοιπόν Γεροντικό, χωρίς να φύγωμε από την
πραγματικότητα, κάθε τι που σχετίζεται με τους Γέροντας. (…) (ΑΠΟ
ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)