Η πίστη στη ζωή

 

Καθημερινά οι άνθρωποι ζουν κι επικοινω­νούν μεταξύ τους περισσότερο με πίστη παρά με οτιδήποτε άλλο.

Στο εστιατόριο ο άνθρωπος τρώει με πίστη ότι στο φαγητό δεν υπάρχει δηλητήριο· κοιμάται στο κρεβάτι με πίστη ότι κάτω απ’ το μαξιλάρι δεν υπάρχουν σκορπιοί· δέχεται στη λαϊκή αγορά το νόμισμα με πίστη ότι δεν είναι κάλπικο· αγοράζει στο μαγαζί σπίρτα με πίστη ότι δεν είναι βρεγμένα· νοικιάζει κάρο με πίστη ότι ο οδηγός θα τον πάει στον προορισμό του· ταξιδεύει στο τρένο με πίστη ότι ο οδηγός του τρένου έχει σώας τας φρένας και δεν σκέπτεται την αυτοκτονία· ο αγρότης σπέρνει σιτάρι με πίστη ότι οι σπόροι θα φυτρώσουν· ο βοσκός πηγαίνει το κοπάδι στο λιβάδι με πίστη ότι το χόρτο μέσα του δεν μαράζωσε τη νύχτα· η γυναίκα σπεύδει με τη στάμνα στην πηγή με πίστη ότι απ’ αυτήν ακόμα ρέει νερό· το σχολείο παραμένει με την πίστη των μαθητών στον δάσκαλο· το κράτος παραμένει με την πίστη των πολιτών στους πολίτες και στην εξουσία· ο γάμος υπάρχει επάνω στην πίστη ότι και οι δύο πλευρές είναι καλοπροαίρετες· η φιλία υπάρχει επάνω στην πίστη της ειλικρίνειας και των δύο πλευρών.

Πάνω από 50% της γήινης ζωής μας και επι­κοινωνίας με τους ανθρώπους και τη φύση, βασίζεται στην πίστη. Το 50% της πιο θετικής μας γνώσης είναι καθαρή πίστη.

 

Η πίστη βάση της αγάπης

Η πίστη είναι η βάση της αγάπης. Ξαγρύπνα ασταμάτητα, για να κρατάς την πίστη, και ξαγρύπνα ασταμάτητα ώστε ο σπό­ρος της αγάπης, τον οποίο η πίστη φέρνει μέσα της, να αυξηθεί και να σου φέρει χαρά. Εφόσον μόνη της η πίστη χωρίς την αγάπη, θα παρέμενε κρύα και άχαρη. Όμως και όταν μέσα σου κρυώσει η αγάπη, και δεν αυξηθεί και δεν φέρει καρπό χαράς, κράτα την πίστη και περίμενε.

Κράτα την πίστη με κάθε κόστος. Και περί­μενε, ακόμα και χρόνια, μέχρι η αγάπη να φυτρώσει από την πίστη. Εάν χάσεις την αγάπη, θα έχεις χάσει πολλά, όμως εάν χάσεις και την πίστη, τα έχεις χάσει όλα. Εάν χάσεις την αγάπη, θα έχεις χάσει τον καρπό από το δέντρο, όμως εάν χάσεις την πίστη, θα έχεις κόψει το δέντρο.

Όταν μία χρονιά ο αγρός δεν φέρει καρπούς, ο υπομονετικός νοικοκύρης καλλιεργεί τον αγρό με διπλάσιο κόπο, ώστε την επόμενη χρονιά να φέρει σοδιά. Του λένε οι γείτονες να πουλήσει τον αγρό, ενώ αυτός σιωπά και εργάζεται. Όταν και την επόμενη χρονιά ο αγρός δεν φέρει σοδιά, ο υπομονετικός νοικοκύρης καλλιεργεί τον αγρό με τριπλάσιο κόπο. Ακόμα πιο δυνατά του φωνά­ζουν οι γείτονες να πουλήσει τον αγρό, ενώ αυτός σιωπά και εργάζεται. Και όταν την τρίτη χρονιά ο αγρός φέρει σοδιά, είναι τριπλάσια η χαρά του νοικοκύρη. Τότε οι γείτονές του σιωπούν, και αυτός χαίρεται. Ενώ εάν είχε πουλήσει τον αγρό την πρώτη χρονιά, τί θα χαιρόταν;

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Στοχασμοί περί καλού και κακού, εκδ. Εν πλω, σ. 109-110,98-99)