Ούτε… φίδι στον κόρφο του

Κάποτε ένας οδοιπόρος ξέμεινε μέσα στο κρύο και την παγωνιά. Νυχτώθηκε στο δάσος, αλλά έπρεπε να βιαστεί να φτάσει στο χωριό του. Καθώς ψιλοχιόνιζε κι όλα γύρω ήταν παγωμένα, έδινε κουράγιο στον εαυτό του κι ονειρευόταν το σπίτι του με τ’ αναμμένο τζάκι και τα ξύλα που πύρινα σπιθοβολούσαν.

– Κάνε κουράγιο, σε λίγο φτάνεις στη ζεστασιά του σπιτικού σου… μονολογούσε και βάδιζε, δίνοντας κουράγιο στον εαυτό του μέσα στο χιονισμένο σκηνικό του δάσους, όταν…

– Δε με γελούν τα μάτια μου, η κουλούρα αυτή είναι μια ξεπαγιασμένη οχιά… Να και το τριγωνικό κεφάλι της …Έχει ψοφήσει από το κρύο;

H οχιά ήταν πραγματικά κοκαλωμένη από το κρύο και σίγουρα κινδύνευε να πεθάνει, ήταν όμως ακόμα ζωντανή. Απλά ήταν ήρεμη κι ακίνητη, γιατί είχε παγώσει κυριολεκτικά.

– Το καημένο το ζωντανό, ας το βάλω στον κόρφο μου να ζεσταθεί, κρίμα είναι να πεθάνει από το κρύο…

Σε λίγο όμως, μόλις αντίκρισε τα πρώτα φώτα του χωριού του, ένιωσε το δάγκωμα της οχιάς. Άρχισε να τρέχει φωνάζοντας βοήθεια, ενώ τράβηξε το φίδι και το πέταξε καταγής. Είχε όμως ήδη εξαντληθεί από την πεζοπορία και το κρύο και το δηλητήριο της οχιάς κυκλοφορούσε πια στο αίμα του και τον φαρμάκωνε.

– Αχ, ο δύσμοιρος, πόσο ανόητα φέρθηκα! Ήθελα να σώσω το φίδι … Την  οχιά πήγα να σώσω! Έβαλα το φίδι στον κόρφο μου!

Με τις τελευταίες του δυνάμεις φώναζε και ξαναφώναζε και τιναζόταν, καθώς έπεφτε στην παγωμένη γη. Μόνη του συντροφιά μια κουκουβάγια, που κοιτούσε με τα στρογγυλά γυαλιστερά της μάτια.

– Πήγε να ευεργετήσει  την κακία, μα μπορεί η κακία να σου ανταποδώσει κάτι άλλο από κακία; H οχιά μόνο το φαρμάκι της μπορούσε να του δώσει.

Κι η σοφή κουκουβάγια μάς λέει το ίδιο και για τον κόσμο των ανθρώπων: η ευεργεσία στην κακία σημαίνει πως θα στραφεί χειρότερα εναντίον σου και θα σου κάνει μεγαλύτερο κακό.

Απόδοση: Δ.Σ.
Αφήγηση: Κατερίνα Σαββοπούλου

Άκουσε τον μύθο:

%pagomenofidi_%