Η ψυχή μου κλαίει σαν μικρό παιδί- Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Στη γειτονιά μας ήτανε κάποιος Κύπριος και είχε έναν υποτακτικό, ο οποίος τους γονείς του δεν είχε αναπαύσει, να πούμε. Όταν καλογέρευσε, και τον Γέροντα του δεν τον ανέπαυσε. Κι εκεί που καθόμαστε στη Μικρή Αγία Άννα, τον έστειλε ο Γέροντας του στον Γέροντα, τον γερο-Ιωσήφ, να πει τον λογισμό του και ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει. Όταν ήρθε εκεί, ήμαστε γύρω έτσι με τον Γέροντα, λέει: «Άντε εσύ, πήγαινε εσύ, πηγαίνετε στα δωμάτιά σας· έλα ‘δω, πάτερ-Ιωάννη». Ανεβαίνει, πηγαίνει στο δωμάτιό του.

— Γέροντα, λέει, η ψυχή μου κλαίει, κλαίει, κλαίει, κλαίει σαν μικρό παιδί.

— Γιατί, παιδί μου, η ψυχή σου κλαίει;

— Διότι, λέει, δεν ανέπαυσα τον Γέροντά μου.

— Ε, που καταλαμβάνεις ότι δεν ανέπαυσες τον Γέροντα;

— Να, λέει, έτσι στην υπακοή.

— Άκουσε, παιδί μου. Εκεί που γκρέμισες, εκεί να διορθώσεις. Εχαλάρωσες το “νά ‘ναι ευλογημένο”, την ταπείνωση και την αυταπάρνηση στον Γέροντα.

Μή ζητάς τώρα με την ευχή ή με την Θεία Μετάληψη, πάτερ μου, να διορθώσεις το λάθος σου.

Εκεί έσφαλες, εκεί να βάλεις μετάνοια, εκεί να διορθώσεις.

 

Πηγή: Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, Έκδοση Ι. Ησυχαστηρίου «Άγιος Εφραίμ» Κατουνάκια Αγίου Όρους, Α’ έκδοση 2000.