Ένας χρόνος χωρίς τον Αλέξη

Οι φίλοι του τον έλεγαν «πρίγκιπα» και πρίγκιπας παραμένει στην καρδιά όλων των ανθρώπων. Ενα χρόνο μετά τη δολοφονία του, το χαμόγελο του Αλέξη Γρηγορόπουλου δεν έχει σβήσει από τις μνήμες των συγγενών του αλλά και των άγνωστων ανθρώπων που συρρέουν καθημερινά στην τελευταία του κατοικία προκειμένου να πουν ένα «γεια» στο δικό τους παιδί. Γιατί κανένα παιδί δεν αξίζει να ξεχνιέται…

Στο νεκροταφείο του Παλαιού Φαλήρου μικρά παιδιά με τις σχολικές τσάντες τους, γονείς αλλά και ηλικιωμένοι άνθρωποι περνούν καθημερινά την είσοδο μ’ ένα συγκεκριμένο προορισμό. «Δεν υπάρχει ημέρα που να μην έρχεται κάποιος και να με ρωτά πού είναι ο τάφος του Αλέξανδρου. Ολοι τους κοντοστέκονται για λίγη ώρα μπροστά από τη φωτογραφία του αδικοχαμένου παιδιού και στη συνέχεια αφήνουν πάνω στο μνήμα του ένα λουλούδι ή ακόμα κι ένα προσωπικό τους αντικείμενο», λέει στην «Espresso» ο Στάθης, ένας από τους υπαλλήλους του κοιμητηρίου.

Ρωτώντας τον ίδιο άνθρωπο φτάσαμε κι εμείς στον τάφο του παιδιού που ο τραγικός του θάνατος στις 6 Δεκεμβρίου του 2008 συγκλόνισε και βύθισε στο πένθος το πανελλήνιο. Στη μέση του τάφου δεσπόζει μια φωτογραφία του αδικοχαμένου παιδιού, ενώ δίπλα είναι χαραγμένα για πάντα σε μια πλάκα τα λόγια που θα μας έλεγε αν μπορούσε ο Αλέξης. Το καντηλάκι είναι συνεχώς αναμμένο, ενώ η μυρωδιά του λιβανιού από το θυμιατό διαχέεται παντού. Σε όλες τις γωνιές του μνήματος υπάρχουν ανθοδοχεία με πανέμορφα λουλούδια, ενώ κάποιοι έχουν αφήσει και δύο μικρά αγαλματίδια που έχουν μορφή αγγέλων. Κουκλάκια αλλά και κορνίζες που απεικονίζουν το έμβλημα της αγαπημένης του ομάδας, του Παναθηναϊκού, στολίζουν ένα μεγάλο μέρος της τελευταίας κατοικίας του παιδιού που σκοτώθηκε από τα πυρά αστυνομικού στο κέντρο της Αθήνας. «Ερχονται άνθρωποι όλων των ηλικιών για να επισκεφττούν τον τάφο του Αλέξανδρου. Μετά το μεσημέρι, όταν κλείνουν τα σχολεία, πολλά παιδιά με τις τσάντες τους στην πλάτη μπαίνουν στο μαγαζί και μου ζητούν να τους δώσω ένα τριαντάφυλλο ή κάποιο άλλο λουλούδι προκειμένου να το αφήσουν στον τάφο του Αλέξη. Κάποιοι από αυτούς είναι συμμαθητές του, ενώ οι υπόλοιποι είναι μαθητές διαφόρων σχολείων», αναφέρει στην «Espresso» η ιδιοκτήτρια του ανθοπωλείου που βρίσκεται δίπλα στην είσοδο του Κοιμητηρίου Παλαιού Φαλήρου Μίνα Τοπιάν και συνεχίζοντας τονίζει: «Είναι συγκινητικές οι στιγμές που ζούμε ορισμένες ημέρες».

Η κ. Τοπιάν, που τυγχάνει να είναι και συγγενής με την οικογένεια του αδικοχαμένου παιδιού, συναντιέται συνεχώς με τη μητέρα του Αλέξανδρου Τζίνα Τσαλικιάν. «Η μητέρα του έρχεται πολύ συχνά στο νεκροταφείο προκειμένου να κάνει παρέα στο παιδί της», μας λέει.

Συγκινητικές είναι, όμως, και οι εικόνες που αντικρίζει αυτές τις ημέρες όποιος διέρχεται από τη διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα, όπου έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού ο Αλέξανδρος. Παιδιά σταματούν μπροστά στη μαρμάρινη πλάκα που έχει στηθεί στη μνήμη του παιδιού. Πριν από λίγες ημέρες, όμως, στο σημείο αναρτήθηκε κι ένα μαύρο πανό με την υπόσχεση ότι δεν θα ξεχαστεί ποτέ ο άδικος χαμός του

Πηγή: http://www.madata.gr/index.php/epikairotita/social/47575.html