Αισθήσεις……….

Στον Άθωνα οδήγησε
το σώμα η καρδία,
λαχτάρισε της Άνασσας,
την τόση ευλογία…
Να βρει γαλήνη , πόθησε
να νοιώσει ελευθερία,
σε τόπο που είναι έμπλεος,
της θείας, εμπειρίας………
Ακούει καμπάνες η ψυχή,
ευφραίνεται και εκείνη
κατάλαβε , πως άγγιξε
και πάλιν τη γαλήνη…
Μύρο οσφραίνεται η σκιά
του σώματος σαν τρέχει,
να προσκυνήσει τα ιερά,
αφού η ψυχή, υπερέχει…..
Τα μάτια Βλέπουν αισθητά
τα τόσα μεγαλεία,
τούτος ο τόπος σήμερα,
νέα , θα είναι πορεία,
για να γευτούν αιώνια
τη Θεία παρρησία….
Νοματαίοι καμπόσοι,
Γάλλοι- Ρωμιοί, μα και Ρώσοι,
όλοι , την με ίδια ελπίδα
συμπολίτες στην ουράνια πατρίδα,
να ξεφύγουν προσμένουν,
απ, την άθλια παγίδα…
Ψηλαφώντας με δάκρυ,
στα υπέργεια τα δώματα
και με φόντο τα απέραντα,
του ουρανού τα άγια χρώματα,
προσδοκούν για να ακούσουν,
το χαίρε, από άγια στόματα…..
Πόσα λέει αλήθεια,
του Θεού η σιωπή,
σαν κρυφά αναγγέλλει,
την πορεία , προς την προκοπή
και αλλοιώνει απ, αγάπη,
τη σαθρή , βιωτή…..

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής.