Η αποκάλυψη του Ιωάννη κατά Νίκο Παπακώστα – Κεφάλαιο δέκατο

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Τα χέρια μ’ άπλωσα ψηλά, έπιασα το βιβλίο

και το ‘φάγα κι ήταν γλυκό το στόμα μου σαν μέλι,

Απ’ τα ουράνια να ‘ρχεται  άγγελο άλλον είδα.

Με δύναμη και το κορμί με σύννεφο ζωσμένο

πάνω απ το κεφάλι του είχε ουράνιο τόξο

και σαν του ήλιου έλαμπε το φως, το πρόσωπό του.

Σαν δύο κολώνες ήτανε, τα πόδια του, αναμμένες

κι είχε μικρό και ανοιχτό στα χέρια του βιβλίο.

Το ‘να του πόδι το δεξί πάτησε στα πελάγη

και τ’ άλλο πόδι το ζερβό ακούμπησε στο χώμα.

Φώναξε τότε δυνατά, με μια φωνή μεγάλη,

θα ‘λεγα σαν του λιονταριού, τη νύχτα που βρυχάται.

Μαζί του οι επτά βροντές ακούστηκαν κ’ εκείνες,

μ’  αυτά που είδα μια φωνή να μη τα γράψω μού ‘πε.

Κι ο άγγελος όπου ‘χα δει να στέκει, να πατάει

το ένα πόδι στη στεριά και τ’ άλλο στα πελάγη,

σήκωσε προς στον ουρανό το χέρι το δεξί του

κι ορκίστηκε σε αυτόν που ζει σε όλους τους αιώνες,

σ’ αυτόν που δημιούργησε τον ουρανό και τ΄ άστρα,

τη γη κι όσα βρίσκονται σ’ αυτή και κατοικούνε

 τη θάλασσα και μέσα της όλα όσα υπάρχουν,

πως χρόνος πια δε θα χαθεί, γιατί καιρός δε μένει.

Τις μέρες που ο έβδομος άγγελος θα σαλπίσει

και η στερνή θα ακουστεί σάλπιγγα στον αγέρα,

θα εκπληρωθεί και του θεού το φοβερό μυστήριο,

όπως ανακοινώθηκε βαγγέλιο στους προφήτες.

Άκουσα πάλι τη φωνή να ‘ρχεται απ’ τ’ ουράνια

Σήκω και πάρε το μικρό, το ανοιχτό βιβλίο,

λέει, απ’ τα χέρια εκεινού, που ‘χει τα δύο του πόδια

ένα στο χώμα να πατεί και τ’ άλλο στα πελάγη.

Και πήγα προς τον άγγελο και του ‘πα να μου δώσει

αυτό που κράταγε σφιχτά στα χέρια του βιβλίο

και εκείνος μου ‘πε Πάρε το και να το φας ακέριο.

Θα σου πικράνει την κοιλιά, μα θα ‘χεις στόμα μέλι.

Τα χέρια μ’ άπλωσα ψηλά, έπιασα το βιβλίο

και το έφαγα κι ήταν γλυκό το στόμα μου σαν μέλι,

μα η κοιλιά μου ήταν πικρή κι είπαν να προφητεύσω

σ’ όλα τα έθνη και λαούς, γλώσσες και βασιλιάδες.

 

Έμμετρη απόδοση στα σύγχρονα ελληνικά

ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ

ΕΚΔΟΣΗ ΠΑΝΑς

e-mail:cosmomusica@gmail.com

p&c Nίκος Παπακώστας 2011