Εις μνήμην αγίου ιερομάρτυρος Φιλουμένου

Ανάξιος όποιος ξάφνου ακούει το προσκλητήρι των καιρών να το φυσάει ή να το κρούει σάλπιγγα ή τύμπανο.Τ’ ακούει δεν λέει: Παρών!

K.Παλαμάς

Το Συναξάρι του Αγίου Φιλουμένου

Ο Άγιος Φιλούμενος ήταν γέννημα και θρέμμα της Κύπρου και καταγόταν από το χωριό Ορούντα. Γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1913 στη Λευκωσία. Από μικρό παιδί ζούσε ζωή οσιακή, αφού οι ευλαβείς γονείς του Γεώργιος και  Μαγδαληνή Χασάπη και η ευλογημένη γιαγιά του Αλεξάνδρα τον μύησαν από πολύ νωρίς  στη νηστεία, στον τακτικότατο εκκλησιασμό, στη μελέτη της Αγίας Γραφής και των βίων των Αγίων. Ιδιαίτερα του άρεσε να διαβάζει τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, του οποίου η βιωτή τόσο τον είχε θέλξει, ώστε άναψε μέσα του την επιθυμία της ολοκληρωτικής αφιερώσεως στο Θεό. Έτσι, όταν ήταν μόλις 14 χρόνων, έφυγε, μαζί με τον δίδυμο  αδελφό του για το μοναστήρι του Σταυροβουνίου της Κύπρου. Εκεί παρέμεινε για πέντε χρόνια κάνοντας υπακοή στον Ηγούμενο και τους πατέρες της Μονής και εντρυφώντας στις αρετές της κατά Θεόν μοναχικής ζωής. Στη συνέχεια το Πανάγιο Πνεύμα τον οδήγησε στη Αγία Πόλη των Ιεροσολύμων, όπου εντάχτηκε στην Αγιοταφική Αδελφότητα. Ως μοναχός ζούσε με πολλή άσκηση, αυστηρή νηστεία, με ακρίβεια στην τέλεση των Ι. Ακολουθιών, την ελεημοσύνη, τη μελέτη,  την υπακοή και τη διακονία του συνανθρώπου. Κατά την παραμονή του στους Αγίους Τόπους, ο Άγιος υπηρέτησε με αυτοθυσία ως ηγούμενος σε πολλά προσκυνήματα, με τελευταίο το Φρέαρ του Ιακώβ, όπου εκεί τον αξίωσε ο Θεός  να λάβει και του μαρτυρίου τον στέφανο. Στις 29 Νοεμβρίου του 1979 είχε πολλή βροχή, αστραπές, βροντές, χαλασμός Κυρίου όλη τη μέρα. Τότε βρήκαν την ευκαιρία κάποιοι φανατικοί Εβραίοι Σιωνιστές, λόγω της κακοκαιρίας και τον σκότωσαν. Μέσα στο φρέαρ του Ιακώβ, μεταξύ του ναού και του θυσιαστηρίου. Όπως φόνευαν και πάλι οι Εβραίοι τον πατέρα του Τιμίου Προδρόμου. Την ώρα που έκανε τον Εσπερινό, όρμησαν και τον σκότωσαν με τσεκούρι κτυπώντας τον στο πρόσωπο και στο δεξί χέρι, κόβοντας τα δάκτυλά του και πετώντας μια χειροβομβίδα. Η δολοφονία έγινε στις 5 το απόγευμα, όταν ήταν τελείως μόνος του. Μετά το μαρτυρικό τέλος του Αγίου, το σκήνωμά του παρέμεινε για κάποιες ημέρες εύκαμπτο, ενώ στην ανακομιδή του λειψάνου του, μετά από τέσσερα χρόνια, το 1983, βρέθηκε άφθαρτο  και ευωδιάζον. Και όλα αυτά μαρτυρούν την άνωθεν παρρησία όπου βρήκε. Το μαρτυρούν επίσης τα πολλά θαύματα και οι εμφανίσεις του σε ευλαβή πρόσωπα που τον επικαλούνται. Σήμερα, τον τόπο του μαρτυρίου του έχει αναγερθεί ένας περικαλλής Ναός. Το Αύγουστο του 2008 το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε στον Ναό αυτό και τοποθετήθηκε στο νότιο κλίτος του, ενώ στις 29 Νοεμβρίου 2009 έγινε από τη σύνοδο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων   και η επίσημη Αγιοκατάταξή του. Στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου φυλάσσεται Ιερά Εικόνα του Αγίου και ένα μέρος του αιματοβαμμένου ράσου που φορούσε την στιγμή του μαρτυρίου του, αλλά και μια μικρή ποσότητα από το μαρτυρικό του αίμα.

Απολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Παράμονον μέλψωμεν συν Φιλουμένω πιστοί, ως θείους θεράποντας και αθλητάς ευκλεείς Χριστού του Θεού ημών· τούτον γαρ φερωνύμως ως φιλήσαντας άγαν, ήσχυναν δι’ αγώνων παρανόμων το κράτος αιτούντες πταισμάτων λύσιν πάσι και έλεος.

 

 

Πηγές: filoumenos.com –  saint.gr – imd.gr