Έτσι σκοτώθηκε ο πρώτος κληρικός στον εμφύλιο της Συρίας

Ο ΝΕΑΡΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΗΡΩΑ

Κείμενο:Δημητρης Πορφύρης

Βασίλειος Νάσαρ. Ετών 30. Είναι ο πρώτος κληρικός του Πατριαρχείου Αντιοχείας που θυσιάστηκε σ΄αυτόν τον ολοκληρωτικό πόλεμο αμετάκλητης αλληλοεξόντωσης στη Συρία. 

 

Οι πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ως τώρα τον εμφανίζουν να πέφτει από τα πυρά αγνώστων ενώ προσφέρει τις υπηρεσίες του σ΄έναν τραυματία. 

 

Ωστόσο σε συνέντευξη που παραχώρησε ο π. Παντελεήμονας Αλ Ίσα, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων στη δημοσιογράφο του Αραβικού ραδιοφωνικού Σταθμού «Al Orthodoxiya», κα Μάιντα Μέλχεμ καταγράφεται λεπτό προς λεπτό το χρονικό της υπόθεσης ανατρέποντας εκδοχές μη έγκυρες των συμβάντων. 

 

Ο π.Παντελεήμονας, εξομολογείται με συντριβή ότι θα προτιμούσε να είχε πεθάνει ο ίδιος και όχι ο Βασίλειος και δεσμεύεται ότι θα διανύσει ως το τέλος τον δρόμο της πίστης που διδάχθηκε από αυτόν. 

 

Η ακριβής εξιστόρηση των γεγονότων της θλιβερής ημέρας. 

 

Σημειώνουμε ότι ο π. Παντελεήμων όταν αναφέρεται στη «μονή», εννοεί τη μητρόπολη της πόλης Χάμα όπου και εγκαταβίωναν οι δυο ιερομόναχοι μετά του επισκόπου Επιφανείας (περιφέρειας Χάμα και Χόμς), κου Ηλία Σαλίμπα. 

 

Παράθεση της συνέντευξης όπως αυτή απομαγνητοφωνήθηκε από τα αραβικά: 

 

Ήμουν μαζί του.Ήταν ο καλύτερός μου φίλος.Τετάρτη 25 του Γενάρη του 2012, ακριβώς στις 1.00 το μεσημέρι μια πιστή γυναίκα, γνωστή στη μονή μας, ήρθε να ειδοποιήσει ότι κάποιος άνδρας, νεκρός, είναι παρατημένος σ΄ ένα πεζοδρόμιο σε μια γειτονιά της πόλης και ότι ο θάνατός του οφείλεται σε παθολογικά αίτια όπως ανακοπή καρδιάς ή κάτι τέτοιο. 

 

Ο πρώτος που έγινε αποδέκτης αυτής της είδησης ήταν ο πάτερ Βασίλειος και αμέσως προθυμοποιήθηκε να πάει να δει τι συμβαίνει. Μαζί παρουσιαστήκαμε στον Επίσκοπο για να ζητήσει ο πάτερ Βασίλειος ευλογία να βγεί από τη μονή για να περισυλλέξει το νεκρό .

 

Ο Επίσκοπος αρνήθηκε αρχικά να δώσει άδεια εξηγώντας ότι αν το σημείο ήταν ασφαλές , θα είχαν μαζέψει τη σωρό είτε οι γείτονες είτε ο στρατός… 

 

 

 

Ο πάτερ Βασίλειος τότε, θύμισε στον επίσκοπο τη διδασκαλία του Κυρίου ότι πρέπει να βοηθάμε όποιον έχει την ανάγκη μας ακόμα και διακινδυνεύοντας τη ζωή μας. Έτσι ο επίσκοπος έδωσε τελικά την άδεια. Ο π.Βασίλειος μου ζήτησε τότε να τον συνοδέψω. Μάλιστα πήραμε μαζί κι έναν νεαρό εργάτη της μονής που ήταν απ΄τη Χάμα γιατί ήξερε καλά τα μονοπάτια της γειτονιάς. 

 

Τελικά η απόσταση ήταν περίπου 5΄με τα πόδια. Εκατό μέτρα πριν προσεγγίσουμε το σημείο, ομάδα νεαρών μας φώναζε να γυρίσουμε πίσω γιατί υπήρχαν ένοπλοι που πυροβολούσαν. Ο π.Βασίλειος τους φώναξε κι αυτός « είμαστε ιερείς κι έχουμε εδώ έναν νεκρό και πρέπει να τον παραλάβουμε». Ένας από την παρέα των νεαρών τον προειδοποιεί : «οι ελεύθεροι σκοπευτές δεν είναι από την περιοχή έρχονται από αλλού…» 

 

Μόλις φθάσαμε στο νεκρό και σκύψαμε από πάνω του , αμέσως δεχθήκαμε πυρά από τη νότια πλευρά. Σηκώσαμε τα μάτια και είδαμε ότι ένας γείτονας παρακολουθούσε τη σκηνή από το παράθυρο του σπιτιού του. Του ζητήσαμε να μας αφήσει να μπούμε σπίτι του. Μας είπε ότι η κάτω πόρτα είναι ανοιχτή και μπορούμε να μπούμε. 

 

Με το που κάνουμε την δεύτερη απόπειρα να κουβαλήσουμε το νεκρό απανωτά πυρά μας γαζώνουν από παντού. Αφήνουμε το νεκρό στο έδαφος όπως ήταν και μπαίνουμε στο σπίτι για να κρυφτούμε. Εκεί μιλάμε και με τον άνθρωπο και σχεδιάζουμε ότι όταν κοπάσουν οι ριπές θα φέρουμε και το νεκρό στο σπίτι και δεν θα τον κρατήσουμε εκεί περισσότερο από μια ώρα μέχρι να ηρεμήσει τελείως η κατάσταση και να φωνάξουμε κάποιον με αυτοκίνητο να τον μεταφέρομε στο σπίτι του. 

 

 

 

Ο πάτερ Βασίλειος ρώτησε μάλιστα τον οικοδεσπότη αν ήξερε που βρίσκεται το σπίτι του νεκρού και εκείνος μας το έδειξε από το παράθυρο και πραγματικά δεν απείχε παρά λίγα μέτρα.Τότε ο π.Βασίλειος αποφασίζει να βγει για να ειδοποιήσει τους συγγενείς 

 

.Καθώς κατευθυνόταν προς την οικία του νεκρού, δεν είχαν περάσει ούτε 30΄΄ από τη στιγμή που βγήκε από το σπίτι, και άρχισαν να τον γαζώνουν ενώ αυτός κραύγαζε «είμαι ιερέας».Με το που ακούω όλους αυτούς τους πυροβολισμούς βγαίνω και εγώ έξω από το σπίτι να δω τι συμβαίνει και τότε αυτοί ρίχνουν και προς το μέρος μου.

 

Ωστόσο, καταφέρνω να φθάσω ως τον π.Βασίλειο. Τον ρωτάω αν είναι χτυπημένος και εκείνος μου απαντάει ότι είναι τραυματισμένος στο χέρι. 

 

Τότε βλέπω ότι έχει χτυπηθεί από την αριστερη πλευρά και ότι η σφαίρα έχει σφηνώσει τώρα ψηλά στο δεξί χέρι. Τον βοηθάω να σηκωθεί και καταφέρνουμε να φτάσουμε σ’ ένα τοίχο χαμηλό που ήταν πιο πέρα και πίσω από αυτό καλυφθήκαμε. 

 

 

 

Οι αντάρτες συνέχιζαν να μας πυροβολούν ενώ εμείς επιμέναμε να φωνάζουμε ότι είμαστε ιερείς. Τα πυρά δεν σταματούσαν αλλά εμείς είμασταν καλά καλυμμένοι και οι αντάρτες έριχναν αλλά δεν μας έβλεπαν. Εκεί κάτσαμε ακίνητοι για περίπου 30΄και προσευχόμασταν συνέχεια . 

 

Μετά από αυτήν τη μισή ώρα ο π.Βασίλειος εξέπνευσε. Το τραύμα ήταν διαμπερές .

 

Η σφαίρα είχε εισέλθει από την μια πλευρά είχε διασχίσει όλη την άνω κοιλιακή χώρα είχε εμβολίσει καρδιά, πνευμόνι και συκώτι και έβλεπα τη σφαίρα κάτω από τη μασχάλη στο δεξί χέρι. 

 

Σε αυτό το σημείο η γυναίκα που του παίρνει την τηλεφωνική συνέντευξη, διακόπτει την αφήγηση του πάτερ Παντελεήμονα για να τον ρωτήσει:

 

-Μα πως μπορούσατε να συνεχίζετε να προσεύχεσθε ενώ ο πάτερ Βασίλειος είναι ήδη τόσο σοβαρά τραυματισμένος ;

 

Ο π. Παντελεήμονας της απαντάει και συνεχίζει την αφήγηση: 

 

-Ο πάτερ Βασίλειος δεν αισθανόταν πόνο .Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό.Το μόνο που μου ζητούσε ήταν να συνεχίσω την προσευχή και ότι αυτό του έκανε καλό. Παρέμεινα εκεί. Αυτοί έριχναν ακατάπαυστα μέχρι που ένας άλλος γείτονας , προφανώς αυτός που είχε το σπίτι πίσω από το τειχείο που κρυβόμασταν, μας άνοιξε την πόρτα του γκαράζ στο ισόγειο του σπιτιού για να μπούμε μέσα. 

 

Τότε άρχισαν να σημαδεύουν κι αυτόν. Ένας άλλος γείτονας ήρθε τότε και βοήθησε για να μπούμε στο εσωτερικό του σπιτιού. Περίπου μία ώρα μετά, Δόξα τω Θεώ, μπήκε ο Συριακός στρατός στην πόλη και ακούγοντας τους πυροβολισμύς κατευθύνθηκαν προς την περιοχή μας.Αν δεν υπήρχε ο Συριακός στρατός θα ήμουν νεκρός κι εγώ τώρα γιατί οι αντάρτες μας είχαν εντοπίσει πιά και είχαν αρχίσει να πλησιάζουν το σπίτι .

 

Όταν οι αντάρτες συνειδητοποίησαν την παρουσία του στρατού τράπηκαν σε φυγή. Τότε βγήκα και φώναξα τους φαντάρους για βοήθεια, τους είπα ότι είμαι ιερέας και μας μετέφεραν με τον πάτερ Βασίλειο στο νοσοκομείο και ξαναέφυγαν για να συλλέξουν και τον άλλο νεκρό. 

 

Εκεί οι γιατροί μου γνωστοποίησαν το θάνατό του. Εγώ τους έλεγα ότι ζει, ότι το αισθάνομαι γιατί μου μιλάει. 

 

Σ’ αυτό το σημείο η δημοσιογράφος τον διακόπτει και πάλι για να τον ρωτήσει : 

 

-Τι σας έλεγε πάτερ , ο πάτερ Βασίλειος ; 

 

-Αυτό δεν μπορώ να σας το πω. 

 

Και με αυτό το μυστικό που κρατάει για τον εαυτό του ο πάτερ Παντελεήμονας, κλείνει αυτή η συνέντευξη μέσω της οποίας διανύσαμε και εμείς οι αναγνώστες, βήμα βήμα , την πορεία προς αυτού του ιερομονάχου που οι συμπατριώτες του ορθόδοξοι χριστιανοί τον τιμούν και τον ευλαβούνται ως άγιο μάρτυρα της Πίστης.

 

 

 

Βιογραφικά στοιχεία 

 

Ο Βασίλειος καταγόταν από το χωριό Κφαρ Μπάχαμ της επαρχίας Χάμα στη Συρία. Γεννήθηκε στις 1.1.1982 εξ’ ου και το μοναχικό του όνομα Βασίλειος. 

 

Σπούδασε στο Ινστιτούτο Ορθόδοξης Θεολογίας του Πανεπιστημίου Μπαλαμάντ στο Λίβανο και ολοκλήρωσε και μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην Ποιμαντική , στο ίδιο εκπαιδευτικό Ίδρυμα το 2010. Μιλούσε αραβικά, ελληνικά, αγγλικά και εβραικά. 

 

Ήταν καθηγητής βυζαντινής μουσικής και ίδρυσε τη Σχολή Εκκλησιαστικής Μουσικής « Άγιος Κοσμάς ο Μελωδός » που στεγαζόταν στην Μητρόπολη. 

 

Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερομόναχος από τον Μητροπολίτη της Xάμα και Χομς κο Hλία Σαλίμπα και υπηρέτησε ως ιερέας τόσο στον τόπο καταγωγής του όσο και στην Αρχιεπισκοπή της Χάμα.Ίδρυσε πολλές χορωδίες σ΄όλη την περιφέρεια. 

 

Αγαπήθηκε πολύ από τα νέα παιδιά διότι είχε μεγάλο παιδαγωγικό χάρισμα στο πως να προσεγγίζει τους νέους, να αφουγκράζεται τις ανάγκες τους και τις αναζητήσεις τους και για αυτούς τους νέους ήταν ένας πραγματικος φίλος . Δεν δίσταζε να τους συνοδεύει σε εξόδους , περιηγήσεις και εκδρομές και ήταν η ψυχή της παρέας.

 

Μέλημά του να κρατήσει θερμή την πίστη της ορθόδοξης μειονότητας και ειδικότερα της νεολαίας αυτό το κατάφερνε μέσα από την πραγματική ποιμαντική του δράση, τη συμμετοχή του σε κάθε κοινωνική εκδήλωση των νεων. 

 

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργούσε σαν ένας κρίκος που συνέδεε δια της κοινή αγάπης στο Χριστό και της κοινής ορθόδοξης πίστης, νέους διαφόρων περιοχών, άγνωστοι μεταξύ τους.

 

Ο πάτερ Βασίλειος ήταν γνωστός στη νεολαία σαν τον πάντα χαμογελαστό φίλο και αδερφό Μazin.

 

 Πηγή: dogma.gr