Η τοποθέτηση μας ενώπιον του Εσταυρωμένου (Κυριακή των Βαΐων).

Ιωάν. Δ. Καραβιδόπουλου, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου.

 

Δύο γεγονότα μας αφηγείται το ανάγνωσμα της Κυριακής των Βαΐων: την άλειψη του Ιησού με πολύτιμο μύρο από την Μαρία την αδελφή του Λαζάρου και την θριαμβευτική είσοδο του Μεσσία στα Ιεροσόλυμα, που έγινε έξι μέρες πριν από το εβραϊκό Πάσχα.

Στο επεισόδιο της αλείψεως με μύρο — πού είναι διαφορετικό από ένα παράλληλο που μας διασώζει ο ευαγγελιστής Λουκάς (7,36-50) στο οποίο γίνεται λόγος για μια μετανοούσα αμαρτωλή γυναίκα — βλέπει ο ίδιος ο Ιησούς ένα προανάκρουσμα του πάθους και του ενταφιασμού του:

«Άφες αυτήν», λέγει προς τον Ιούδα που δυσανασχετεί για την σπατάλη και που ενδιαφέρεται δήθεν για τους πτωχούς, «εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό.

Τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ’ εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε».

Βέβαια τα λόγια αυτά δεν στρέφονται κατά της αγαθοεργίας και της φιλοπτωχίας· αλλ’ υπάρχουν στιγμές σημαντικές που η αγαθοποιός δράση πρέπει να δώσει τη θέση της σε μια προσωπική λατρευτική ενατένιση του Κυρίου, σε μια εκδήλωση ευγνωμοσύνης προς τον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό.

Μέσα στην πλούσια αγαθοεργό δράση κινδυνεύει κανείς να ξεχάσει το δοτήρα των αγαθών, την πηγή παντός αγαθού.

Γι’ αυτό και ο πιο δραστήριος ακόμη χριστιανός έχει ανάγκη από καιρό σε καιρό ν’ ανανεώνει τα κίνητρα της δραστηριότητάς του με μια προσωπική συνάντηση με τόν Κύριο.

 

Μετά το επεισόδιο αυτό που έγινε στο σπίτι του αναστημένου Λαζάρου, ο λαός γεμάτος ενθουσιασμό υποδέχεται τον Χριστό που εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα.

Η κραυγή «ωσαννά» — που σημαίνει «σώσε μας» — «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ» δείχνει ότι ο λαός βλέπει τον Ιησού σαν τον ελευθερωτή βασιλιά που θα δώσει τη λύση στα πολλά προβλήματά του.

Και είναι πραγματικά βασιλιάς ο Ιησούς που η δόξα του όμως συνίσταται στον σταυρό, η δύναμή του στην αγάπη και την συγχωρητικότητα, κι η επικράτειά του βρίσκεται στις καρδιές των ανθρώπων.

Η βασιλεία που διακηρύσσει σ’ όλη του την ζωή και με τον θάνατό του θεμελιώνει «ουκ έστιν εκ του κόσμου τούτου».

Ο κόσμος αυτός θέλει την σιγουριά και την δύναμη, θέλει να εξασφαλισθεί με την εξουσία· κάνει ό,τι μπορεί για να σταθεί γερά στα πόδια του· Πολλές φορές μισεί θανάσιμα, γιατί έτσι μόνο πετυχαίνει τον σκοπό του.

Η βασιλεία του Χριστού δεν έχει σχέση με τα εξωτερικά κοσμικά σχήματα, με την οργάνωση, με την δύναμη· είναι βασιλεία αγάπης και ειρήνης. Γι’ αυτό και ο βασιλιάς Χριστός μπαίνει στα Ιεροσόλυμα καθισμένος πάνω σ’ ένα ονάριο, εκπληρώνοντας έτσι σχετική προφητεία της Π. Διαθήκης. Κι ο θρόνος προς τον οποίο σπεύδει να εγκατασταθεί είναι ο σταυρός. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης συνδέει την δόξα με τον σταυρό· κι όταν λέγει ότι «εδοξάσθη» ο Ιησούς, εννοεί ότι σταυρώθηκε και διά του σταυρού οδηγήθηκε στον θρίαμβο της Αναστάσεως.

Ο σταυρός όμως του Χριστού δεν είναι απλώς ένα σημαντικό γεγονός του παρελθόντος που τέμνει σαν ορόσημο την ιστορία. Είναι ένα γεγονός συνεχώς παρόν μέσα στον κόσμο που φανερώνει την αγάπη του Θεού· είναι η μεγαλειώδης αποκάλυψη της θείας στοργής και το αποκορύφωμα των ενεργειών του Θεού για την λύτρωση της ανθρωπότητας.

Μπροστά, στον σταυρό του Χριστού προσκαλείται ο κάθε άνθρωπος να πάρει θέση· διότι αδιάφορος δεν μπορεί να μείνει κανείς. Η άρνηση της λυτρωτικής προσφοράς του Χριστού, η απόρριψη του «λύτρου» που προφέρει για την εξαγορά της αιχμάλωτης ανθρωπότητας, θα εσήμαινε ασύγνωστη άγνοια για την τραγική κατάσταση φθοράς και θανάτου στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος, θα εσήμαινε φαρισαϊκή έπαρση για την αξία των έργων και της ζωής μας, θα εσήμαινε τέλος αχάριστη διάθεση έναντι της θυσιαζομένης αγάπης.

Η ευαγγελική αυτή περικοπή, που αποτελεί ένα προανάκρουσμα της ιστορίας του πάθους αλλά και της αναστάσεως του Χριστού, μας καλεί να λάβουμε θέση με όλη την ύπαρξή μας έναντι του ζωηφόρου σταυρού. Από το αν τοποθετηθεί κανείς όπως ο Ιούδας ή όπως η Μαρία, όπως οι φαρισαίοι ή όπως οι μαθητές, θα εξαρτηθεί ο θάνατος ή η ζωή του.

(Ιωάν. Δ. Καραβιδόπουλου, Ομοτ. Καθηγητού Παν/μίου , Οδός Ελπίδας, σ. 103-105)