Περί ταπεινώσεως

Περάσαμε το ήμισυ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, το στάδιο δηλαδή αυτό της άγωνιστικότητος, και τώρα βαδίζομε προς το τέρμα, οπόταν και θα συναντήσωμε την πραγματική προσκύνηση των Αγίων εορτών, πού τόση σημασία έχουν για ‘μάς.

Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω τον ώραίον εκείνον στίχο από τους οίκους της Δεσποίνης μας Θεοτόκου, πού λέει το έξης: «Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων όφθαλμοίς». Αν θυμάστε, το θέμα της αναγνώσεως της τράπεζας το μεσημέρι, ήτο περί ταπεινοφροσύνης. Άκριβώς αυτό πού μας απασχολεί. Διότι αν και η ταπεινοφροσύνη είναι γενικό καθήκον κάθε χριστιανού, ειδικά για τον μοναχό είναι στόχος και σκοπός. Γι’ αυτό και το σχήμα, η αμφίεση, η κατοίκιση, η διατροφή, η συμπεριφορά και γενικά όλη του η θέση είς τούτο αποσκοπεί, στο ταπεινό φρόνημα. Όπως άλλοτε Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »