Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (26)

Συνέχεια από (25)

Επιστολή 14

Προς Μοναχή Θεοδοσία.

<Άγιον Όρος> τη 20ή Αυγούστου 1930.

Τέκνον Θεοδοσία.

Χαίρε και υγίαινε εν Κυρίω ψυχή τε και σώματι και κάμνε υπομονή εις τας θλίψεις όπου σου έρχονται.

Μην γογγύζης, λάβε και τον χαρακτήρα του ταπεινού και πλανεμένου Γέροντα σου, διά να τον ενθυμείσαι ότι κάποτε μαζί συναγωνίσθητε και συνασκητεύσατε εις Γεροβίτσα της Μακεδονίας και εύχου να μην χωρισθούμε εις την άλλην ζωήν, αλλά να είμεθα ενωμένοι δοξάζοντες μετά Θεοδώρας, Θεοδώρας, Ευπραξίας, Μαρίας και Δεσποίνης και μετά των αγίων Παρθένων το άγιον όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, αμήν.

Πλανεμένος, ταπεινός Ιωσήφ Μοναχός.

Επιστολή 15

Προς Μοναχή Ευπραξία.

Άγιον Όρος,τη 28/10/1948.

Τεκνίον μου αγαπητόν, τα σπλάγχνα μου της ψυχής, Ευπραξία, εύχομαι να είσαι καλά.

Παιδί μου, Ευπραξία μου. Έλαβον την επιστολήν σου και την φωτογραφίαν σου και χαίρω διά την υγείαν σου. Εμείς εδώ από υγείαν -εγώ πάντοτε ασθενώ- οι άλλοι είναι καλά.

Βιάζου, τέκνον μου. Βιάζου εις την προσευχήν σου, διότι είμεθα πολύ άσχημα. Η Παναγία σιγά σιγά μας αφήνει διά τας αμαρτίας των μοναχών.

Εμβήκαν και εδώ οι κομμουνισταί, γυναίκες και άνδρες, και τα ερήμαξαν όλα. Μαγαζιά, μοναστήρια· πήραν λίρες με το σακί· άδειασαν τα μπακάλικα. Πήραν αιχμαλώτους 300 εργάτες και έφυγαν.

Έμειναν διά να πάρουν όσα άφησαν, φόρτωσαν 250 μουλάρια και τα πήγαν εις την Βουλγαρίαν.

Εμβήκαν γυναίκες εις την Ιβήρων, όπου είναι η Πορταΐτισσα, όπου δεν άφησεν να εμβή η βασίλισσα τότε να προσκύνηση· τώρα εμβήκαν οι ληστές. Ασφαλώς έφθασε και η κατάλυσις του τόπου μας εδώ. Διότι η Παναγία θα τον άφήση· και αλλοίμονον εις τους μοναχούς, όπου δεν θα βρεθούν σε μετάνοιαν.

Διά τούτο σου λέγω, βιάζου να ευρεθούμε εις ώραν καλήν, όπου θα μας παραλαβή ο Κύριος.

Σε εύχομαι εξ όλης ψυχής.

Ο πατήρ σου, ταπεινός Ιωσήφ.

Επιστολή 16

Προς Μοναχή Μαγδαληνή.

Άγιον Όρος,τη 16/4/1959.

Τέκνον μου ευλογημένον Μαγδαληνή, σπλάγχνα μου θεία και ιερά, εύχομαι η παρούσα με το χαρμόσυνον, Χριστός Ανέστη, να σας εύρη εν πλήρει υγεία.

Ηγαπημένον μου τέκνον, έλαβον την επιστολήν σου και είδον τα εν αυτή και εχάρην διά την καλήν σου μετάνοιαν, διά τα ευχάριστα λόγια σου, διά την αγαθήν σου προαίρεσιν.

Ο Θεός, τον όποιον λατρεύω εκ νεαράς ηλικίας εξ όλης μου της ψυχής και καρδίας, Αυτός να εξαποστείλη το Πνεύμα Του το αγαθόν τε και ζωαρχικόν και ζωοποιούν και να ανοίξη τα σπλάγχνα σου και να δροσίση την ψυχήν σου από την θείαν Του Χάριν. Να σε λούση με το μύρον του αγιάσματος Του και να σε γλυκαίνη με την δρόσον του Παραδείσου.

Ευφρανάς μου την καρδίαν με τα ωραία σου λόγια και ως θυμίαμα ανήλθεν εις τον Θεόν. Θάρσει λοιπόν, αγαπητόν μου παιδί, και όπως γράφεις ως μάνα τον Παντελάκη μου, πρόσεχε όπου είναι αθώο ωσάν αγγελάκι, και αγαθό ωσάν αρνάκι άκακον.

Έλαβον και ο,τι εσώκλεισας· το μνημόσυνον εσήμερα γίνεται.

Το ευχέλαιον θα γίνη και θα σου στείλω και το άγιον έλαιον να αλειφθής εσύ, ο Παντελάκης και όλοι σας, εις υγείαν ψυχής και σώματος. Μόνον τα χαρτάκια, το βαμβακάκι όπου είναι τυλιγμένο το μπουκαλάκι, όλα εκτός τες θρυαλλίδες να βάλης εις την φωτιάν. Τα ξυλάκια με τες θρυαλλίδες φύλαξε τα κοντά στες εικόνες, και οπότε ασθενείτε, να αλείβεσαι από το άγιον έλαιον.

Άλησμόνησας να μου γράψης τα ονόματα των γονέων σου να τα μνημονεύω με πολλήν μου χαράν. Πολύ σε παρακαλώ· έγραψα εις τον άδελφόν σου Παντελάκη μου, και όπως τον γράφω, χωρίς να προξενήσης κανένα σκάνδαλον, χωρίς υποψίαν, να χωρίσετε απ΄ τον παπα-Πέτρον. Γράφω όλα εις τον Παντελάκη, θα τα διάβασης εκεί.

Εγώ διά την ψυχήν σας φροντίζω. Όλα ο,τι θέλετε θα σας κάμω, μόνον προσέχετε μην αμελείτε την σωτηρίαν σας. Την ευχήν να λέγετε συνεχώς διά να λάβετε Χάριν. Μιμήσου την αγίαν Μαγδαληνήν και κλαίγε εμπρός στην εικόνα Του, σπόγγιζε με τα μαλλιά σου τον χαρακτήρα Του, και θα αξιωθής της ομοίας ευχής όπου ήκουσεν και εκείνη.

Έχεις το τάλαντον της πλούσιας σου προαιρέσεως και θα εύρης τα όμοια της πολλής Του αγάπης. Ω πόσον είναι γλυκεία η φωνή Του, πόσον παρηγορά! Σκιρτά η καρδία, πλατύνει ο νους. Ω φωνή γλυκεία του Χριστού μας, όπου ήκουσεν η Μαρία.

Αυτόν τον θείον έρωτα ζήτει να λάβης. Δος μου, λέγε, Νυμφίε, γλυκύτατε Ιησού μου, αυτήν την αγάπην. Όπου μόλις ακούσεις το όνομα, γλυκύτατε Ιησού μου, γεμίζει χαρά η ψυχή σου και σκιρτά η καρδία και τρέχουν τα δάκρυα ως από πηγές, χωρίς να δύνασαι να τα σταματήσης.

Φώναζε λοιπόν: «Ιησού μου, ζωή μου, το φως της ψυχής μου, η γλυκεία πνοή μου, η χαρά μου και η ζωή μου». Με ο,τι λόγια γλυκά ημπορείς, θέρμανε την ψυχήν σου να παραβίασης τον Κύριον να σε αγαπήση, και τότε θα είδης πόσον είναι γλυκεία η αγάπη Του.

Δώσε τας ευχάς εις τον Παντελάκη μου, και προσέχετε πάντοτε με φόβον Θεού να περιπατήτε και όλο πνευματικά να μιλήτε, και ο Θεός θα είναι πάντα μαζί σας να σας σκεπάζη από κάθε κακόν. Εύχομαι την κυρίαν Βασιλικήν, την Κλειώ· και ο Κύριος να σας δίδη ειρήνην. Σε εύχομαι εξ όλης μου της ψυχής. Έχεις τας ευχάς από τον παπα-Εφραίμ και τους άλλους πνευματικούς σου αδελφούς, όλους.

Ταπεινός Γεροντάκος σου και Πατήρ, Ιωσήφ μοναχός.

(Υ.Γ.) Αυτό το γραμματάκι να δώσης τον Παντελάκη. Του στέλνει ο πάτερ Αρσένιος, επειδή τον είχε γράψει ο Παντελάκης μου.

Συνεχίζεται…