Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (24)
8 Σεπτεμβρίου 2009
(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)
Επιστολή 7 (απόσπασμα)
Προς Εργίνα., την αδελφή του.
[…] θα έλθη σε έπίγνωσι και θα καταλάβη ότι η ζωή είναι ένα όνειρο που γρήγορα περνά. Μάταιοτης, ματαιότης· όλα φεύγουν. αφού ο Μεγαλοδύναμος του έστειλεν μήνυμα, διατί δεν το αντιλαμβάνεται ο ευλογημένος; Κάτι παρόμοιον εσυνέβη και εις εμέ. Δεν το ενθυμείσαι; Έφυγε το άνθος έφυγε και με έκανε να καταλάβω την ματαιότητα. Αδελφός μας είναι, τον πονάμε. Αλλά με τα δικά του δάκρυα θα γιατρευτή, όχι μόνο με τα δικά μας. Τώρα, αδελφή μου ήγαπημένη, πες διά τας προσπάθειας εντός του οίκου σας. Κάνε υπομονή, είμαι εκεί μέσα. Με τους οφθαλμούς της καρδίας μπορείς να με ιδής. Ω καλή μου αδελφή, η οικία σας εις τον Πειραιάν σημαίνει περισσότερον εις εμέ τον αμαρτωλόν, παρά εκεί όπου εγεννήθην.Εκεί μέσα, εις αυτούς τους τοίχους, πήρα την απόφασιν της αναχωρήσεως. Εκεί εμάζευσα το τελευταίον ένδυμα και την ευχήν της σεβαστής μητρός μας.
Να δέχεσθε πτωχούς, να ποτίζετε διψώντας, να παρηγορήτε πονεμένους. Μέσα εις την οικίαν σας είδα καθαρά την αλήθειαν.
Ευχαρίστως θα έμενα μαζί σας έτι περισσότερον, αλλά έπρεπε να υπάγω εις την Σκήτην.
Ελπίζω ότι κάποτε θα κάνετε την οικίαν σας όασιν για τους ταλαίπωρους.
Την ελεημοσύνην σου την εδεχτήκαμεν όλοι με μεγάλην χαράν. Πάρε και από εμέ μίαν ευλογίαν για την ήγαπημένην μας νύμφην.
Έχετε την ευχήν της Μητέρας όλων μας, της γλυκύτατης Παναγίας της Μυρτιδιωτίσσης […]
Επιστολή 8 (απόσπασμα)
Προς Εργίνα, την αδελφή του.
[…] Αδελφή μου,Ο Διονυσάκης μίαν ημέραν θα γίνη απόστολος, ο ηγαπημένος ανεψιός μου και υιός σου είναι ψυχή της ψυχής μου. Έχει χαρίσματα και αι αρεταί φαίνονται από μακράν.
Σε παρακαλώ, να κράτησης την εικόνα της Παναγίας μας Μυρτιδιώτισσας, είναι δική του.
Ω ηγαπημένη μου, τι χαρά επήρα όταν τον είδα. Θα έλθη πάλιν ευκαιρία παρά Θεού να ίδω την πρόοδόν του; Να λέγη την ευχήν συνεχώς και θα γίνη ταπεινός, αλλά και μεγάλος […]
Επιστολή 9 (απόσπασμα)
Προς Διονύσιο Μπατιστάτο, τον ανεψιό του, υιό της αδελφής του Εργίνας
[…]Αγαπητέ Διονυσάκη,
ηγαπημένε ανηψιέ, ηγαπημένης αδελφής.
Χαίρω επί τη επισκέψει σου και να μανθάνω νέα της οικογένειας σου και των εν Χριστώ αδελφών. Η θεία αγάπη δεν με αφήνει, αλλά για τις αμαρτίες
μου μου εστέρησεν ηγαπημένους πνευματικούς αδελφούς. Γιατί με εγκατέλειψεν ο αδελφός μου;
Διονυσάκη μου, εσύ αν ποτέ τον ιδής, κάμε του ερώτησιν, ωσάν να είμαι εγώ αυτός που ερωτά. Μου ζητάτε την προσευχήν μου. Θέλω και εγώ την δικήν σας εις στιγμάς εγκαταλείψεως…
Δεν είναι εύκολον να γράφω πλέον. Το έτος αυτό είναι έτος πόνου, κλαυθμού και οδύνης.
Να λέγετε την ευχήν. Ο Θεός είναι αγάπη και μας ακούγει. Δέον και ημείς να ακούμε, όταν μας φωνάζη για το καλόν μας.
Και αν έφυγεν ο αδελφός μου, ο Θεός θα του δώση μήνυμα, η Παναγία θα τον φέρη πίσω. Είθε, είθε, ω φως της ψυχής μου, προτού φύγω να επιστρέψη…
[…]Επιστολή 10 (απόσπασμα)
Προς Διονύσιο Μπατιστάτο, τον ανεψιό του.
[…]Αγαπητά μοι τέκνα,
ηγαπημένε ανηψιέ, πολυαγαπημένης αδελφής.
Η φωτιά της αγάπης δι΄ υμάς είναι μεγάλη. Γράφω δι΄ εσέ και την νύφη μας που θα δώσει παιδία Θεού.
Το σώμα είναι τόσο καταπονημένο, είμαι να φύγω. Ευτυχώς που υπάρχουν τα μάτια της ψυχής και με οδηγούν. Ούτε και η καρδιά αντέχει […]
Συνεχίζεται…
