Η νηστεία που μας κρατά

Του. Π. Στεφάνου Φρήμαν

Η Corrie Ten Boom, μιά Ολλανδέζα Χριστιανή που βασανίστηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Χίτλερ, το Ravensbruck, γιατί προσπαθούσε να σώσει τους Εβραίους, μοιράστηκε μαζί μου μερικές ιστορίες από τη ζωή της στα στρατόπεδα του θανάτου. Θυμάμαι κάτι που είπε:

«Δεν κρατούσαμε εμείς το Σάββατο (σημ. μεταφραστή: Ιουδαική γιορτή αργίας), το Σάββατο κρατούσε εμάς».

 

Λίγα χρόνια αργότερα κινηματογραφούσα ένα ντοκυμαντέρ με τον Ραββίνο της περιοχής με κάποιο μέλος του ποιμνίου μου που είχε επιζήσει από τα στρατόπεδα του Ολοκαυτώματος.

Σε μιά συζήτηση μοιράστηκα αυτό που μου είχε πεί τότε η Corrie. Τότε η  επιζήσασα βγαίνοντας από τη σιωπή της ψιθύρισε: «Αυτό ήταν αλήθεια!»

Αυτή η ιστορία έχει πολύ βάθος τόσο γιατί αποτελεί μιά περίτρανη απόδειξη τέτοιων φρικτών συνθηκών όσο και γιατί αποδεικνύει το μυστήριο για το πώς εργάζεται ο Θεός.

 

Ο π. Δημήτριος Staniloae ( ο οποίος υπέστει και αυτός βασανιστήρια για τη Χριστιανική του πίστη) αναφέρει:

 

«Ο Κύριος μάς προσφέρεται μέσω των εντολών Του….Από την ημέρα της βάπτισής μας ο Κύριος κρύβεται στο εσώτερο του καταπετάσματος του είναι μας και μας προκαλεί να υπακούσουμε τις εντολές Του αποτυπώνοντας τα χαρακτηριστικά Του στο πνευματικό μας πρόσωπο. Ετσι σταδιακά οι εντολές γίνονται πιό ξεκάθαρες κάτω από την ώθηση της δύναμής  Του, η οποία εργάζεται από τα μέσα προς τα έξω, και δεν είναι καμιά άλλη από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, ο οποίος κατοικεί βαθειά μέσα μας, χωρίς αρχικά να Τον πάρουμε είδηση».

 

Δεν είμαστε εμείς που υπακούμε τις εντολές του Χριστού. Ο Χριστός που είναι μέσα μας τηρεί τις εντολές Του και εφόσον ενωνόμαστε μαζί Του, η τήρηση των εντολών μετατρέπεται στις όποιες αρετές αποκτούμε στη ζωή μας, δηλαδή σύμφωνα με την εικόνα του Χριστού ο οποίος είναι ο Ίδιος η αληθινή αρετή. Ο απ. Παύλος περιγράφει αυτό το γεγονός ως ένα μυστήριο: «ὅ ἐστιν Χριστὸς ἐν ὑμῖν ἡ ἐλπὶς τῆς δόξης» ( Κολ. 1, 27)·

 

Η Ορθόδοξη πνευματική ζωή θεωρεί τον ασκητισμό ( νηστεία, προσευχή, αγρυπνία και τα παρόμοια) ως κανόνα για τη Χριστιανική ζωή. Ωστόσο, οι εκτός Ορθοδοξίας θεωρούν τους πνευματικούς αγώνες ως ‘νομικίστικους’. Νηστεύουμε Τετάρτες και Παρασκευές καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου ( απέχοντας από το κρέας, το ψάρι, το κρασί, τα γαλακτοκομικά και το λάδι). Δεν τρώμε τίποτε μετά τα μεσάνυκτα όταν ετοιμαζόμαστε να κοινωνήσουμε. Υπάρχουν τέσσερεις γενικές περίοδοι νηστείας ( Η Μεγάλη Σαρακοστή, η νηστεία των Χριστουγέννων, η νηστεία των Αποστόλων και η νηστεία του Δεκαπενταυγούστου). Κατά τη διάρκειά τους νηστεύουμε όπως και την Τετάρτη και την Παρασκευή.

Επιπροσθετες προσευχές προσφέρονται κατά περιόδους, όπως η προσευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου. Οι ακολουθίες της Εκκλησίας αυξάνονται ενώ γίνονται πιό μακροσκελείς κατα τη διάρκεια των περιόδων νηστείας και συνοδέυονται από μετάνοιες.

 

Η Μεγάλη Σαρακοστή, αρχίζει με όλο το εκκλησίασμα, περιλαμβανομένου και του ιερέα, να ζητούν συγνώμι ο ένας από τον άλλο. Οι εξομολογήσεις επίσης γίνονται συχνότερα αυτήν την περίοδο.

Ωστόσο, δεν κερδίζουμε τίποτε από αυτές τις ενέργειες αλλά ούτε και αν δεν τις ακολουθούμε κάνουμε αμαρτία. Απλώς αποτελούν τους κανόνες νηστείας τους οποίους η Εκκλησία έχει διατηρήσει από τους πρώτους αίωνες. ( Για παράδειγμα η νηστεία της Τετάρτης και της Παρασκευής αναφέρεται σ’ ένα έγγραφο του πρώτου μΧ αιώνα με τίτλο ‘Διδαχαί’)

 

Δεν κερδίζουμε τίποτε από καμιά απ’ αυτές τις ενέργειες γιατί δεν σωζόμαστε απ’ αυτές. Αλλά ούτε και η Θεία Χάρη που ενεργεί μέσα μας έχει νομικό χαρακτήρα.  Η Θεία Χαρη είναι η ίδια η Ζωή του Κυρίου που ενοικεί μέσα μας και μας μεταμορφώνει από δόξα σε δόξα.  Είναι «ο Κύριος κρυμμένος στο εσώτερο του καταπετάσματος του είναι μας, που μάς προτρέπει να τηρούμε τις εντολές Του…»

Δεν είμαστε εμείς που τηρούμε τη νηστεία αλλά η νηστεία τηρεί εμάς.

Τέλος

Μετάφραση από το Αγγλικό: Φιλοθέη
Πηγή: glory2godforallthings.com