Αγίου Νικοδήμου: Φυλακτήριον της Ψυχής… ΗΜΕΡΑ Α’

   ΠΡΟΛΟΓΟΣ

   Οὖτος ὁ θείος πατήρ ἐγεννήθη εἰς Νάξoν τό 1749 ἐξ εὐσεβῶν γονέων τόν Ἀντώνιον καί τήν Ἀναστασίαν καί τοῦ ἐδόθει διά τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος τό ὄνομα Νικόλαος.

   Ἀπό τῆς παιδικῆς του ἠλικίας διεκρίνετο διά τά πλούσια χαρίσματά του καί τόν ἔνθεον ζῆλον του. Τά πρῶτα του γράμματα τά μαθαίνει ἀπό τόν ἱερέα τῆς ἐνορίας του. Ἐν συνεχεία μαθητεύει παρά τούς πόδας τοῦ διδασκάλου τοῦ γένους ἀρχιμανδρίτου Χρυσάνθου ἀδελφοῦ τοῦ ἱερομάρτυρος Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ἀλλά καί ἀπό τό 1765 εἰς τόν ὀνομαστόν γιά τήν ἀρετήν Ἰερόθεον Βουλισμᾶ εἰς Σμύρνην. Τό 1770 γνωρίζει στήν Νάξο τούς ἁγιορίτες μοναχούς Γρηγόριο, Νίφωνα καί Ἀρσένιο καί ἡ ἀγάπη του γιά τόν μοναχισμό φουντώνει πλέον μέ τήν γνωριμία τοῦ Ἁγίου Μακαρίου ἐπισκόπου Κορίνθου καί τοῦ Συλβέστρου Καισαρέως στήν Ὕδρα.

   Τό 1775 κείρεται μοναχός εἰς τήν μονή Διονυσίου Ἁγίου Ὅρους καί λαμβάνει τό ονομα Νικόδημος.

   Ἡ ἁγία του χείρ ἀνεδείχθη «κάλαμος γραμματέως ὀξυγράφου» συγγράψασα πλήθος συγγραμμάτων, ἁγίων βιβλίων καί ιἑρῶν ἀκολουθιῶν εἰς διαφόρους ἁγίους.

   Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἡ ὁποία κατοικοῦσε στήν καρδιά του ἔρρεε ἄφθονος ἀπό τοῦ στόματός του εὐφραίνουσα καί φωτίζουσα τούς πάντας ἀπό τοῦ Πατριάρχου μέχρι τοῦ ἁπλουστέρου πιστοῦ. Μοναδική του φροντίδα ἡ τήρησης τοῦ Θείου θελήματος καί ἡ ὀφέλεια τοῦ πλησίον.

   Τό πόσον ψυχικήν ὀφέλειαν παρέχουν τά συγγράμματά του τό φανερώνει καί ἡ προτροπή τοῦ Ἁγίου Γέροντός μας Ἀρχιμανδρίτου Γερβασίου Παρασκευοπούλου ὅταν παρότρυνε τά πνευματικά του παιδιά καί ὄχι μόνον νά ἀγοράζουν τά βιβλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου καί ἀν δέν ἔχουν λεφτά «νά πωλοῦν ἀκόμα καί τό σακκάκι τους» προκειμένου νά τά ἀποκτήσουν.

   Αὐτόν τόν σκοπόν ἔχει καί ἡ ἀνάρτησις τῶν συμβουλῶν τοῦ Ἁγίου πατρός ὑπό τόν τίτλο : «Φυλακτήριον τῆς ψυχῆς» διά πἄσαν ἡμέραν τοῦ μηνός. Τήν ὀφέλειαν τῆς ψυχῆς.

   Εἴθε διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου μας νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς ριζικῆς μεταστροφῆς πρός τήν ἑνάρετον ζωήν και σωτηρίαν τῆς ἀθανάτου μας ψυχῆς.

Α’   Η σωτηρία μου είναι μια πραγματεία αποκλειστικά δική μου. Αν εγώ δεν ενδιαφέρομαι για την σωτηρία μου, ποιος άλλος θα ενδιαφερθεί για μένα;

Β’   Είναι πραγματεία δική μου, της ψυχής μου και του σώματός μου. Αν εγώ δεν την κατοχυρώσω για τον εαυτό μου, ποιος θα την κατοχυρώσει για μένα;

Γ’   Είναι πραγματεία για όλους τους αιώνες. Αν εγώ δεν ενεργήσω ποιος θα ενεργήσει για μένα;

   Τι κάνω λοιπόν; Γιατί δεν στρέφω όλη μου την προσοχή σ’ αυτή την σωτηρία της ψυχής μου; Δεν έχω άλλο καλύτερο από αυτήν την ψυχή. Δεν έχω άλλο αξιότερο από αυτήν την αθάνατη ψυχή. Έτσι λοιπόν αν την χάσω μια φορά, έχασα αιωνίως το σημαντικότερο αγαθό.

   Πρόσφερε στην Αγία Τριάδα δια μέσου της Παρθένου και του Αγγέλου που σε φυλάττει και του συνωνύμου σου η άλλου Αγίου, τον οποίον έχεις προστάτη, κάθε ενέργεια σου, για να γίνεται αυτή εις δόξαν Θεού και σωτηρία της ψυχής σου.