Τσεμπουρέκ: Το Ταταρικό φαστ φουντ
7 Μαΐου 2013
Παρότι υπολείπεται σε ποιότητα και ποικιλία από τη μαγειρική άλλων τουρανικών λαών, η ταταρική κουζίνα παραμένει μια από τις σημαντικότερες (τουλάχιστον στη Ρωσία) σε συνταγές πιτών και κρέατος.
Βασιλιάς του ρωσικού γρήγορου φαγητού ήταν και παραμένουν τα τσεμπουρέκ, παρά τις προσπάθειες των ξενόφερτων εισβολέων, δηλαδή των χάμπουργκερ και της σάουρμα (ντόνερ-κεμπάπ) να καταλάβουν το θρόνο τους. Τα τσεμπουρέκ είναι πιθανότατα το πιο διάσημο φαγητό της ταταρικής κουζίνας στη Ρωσία. Αυτές οι μικρές τηγανισμένες σε λάδι πίτες με γέμιση από τρυφερότατο αρνίσιο ή μοσχαρίσιο κιμά μαζί με το ζουμί τους, είναι αναμφίβολα γνωστές σε κάθε Ρώσο από την παιδική του ηλικία. Εξάλλου, εξοικειωμένοι μαζί τους δεν είναι μόνο οι Ρώσοι. Τη δεκαετία του ΄50 εμφανίστηκαν μυστηριωδώς στη Φιλανδία, παίρνοντας το όνομα «λέρτσιου», και από τότε θεωρούνται παραδοσιακό πιάτο της φινλανδικής κουζίνας.
Το ταρτάρ
Το τσεμπουρέκ, είναι τα διαπιστευτήρια της ταταρικής μαγειρικής στη Ρωσία. Ωστόσο, εκτός Ρωσίας, το πιο διάσημο ταταρικό φαγητό ήταν και παραμένει το ταρτάρ, δηλαδή μια καλή μερίδα ωμού λεπτοκομμένου κρέατος αναμεμιγμένου με κρόκο αυγού και διάφορες σάλτσες. Μπαίνοντας αρμονικά στις περισσότερες κουζίνες της Ευρώπης, το ταρτάρ, ή, όπως λανθασμένα το ονομάζουν, το «ταταρικό μπιφτέκι» (πώς μπορεί να είναι μπιφτέκι, εφόσον δεν είναι ψημένο), δεν απώλεσε τον εθνικό του χαρακτήρα. Λέγοντας εθνικό χαρακτήρα, στη συγκεκριμένη περίπτωση εννοούμε την ποιότητα. Προκειμένου το ταρτάρ να μην αποβεί επικίνδυνο για την υγεία, τα βασικά συστατικά του δεν υποβάλλονται σε θερμική επεξεργασία. Πρέπει να είναι υψηλότατης ποιότητας και φρεσκότατα.
Στην υψηλή ποιότητα των προϊόντων βρίσκεται άλλωστε και το μυστικό πολλών απλών αλλά νόστιμων εθνικών μαγειρικών, συμπεριλαμβανομένης και της ταταρικής. Θα υπέθετε κανείς ότι αρκεί μια ελάχιστη ποσότητα μπαχαρικών και μια απλή τεχνολογία μαγειρέματος, για να γλείφεις τα δάχτυλά σου με το αποτέλεσμα. Στο σημείο αυτό, οι Τάταροι δικαιωματικά μπορούν να είναι υπερήφανοι. Τα ζώα που εκτρέφουν στην περιοχή του Βόλγα δίνουν κρέας ασύγκριτης γεύσης, γι’ αυτό και δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η ταταρική κουζίνα περιλαμβάνει κυρίως κρεατικά. Παρότι υπολείπεται σε ποιότητα και ποικιλία από τη μαγειρική άλλων τουρανικών λαών, ιδιαίτερα των Τούρκων και των Αζέρων, οι οποίοι συνδυάζουν την τουρκική κουζίνα με την επιρροή των σπουδαίων μαγείρων Περσών, η ταταρική μαγειρική παραμένει ωστόσο μια από τις σημαντικότερες (τουλάχιστον στη Ρωσία) σε συνταγές πιτών.
Ο παράδεισος της πίττας
Τα παρασκευάσματα με βάση την ζύμη, είναι το σήμα κατατεθέν της ταταρικής κουζίνας. Εκτός από τα προαναφερθέντα τσεμπουρέκ, η ταταρική μαγειρική περιλαμβάνει εκατοντάδες ποικιλίες από πίττες, πιροσκί, μπισκότα και άλλα σφολειατοειδή. Τα φαγητά από ζύμη συνοδεύουν τον Τάταρο από τη γέννηση μέχρι το θάνατό του, ενώ πολλά από αυτά έχουν τελετουργικό χαρακτήρα.
Ακόμη και την αγαπητή σε όλους στη Ρωσία γεμιστή χήνα, οι Τάταροι τη μαγειρεύουν με τον δικό τους τρόπο, ψήνοντάς τη σε ζύμη. Ενώ, ανταγωνιστικό προς τα τσεμπουρέκ από πλευράς διασημότητας, στον τομέα της ζαχαροπλαστικής αυτή τη φορά, είναι το τσακ-τσακ. Το ψημένο στο μέλι επιδόρπιο από αλεύρι σιταριού, μάλλον θα το βρει κανείς στα ράφια των μισών παντοπωλείων της Ρωσίας. Επίσης, το τσακ-τσακ είναι και «αστέρι» στις εξαγωγές.
Η πίττα γκουμπάντια
Η πιο σημαντική ταταρική πίττα ήταν πάντοτε η γκουμπάντια. Πρόκειται για μια περίπλοκη πίτα, την οποία οι Τάταροι σερβίρουν στο τραπέζι σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ας προσπαθήσουμε να τη φτιάξουμε.
Γκουμπάντια: Ταταρική πίτα για εορταστικές περιπτώσεις
Φτιάξτε ζύμη για μεγάλη πίττα, όπως σας αρέσει, με ή χωρίς μαγιά.
Ετοιμάστε το κορτ, ένα ειδικό τυροκομικό προϊόν των Τατάρων, το οποίο μπορεί να καταναλωθεί και μόνο του ξεχωριστά.
Προσθέστε σε ένα λίτρο γάλακτος 200 γραμμ. ένα οποιοδήποτε ξινό γαλακτοκομικό προϊόν, περιμένετε 2-3 ώρες μέχρι το μείγμα να πήξει.
Το βράζετε σε χαμηλή φωτιά, και όταν αυτό αρχίζει να κοκκινίζει, προσθέστε 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη.
Απομακρύνετε τα υπολείμματα του τυρόγαλου. Το τελικό προϊόν πρέπει να είναι κόκκινου χρώματος.
Πλύνετε και βράστε ρύζι, μόλις που να βράσει (al dente).
Βράστε καλά και ψιλοκόψτε μερικά αυγά.
Βράστε σε πολύ νερό σταφίδες, αποξηραμένα βερίκοκα και μαύρα δαμάσκηνα.
Πάρτε ένα βαθύ τηγάνι, αλείψτε το μέσα με λάδι και βάλτε τη μισή ζύμη, η οποία να έχει πάχος μισό εκατοστό. Τοποθετήστε τη γέμιση κατά στρώματα. Αρχικά το ρύζι, μετά το κορτ, μετά τα αυγά, και μετά πάλι ρύζι. Τελευταία πρέπει να μπουν τα καλά βρασμένα ξηρά φρούτα και λίγο ρύζι. Από πάνω βάλτε μερικά κομμάτια βούτυρο.
Τοποθετήστε από πάνω σε όλο αυτό -για «καπάκι»- το άλλο μισό της ζύμης, κάνετε όμορφες εγκοπές και αλείψτε το με λίγο αυγό. Ψήστε το στους 20 βαθμούς μέχρι η γκουμπάντια να αποκτήσει ροδαλό χρώμα, και να αρχίσει να βγαίνει ατμός από τις εγκοπές.
Τη γκουμπάντια μπορείτε να την κάνετε και με κρέας. Μαζί με τα προαναφερόμενα συστατικά, μπορείτε να προσθέσετε άπαχο νεαρό μοσχαρίσιο ή αρνίσιο κρέας, το οποίο προηγουμένως το έχετε κάνει κιμά και το έχετε ψήσει ελαφρά με ψιλοκομμένο κρεμμύδι και μαύρο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Πηγή:rbth.gr