Εκοιμήθη η Προηγουμένη, της Ιεράς Μονής Τιμίου Σταυρού Μαψούς Κορινθίας, Γερόντισσα Φοίβη (1918-2013)

9 Μαρτίου 2013

Η Γερόντισσα Φοίβη, κατά κόσμον Αργυρώ Δημ. Καράκη εγεννήθη στο χωριό Περιβόλια Χανίων Κρήτης το 1918, από γονείς ευσεβείς Ορθοδόξους Χριστιανούς. Ήταν το 9ο παιδί εκ των 10 της οικογενείας. Μικρή έμεινε ορφανή από πατέρα. Η μητέρα τους εδίδαξε την ευσέβεια και με δύναμη ψυχής προσπάθησε να αναπληρώσει το κενό της πατρικής απουσίας. Εμαθήτευσε στα σχολεία της πατρίδας της.

Από την νεαρά της ηλικία αφιερώθη στον Θεό και εντάχθη εις την Χριστιανική πνευματική κίνηση του αειμνήστου, αρχιμανδρίτου τότε και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Κρήτης Τιμοθέου Παπουτσάκη, και επί σειρά ετών εργάσθηκε για την διάδοση του Θείου Λόγου σε Κατηχητικά Σχολεία, αποστολές σε χωριά του νησιού κ. α. και μονίμως σε μαθητικό οικοτροφείο της Ι. Μητροπόλεως.

Το 1952 ήρθε στην Αθήνα όπου σε συνεργασία με τον Ιερομόναχο π. Νήφωνα Θωμαδάκη ξεκινούν ένα νέο στάδιο προσφοράς για το ορφανό και εγκαταλελειμμένο παιδί γενόμενοι οι εμπνευστές και οι πρωτεργάτες του Ιδρύματος με την επωνυμία «Σπίτι του παιδιού» και αργότερα «ΒΗΘΛΕΕΜ». Κοντά τους ήρθαν νέες κοπέλλες που αφιερώθηκαν στο Θεό και διακονούσαν ως «μητέρες» τα παιδιά. Η δις Αργυρούλα ήταν η γλυκειά διευθύντρια και πρόεδρος του Ιδρύματος και η «μητέρα»όλων. Εκτός από την αγάπη, την προστασία, την καλή ανατροφή, τη μόρφωση κ.λ.π. των παιδιών η φροντίδα τους έφθανε έως την επαγγελματική τους αποκατάστασή και το γάμο. Το έργο αυτό ήλθε εις πέρας στηριζόμενον μετά Θεόν στη θυσία των διακονούντων και στην αγάπη των ανθρώπων και των αξιόλογων συνεργατών που το πλαισίωσαν.

Ο απώτερος όμως πόθος της δίδος Αργυρούλας και των αφιερωμένων κοριτσιών ήταν ο Μοναχισμός. Έτσι το 1970 ο πρώτος πυρήνας ιδρύει το Γυναικείο Μοναστικό Κοινόβιο με την επωνυμία «Εισόδια της Θεοτόκου» στην Αθήνα και στις 13/8/1970 γίνεται η πρώτη μοναχική κουρά της Αργυρώς Καράκη που παίρνει το όνομα Φοίβη Μοναχή και γίνεται η Ηγουμένη της νέας Αδελφότητος. Λίγα χρόνια αργότερα όλη η Αδελφότητα της Μονής αναγκάσθηκε για λόγους ευνοήτους να αναζητήσει ένα πιο ήσυχο μέρος να εγκαταβιώσει από εκείνο της Αθήνας. Ιδρύουν τότε το Ιερό Ησυχαστήριο Τιμίου Σταυρού και αρχίζουν εκ θεμελίων την ανοικοδόμηση της νέας Μονής στο Μαψό Κορινθίας. Ο πνευματικός της Αδελφότητος π. Νήφων, βοήθησε ακούραστος την Αδελφότητα στο επίπονο έργο της αναλαμβάνοντας την ευθύνη των εργασιών. Με την προσωπική εργασία των αδελφών και την ανιδιοτελή βοήθεια των «παιδιών» τους που μεγάλωσαν και μορφώθηκαν και προσέφεραν πλέον ως «αντίδωρο» τις γνώσεις τους, την εργασία τους, την αγάπη τους για την υλοποίηση αυτού του έργου, οι αδελφές εγκαταβιώνουν εδώ από το 1979.

Η Γερόντισσα Φοίβη, Ηγουμένη του Τιμίου Σταυρού ήταν «μάνα» για όλες τις αδελφές και ο άνθρωπος της αγάπης και της παρηγοριάς για κάθε έναν που χτυπούσε την πόρτα της Μονής. Αγάπησε πολύ το Μοναχισμό και αγκάλιαζε όλα τα μοναστήρια για τα οποία προσευχόταν να γίνουν Λαύρες όπως χαρακτηριστικά έλεγε. Η αγάπη για το Μοναστήρι της ήταν αυτή που την οδήγησε το 1990 να παραιτηθεί από την Ηγουμενία παρά τις παρακλήσεις των αδελφών και τις αντιρρήσεις πολλών άλλων «συναδέλφων» της. Ήθελε να παραδώσει την σκυτάλη στους νεωτέρους για να ανθίσει το μοναστήρι όπως έλεγε. Η χαρά της ήταν απερίγραπτη όταν εξελέγη Ηγουμένη το «παιδί»της. Στάθηκε πάντα δίπλα στη Γερόντισσα Μεθοδία, την στήριζε, την συμβούλευε και χαιρόταν κάθε στιγμή σαν μικρό παιδί . Είναι θαυμαστό ότι σαν άνθρωπος ούτε μία φορά δεν το μετάνιωσε γι’ αυτήν της την απόφαση όπως όλοι καθημερινά διαπίστωναν. Ο Θεός που τόσο αγάπησε, την αξίωσε να ζήσει και να διακονήσει την Μονή της, είκοσι έτη ως ηγουμένη και εικοσιτρία έτη ως προηγουμένη. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή της και να έχομε όλοι μας την ευχή της.

Η εξόδιος ακολουθία εψάλλη από τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Λαρίσης κ. Ιγνάτιο Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεο και τον Ποιμενάρχη Κορίνθου κ. Διονύσιο.