Ομιλία για την εποποϊα του ´40 στο Ιερό Κοινόβιο του Οσίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Πενταλόφου Γουμένισσας Παιονίας

Συγκινητικές στιγμές εζησαν οι προσκυνητές του Ιερού Κοινοβίου την Κυριακή 28-10-2012, ημέρα μνήμης της εθνικής μας εορτής, ημέρα κατά την οποία εορτάσουμε επίσης την Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδή την προστασία που πρόσφερε στο ελληνορθόδοξο Έθνος μας η Μητέρα του Θεού.

Στο Ιερό Κοινόβιο, αμέσως μετά την θεία Λειτουργία και το καθιερωμένο κέρασμα,πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον κ. Αστέριο Πράτσα, απόστρατο αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας.

Ο ομιλητής μας μετέφερε 72 χρόνια πίσω, θυμίζοντάς μας ότι οι παππούδες μας πολέμησαν για την Πατρίδα επάνω στο παγωμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου, χωρίς υλικά εφόδια.

 

Είχαν όμως ως ισχυρό εφόδιο μέσα στην καρδιά τους την θέρμη της Ορθοδοξίας και της αγάπης προς τον Χριστό και την Παναγία. Θυσιάστηκαν για να ζούμε εμείς σήμερα Ελεύθεροι.

Ο αγαπητός ομιλητής μας υπενθύμισε ότι τη νίκη επί των Ιταλών αλλά και την σθεναρή αντίσταση κατά των Γερμανών Ναζί δεν την κατήγαγαν τα όπλα, αλλά η δυνατή πίστη των στρατιωτών.

Περιέγραψε ακόμη με γλαφυρότητα το πόση βοήθεια προσέφεραν και οι γυναίκες της Ηπείρου, αυτά «τα ξαφνιάσματα της φύσης» για να θυμηθούμε την αείμνηστη Σοφία Βέμπο,που κουβαλούσαν πολεμοφόδια, τρόφιμα, νερό και ο,τι άλλο ήταν απαραίτητο επάνω στα χιονισμένα βουνά.

Περισσότερο όμως ο  ομιλητής αναφέρθηκε στη φανερή προστασία της Παναγίας υπέρ του Έθνους.

Η Υπέρμαχος Στρατηγός πλείστες φορές εμψύχωσε, προ φύλαξε και έφερε τη νίκη στο Ορθόδοξο στράτευμα, που πολεμούσε για την Πατρίδα. Πόσες φορές τα πιστά παλληκάρια μας δεν εναπέθεσαν την ελπίδα τους αποκλειστικά στη βοήθεια του Θεού; Και ο Θεός δεν τους εγκατέλειψε. Πόσοι δεν πρόσφεραν με αυταπάρνηση τη ζωή τους επάνω σε κάποια χιονισμένη βουνοπλαγιά, παραμένοντας αφανείς ήρωες, προσδοκώντας «Ανάσταση νεκρών»;… Ρίγη εθνικής συγκινήσεως και θαυμασμού για τον ηρωισμό των προγόνων μας κατέκλυαν κάθε τόσο το πολυπληθές ακροατήριο· τα δάκρυα δεν σταματούσαν να θολώνουν πάλιν και πολλάκις τα μάτια μας.

Ο Ορθόδοξος Χριστιανός «είτε ζει είτε αποθνήσκει» για τον Χριστό ζει η αποθνήσκει.

Τα παλικάρια μας επάνω στα βουνά διατηρούσαν την ευλάβεια των προγόνων μας, και προσεύχονταν.

Ο κ. Αστέριος τόνισε ακόμη ότι η φτωχή Πατρίδα μας δεν έχει να περιμένει από κανένα ξένο σύμμαχο οποιαδήποτε ουσιαστική βοήθεια. Ούτε τότε, ούτε και σήμερα.

Την ομιλία έκλεισε ο σεβαστός Καθηγούμενος του Ιερού Κοινοβίου Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος ,επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι το ανεκτίμητο κεφάλαιο της Πατρίδας μας είναι

η Ορθοδοξία. Το έθνος μας είναι «χρεωμένο»από τον Θεό με την διαφύλαξη της Ορθοδοξίας.

Πριν από κάθε πόλεμο η κάποια άλλη εθνική συμφορά, κυριαρχεί αποστασία και απομάκρυνση από τον Θεό. Η κρίση που διέρχεται τώρα η Πατρίδα μας είναι πρωτίστως πνευματική, κατά δεύτερον λόγον ηθική και κατά τρίτον οικονομική. Ομοιάζουμε με τον Άσωτο Υιό. Πρώτον, αποχωριστήκαμε από τον Θεόν Πατέρα. Δεύτερον, ξοδέψαμε την περιουσία Του με την ανηθικότητα· χιλιάδες παιδιά μένουν ορφανά ζώντων των γονέων τους. Τρίτον, πτωχεύσαμε και καταντήσαμε να βόσκουμε χοίρους, τα πάθη μας. Ο Άσωτος Υιός όμως επέστρεψε και εφόρεσε την στολή την πρώτη. Άραγε εμείς θα ανανήψουμε εγκαίρως; Η κάποια άλλα βαρύτερη τιμωρία, όπως μια εθνική καταστροφή, μας επιφυλάσσεται για να συνετιστούμε;…

«Φείσαι των ψυχών ημών, Χριστέ ο Θεός, και σώσον ημάς…»