Ο λόγος του Θεού και η ευθύνη του ανθρώπου
13 Οκτωβρίου 2012
Νικάνωρ Καραγιάννης (Αρχιμανδρίτης)
Το βαθύτερο νόημα του σκοπού του Θεού για τον κόσμο και τη σωτηρία του ανθρώπου είναι ένα μυστήριο που δεν μπορεί να εκφρασθεί παρά μόνο με παραβολές. Μια τέτοια παραβολή είναι και αυτή του σπορέα. Οι παραλληλισμοί εξηγούνται από τον ίδιο τον Χριστό. Γεωργός ο Θεός, σπόρος ο λόγος Του, αγρός-χωράφι ο άνθρωπος κάθε εποχής και τόπου, αγκάθια τα πολλά και ποικίλα εμπόδια της καρποφορίας του κηρύγματος.
Ο σπόρος του θείου λόγου
Όπως ο σπόρος, αυτό το δυναμικό στοιχείο της φύσης, κρύβει μέσα του το μυστήριο της δημιουργίας και της ζωής, έτσι και ο λόγος του Θεού μας μεταμορφώνει εσωτερικά και μας μεταγγίζει την «όντως ζωή». Ο σπόρος είναι ίδιος, πέφτει όμως σε διάφορα μέρη, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα είναι διαφορετικό. Ο λόγος του Θεού προσφέρεται και απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο αδιακρίτως. Δεν είναι προνόμιο κάποιων, αλλά δικαίωμα και δωρεά όλων. Ο Χριστός είναι ο «αεί σπείρων τον σπόρον της αιωνίου ζωής». Όταν, λοιπόν, ο Θεός μας μιλά με το λόγο Του, καθώς ακούμε τη φωνή Του μέσα από την Αγία Γραφή, μέσα από τους προφήτες και το Ευαγγέλιο, μέσα από τη διδασκαλία και την εμπειρία των Αγίων της Εκκλησίας, μας φανερώνει την προσωπική Του ύπαρξη. Μας λέει ποιός είναι και τι θέλει από εμάς,
και τότε αισθανόμαστε την αγάπη να μας αγγίζει και να μας ελκύει. Μετέχουμε στη χάρη Του, η οποία μας γαληνεύει και μας σκεπάζει, νιώθουμε τη δύναμή Του να μας ενισχύει στην πορεία της ζωής μας. Ο λόγος του Θεού δεν είναι ανθρώπινη επινόηση, είναι «ρήματα ζωής αιωνίου», θεϊκή αποκάλυψη και σοφία «άνωθεν κατερχομένη», που υπερβαίνει όλα τα εμπόδια και οδηγεί στην πνευματική ολοκλήρωση και τη Βασιλεία του Θεού. Τελικά, η χάρη του Θεού είναι εκείνη που ενεργεί μέσα από την όποια αδυναμία της ανθρώπινηε εκφοράς Του, διεισδύει στην καρδιά μας και σε χρόνο ανύποπτο βλαστάνει και καρποφορεί.
Το έδαφος των ανθρώπων
Η παραβολή τονίζει την ευθύνη των ανθρώπων που ακούν το λόγο του Θεού, ώστε να τοποθετηθούν απέναντι σε αυτόν. Υπογραμμίζει την ποιότητα της γης που αντιπροσωπεύει ο καθέναs μαs. Πολλέs φορές οι ατελείωτες και αγχώδεις βιοτικές μέριμνεs δεν αφήνουν το λόγο του Θεού να εισχωρήσει κάτω από την επιφάνεια της ψυχής μαs. Αναπόφευκτα, λοιπόν, ο σπόροs του λόγου του Θεού καταπατείται και αφανίζεται από τα «πετεινά του ουρανού», τις πολλές και ποικίλες προκλήσεις της εποχής μας, που μεταβάλλουν τον εσωτερικό μαs κόσμο σε ένα σκληρό πεζόδρομο, που ισοπεδώνει τις πνευματικές μας ευαισθησίες . Το πετρώδες έδαφος είναι η εικόνα μιας επιφανειακής ζωής, ενόs ανώριμου και επιπόλαιου ενθουσιασμού, χωρίς βαθειές ρίζες, χωρίς σταθερές αξίες και αρχές. Τα αγκάθια αντιπροσωπεύουν οτιδήποτε περιστασιακό και φευγαλέο πνίγει την ύπαρξή μαs, καθώς η ζωή προχωρά χωρίς προτεραιότητες και αξιολογήσεις, χωρίς ουσία και αλήθεια.
Αγαπητοί αδελφοί, για να καταλάβουμε τι μαs λέει ο Χριστός, πρέπει να νιώσουμε ότι ο λόγοs Του απευθύνεται στον καθένα μας προσωπικά και ξεχωριστά. Κατακλυζόμαστε καθημερινά από εντυπώσεις, γεγονότα, ιδέεs, ειδήσεις, με μια πρωτοφανή ταχύτητα και εναλλαγή, που όλο ακούμε και συνεχώς ξεχνάμε. Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να μην ακούμε απλώς το λόγο του Θεού, αλλά να τον κατέχουμε, να τον κατανοούμε βαθύτερα και να τον βιώνουμε όλο και περισσότερο. Για να γίνει, όμως, κάτι τέτοιο, απαιτείται η κατάλληλη εσωτερική διάθεση, μια ανοιχτή και πρόθυμη καρδιά στο μήνυμα του λόγου του Θεού, για να γινόμαστε δεκτικοί στη χάρη Του. Αυτή η συναίσθηση αυξάνει την εσωτερική μας ακοή, για να μπορούμε να επαναλαμβάνουμε αυτό που ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόροs είπε μόλις στα βαθιά του γεράματα, αν και μαθήτευσε από τα παιδικά του χρόνια στη χριστιανική πίστη και διδασκαλία: «νυν άρχομαι μαθητήs είναι», τώρα αρχίζω να είμαι μαθητήs του Χριστού.
Αυτό το πνεύμα της μαθητείας είναι προυπόθεση της πνευματικής μας ανάπτυξηs και ωρίμανσηs. Είναι η γη η καλή και αγαθή, ώστε να δεχόμαστε και να καρποφορούμε με υπομονή το λόγο του Ευαγγελίου, για να υπερνικούμε τους φόβους και τις προκαταλήψεις μας προς κάθε τι καινούργιο. Για να κάνουμε το διαχρονικό και ζωοποιό λόγο του Θεού προσιτό, κατανοητό, επίκαιρο και λυτρωτικό και για τον άνθρωπο του καιρού μας. Αμήν.
Πηγή: agiazoni.gr