Τα χρόνια μου χαράμισα
και ως άφρων τα σπατάλησα,
σε αναίτιες ασχολίες
που φέρνουν δυσκολίες
Πόνος και ανέλπιδα βιωτή
μακριά απ τη θεία αρετή,
μα πόθησα την προκοπή…
Κοίταξα τότε μόνο εμπρός,
θέλησα ευθύς να βρω το φως
και να μην είμαι ρυπαρός
με τόσες , ανομίες
θλίψεις και χίλιες ερημίες.
Σε πετραχήλι γονάτισα εμπρός
και ανασηκώθηκα λαμπρός
και ζήτησα του ελέους φως…
Της χάρις σου σταλαγματιά
είδα στην πρώτη σου ματιά
και χίλια πήρα δώρα
και τα κρατάω ως τώρα…
Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής
