Ιερομόναχος Νεκτάριος Καυσοκαλυβίτης· ο Πνευματικός (1904 – 30 Αυγούστου 1989)

 

Γεννήθηκε στις 28.3.1904, ημέρα Κυριακή του Πάσχα, στην Περαχώρα Κορινθίας. Μικρός μετοίκησε με τους γονείς του στο χωριό Καπαρέλι Θηβών. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα ο τότε Νικόλαος.

Οι φτωχοί γονείς του του ανέθεσαν προς βοσκή το μικρό ποίμνιο προβάτων που είχαν. Από μικρός ποθούσε τον μοναχισμό και συχνά μετέβαινε στη μονή Αγίας Τριάδος-Κιθαιρώνος, για να προσευχηθεί και να συναναστραφεί με τους εκεί ενάρετους πατέρες. Το 1921, κατόπιν θείας αποκαλύψεως, τον δέχθηκαν οι πατέρες πλησίον τους. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό εγκαταβίωσε στην παραπάνω μονή, όπου και εκάρη μοναχός.

Αργότερα, το 1930, μαζί με άλλους πατέρες, ήλθε στο Άγιον Όρος, όπου εγκαταβίωσε στο ησυχαστικό Κελλί του Αγίου Ευθυμίου, πάνω από τη σκήτη των Καυσοκαλυβίων, πλησίον του σπηλαίου του Αγίου Νείλου του Μυροβλύτου, όπου εκάρη μεγαλόσχημος το 1931. Χειροτονήθηκε διάκονος και ιερεύς και κατεστάθη Πνευματικός το 1937. Ευλαβέστατος, ευσεβέστατος, σεβάσμιος ο Γέροντας Νεκτάριος αγάπησε υπέρμετρα τον Θεό, τον μοναχισμό, την ησυχία και τον συνάνθρωπο. Πένης, ασκητικός, ησύχιος και ταπεινός παρέμεινε στο ερημικό Κελλί του. Έστελνε παραμυθητικές επιστολές σε πολλούς πονεμένους. Προσευχόταν για όλους. Εκεί τον γνωρίσαμε κι εμείς στη δύση του βίου του να μας νουθετεί αγιοπατερικά, νηφάλια, ψυχωφελέστατα.

Υπέμεινε τις ασθένειες του γήρατος, κώφωση και τύφλωση, δοξάζοντας συνεχώς τον Θεό, αδιαμαρτύρητα και καρτερικά. Η συνοδεία του, ιερομόναχος Ιωακείμ († 2003) και μοναχός Ευθύμιος, τον συνέτρεξε φιλότιμα και φιλόστοργα. Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 30.8.1989.

Πηγές-Βιβλιογραφία:
Ανωνύμου, Γέροντας παπα-Νεκτάριος πνευματικός, Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης 115/1989, σσ. 34-37.

 

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Α’ – 1956-1983, σελ. 307-308, Εκδόσεις Μυγδονία, Α΄ Έκδοσις, Σεπτέμβριος 2011.