Στον Προέδρο Νίκο Χριστοδουλίδη η Ομάδα Πρωτοβουλίας Παιδιών Αγνοουμένων

Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκος Χριστοδουλίδης δέχθηκε χθες στο Προεδρικό Μέγαρο την Ομάδα Πρωτοβουλίας Παιδιών Αγνοουμένων, στην παρουσία και της Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων, Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων κας Άννας Αριστοτέλους.

Κατά τη συνάντηση η Ομάδα Πρωτοβουλίας χάρισε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μια φανέλα με την αναγραφή “1619 – Ομάδα Πρωτοβουλίας Παιδιών Αγνοουμένων”.

Μετά τη συνάντηση, η κα Αριστοτέλους δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι η Ομάδα αφορά «στα αθώα θύματα της τουρκικής εισβολής, τις παράπλευρες απώλειες της εισβολής. Η απώλεια ενός από τους γονείς και ειδικότερα του πατέρα την τότε εποχή στιγμάτισε τη ζωή αυτών των παιδιών.

Πρώτη φορά η Πολιτεία, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αντικρίζει αυτά τα παιδιά σε αυτή τη διάσταση. Από την πρώτη στιγμή τα στηρίξαμε και αναδείξαμε αυτή την ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε τον πατέρα που έχασαν, αλλά στεκόμαστε δίπλα τους, τους στηρίζουμε για να δούμε πώς αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα τους.

Όπως είπε ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν πρέπει να αντικρίζονται τα παιδιά αυτά στο γενικότερο σύνολο των ευάλωτων ομάδων της Κύπρου, αλλά θα πρέπει να τους παραχωρηθούν ευεργετήματα πέραν από αυτά που δικαιούται ο κάθε ευάλωτος πολίτης. Για αυτό και θα εξεταστούν με κάθε σοβαρότητα όλα τα αιτήματα τους από την Πολιτεία».

Ερωτηθείσα αν τα αιτήματα αυτά αφορούν ζητήματα που θα πρέπει να τύχουν έγκρισης από τη Βουλή, η κα Αριστοτέλους είπε: «Θα εξεταστούν από τα αρμόδια Υπουργεία, ανάλογα με τη φύση του προβλήματος, με απώτερο σκοπό τη θετική προσέγγιση, ως οι οδηγίες του Προέδρου, των αιτημάτων των παιδιών των αγνοουμένων.»

Σε ερώτηση αν τα αιτήματα αφορούν επιδόματα, η κα Αριστοτέλους είπε: «Σίγουρα η οικονομική στήριξη είναι πάρα πολύ σημαντική και είναι θέμα που θα εξεταστεί με τα αρμόδια Υπουργεία, αλλά [σημαντική είναι] και η ψυχολογική στήριξη, την οποία αυτά τα παιδιά εδώ και 50 χρόνια δεν έχουν λάβει. Αντιλαμβάνεστε, είναι τραγικό το γεγονός να μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά μόνα, με ένα γονέα και ειδικότερα τον καιρό εκείνο, χωρίς την παρουσία του πατέρα και σε μια πολυμελή οικογένεια με τόσες στερήσεις. Αυτά τα παιδιά αντικρίζονται ως ήρωες από την Πολιτεία.»