Το οσιακό τέλος του Γέροντα Ευσέβιου Γιαννακάκη († 19 Ιουνίου 1995)

 

Σχετικά: 1ο μέρος, 2ο μέρος και 3ο μέρος

Την αγία ζωή του Γέροντα Ευσεβίου, ο οποίος στο παρελθόν επισκέφθηκε την πόλη μας, λειτούργησε κι ευλόγησε το λαό μας, σφράγισε το κατά πάντα οσιακό τέλος του, το οποίο και προγνώρισε. Αντιμετώπισε την οδυνηρή ασθένεια του καρκίνου με θαυμαστή καρτερία και δοξολογία στο Θεό. Μέσα στους φρικτούς πόνους του δόξαζε ακατάπαυστα το Θεό: «Δόξα Σοι ο Θεός. Δόξα Σοι ο Θεός. Σ΄ ευχαριστώ Κύριε! Ελέησέ με, Κύριε, και συγχώρησέ με!…».

Είχε πλήρη διαύγεια μέχρι τέλους. Καθημερινά κατέφθαναν στο μοναστήρι τοϋ Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο Αίγιο, όπου διέμενε, πνευματικά του παιδιά από όλα τα μέρη της Ελλάδος και το εξωτερικό να πάρουν την ευχή του για τελευταία φορά. Πήγαν Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, μοναχές… Παρά τους αφόρητους πόνους, όλους τους δεχόταν. Ευλογούσε και συμβούλευε πατρικά, συγχωρούσε από την καρδιά του, ζητούσε πρώτος συγγνώμη και ευχαριστούσε όλους. «Όλους τους ευχαριστώ… θα προσεύχομαι για όσους θα έρχονται στο μοναστήρι…». Συμβούλευε τις μοναχές για ενότητα και αγάπη.Επί ένδεκα συνεχείς ημέρες ετελείτο Αγρυπνία στο μοναστήρι και ο π. Ευσέβιος περίμενε με πολλή λαχτάρα κάθε φορά τη Θεία Κοινωνία. Ξημέρωνε η 19η Ιουνίου 1995. Η Λειτουργία τελείωσε γύρω στις 2:00 την αυγή. Ο Γέροντας, αν και ήταν τόσο βαριά, κατέβασε τα πόδια του από την κλίνη και καθιστός κοινώνησε για τελευταία φορά. Από σεβασμό, ούτε μια φορά δεν κοινώνησε ξαπλωμένος. Στη συνέχεια παρέμεινε σιωπηλός, βυθισμένος στην προσευχή και στις ουράνιες θεωρίες.

Στις έξι το πρωΐ ψιθύρισε με μισοσβησμένη φωνή ο Γέροντας: «Φεύγω… Λιβάδια! Λιβάδια!».

Οι μοναχές πήραν την ευχή του για τελευταία φορά. Η ώρα ήταν 9.00 π.μ. όταν έφερε το βλέμμα του γύρω, τις κοίταξε, με κόπο έπλεξε τα δάκτυλα των χεριών του μεταξύ τους, για να δείξει την ενότητα, και ψιθύρισε «ενωμένες, ενωμένες, ενωμένες και αγαπημένες. Πάντα μαζί, όλοι μαζί, εκεί στο θρόνο του Θεού μαζί». Μετά από λίγο τον άκουσαν να λέγει «όλα λάμπουν, όλα λάμπουν, όλα λάμπουν».

Στις 10:15 π.μ. ο Γέροντας ανάσαινε με πολλή δυσκολία. Ξαφνικά, σήκωσε ζωηρά το κεφάλι του και κοίταξε ψηλά και δεξιά, με έκφραση ευχάριστης έκπληξης. Το πρόσωπο του έλαμψε.

«Χαίρω, χαίρω, χαίρω!» είπε, και η ψυχή του πέταξε στα ουράνια σκηνώματα.

Πηγή: Οσιακό Τέλος του Γέροντα Ευσέβιου Γιαννακάκη, Περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, περίοδος β΄, έτος ε΄, αρ. 7, σελ. 132-133, Ιούλιος 1995