Καλό είναι να μην πέφτει κανείς, ή αν πέφτει να σηκώνεται!

 Πρέπει να γνωρίζουμε ότι, για να συγχωρηθούμε, δεν φθάνει να μετανοήσουμε με όλη μας τη ψυχή και να εξομολογηθούμε. Είναι αυτονόητο πως χρειάζεται και η σταθερή απόφασή μας να μην ξαναπέσουμε στα ίδια αμαρτήματα.

Αυτό, βέβαια, το να μην ξαναπέσουμε δηλαδή στα ίδια αμαρτήματα, είναι δύσκολο. Δεν θα το κατορθώσουμε, αν δεν φυλάξουμε με επιμέλεια τον εαυτόν μας, και αν δεν αντισταθούμε γενναία στους νοητούς εχθρούς μας, τους δαίμονες. Πρέπει, αφού μετανοήσουμε, να βρισκόμαστε σε συνεχή πνευματική εγρήγορση, τηρώντας με ακρίβεια τις εντολές του Θεού και αποφεύγοντας με βδελυγμία κάθε αμαρτία, όπως και ο Δαυίδ, που έλεγε: «Προς πάσας τας εντολάς σου κατωρθούμην, πάσαν οδόν άδικον εμίσησα».

Τη μετάνοιά μας ακόμα πρέπει να τη συνοδεύουν και θετικά έργα, στο μέτρο που επιτρέπουν οι δυνάμεις μας: Τις σαρακοστές των αγίων Αποστόλων, του Δεκαπενταύγουστου, των Χριστουγέννων και του Πάσχα να μην τρώμε κρέας και ό,τι άλλο ορίζουν οι κανόνες της Εκκλησίας. Να νηστεύουμε επίσης Τετάρτη και Παρασκευή. Τη μεγάλη σαρακοστή οι προσευχές μας να είναι, θερμότερες και μεγαλύτερης διάρκειας από τις προσευχές του υπόλοιπου χρόνου. Αλλά προπαντός: Να κάνουμε ελεημοσύνη με ιλαρότητα. Να αγαπάμε με καθαρότητα. Να σηκώνουμε τα βάρη των αδελφών. Να κλαίμε μετά κλαιόντων και να χαιρόμαστε μετά χαιρόντων. Όλη μας η ζωή να ευωδιάζει αγάπη, ταπείνωση και καλωσύνη. Αυτό σημαίνει μετανοώ: Αλλάζω νου, αλλάζω πορεία ζωής, μεταστρέφομαι από την αμαρτία στην «κατά δύναμιν και κατά χάριν» αγιότητα.

Ας ζητήσουμε λοιπόν από το Θεό τη συγχώρηση των αμαρτιών μας, που γίνεται μόνο με το μυστήριο της εξομολογήσεως, ας καθαρίζουμε την ψυχή μας συνεχώς από τα πάθη και ας φυλάμε τις εντολές του Χριστού, παρακαλώντας Τον αδιάλειπτα να μας χαρίζει μετάνοια έμπρακτη, πραγματική και διαρκή, μετάνοια ως την έσχατη πνοή της πρόσκαιρης αυτής ζωής.

(Αγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος)

 Στο μέλλοντα αιώνα δεν θα κολασθούμε επειδή αμαρτήσαμε ούτε θα κατακριθούμε γι’ αυτό· επειδή έχομε φύση τρεπτή και υφίσταται μεταβολές και αλλοιώσεις. Αλλά θα κολασθούμε και θα κατακριθούμε γιατί, ενώ αμαρτήσαμε, δεν μετανοήσαμε, δεν αποστραφήκαμε τους δρόμους της πονηρίας για να στραφούμε προς τον Κύριο, ενώ μας έχει δοθεί η εξουσία και χρόνος της μετα­νοίας.

(Αγ. Θεόγνωστος)

 Ξεγύμνωσε, το τραύμα σου στο γιατρό. Μην ντραπείς, αλλά λέγε: «Δικό μου, πάτερ, είναι το τραύμα. Η δική μου ραθυμία το προξένησε και όχι κάτι άλλο. Κανείς άλλος δεν είναι αίτιος της αμαρτίας μου, ούτε άνθρωπος, ούτε διάβολος, ούτε σώμα, παρά μόνον η αμέλειά μου.

(Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος)

 Καλό είναι να μην πέφτει κανένας ή, αν πέφτει να σηκώνεται. Αν δε, συμβεί να πέσουμε, καλό είναι να μη φθάσουμε στην απόγνωση και να αποξενωθούμε από τη φιλανθρωπία του Δεσπότου. Γιατί και μπορεί και θέλει να δείξει το έλεος του στην αδυναμία μας. Μόνο να μη φύγουμε μακριά του, ούτε να στενοχωρούμαστε πιεζόμενοι από τις εντολές και  επειδή δεν μπορούμε να τις κατορθώσουμε, να αποκάμουμε, αλλά πάντοτε να βάζουμε αρχή.

(Οσ. Πέτρος ο Δαμασκηνός)

 Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Σισώη: «Τί να κάνω, αββά, που έπεσα;» «Σήκω πάλι», απάντησε ο γέροντας. «Σηκώθηκα», είπε ο αδελφός, «και πάλι έπεσα». «Σήκω ξανά». «Ως πότε;» ρώτησε ο αδελφός. Και ο γέροντας αποκρίθηκε: «Ώσπου να σε βρει ο θάνατος, είτε στο καλό είτε στην πτώση. Γιατί όπου βρεθεί ο άνθρωπος με εκείνο και φεύγει».

 Να μην ζητά κανείς από το Θεό ούτε φώτα, ούτε χαρίσματα, παρά μετάνοια. Λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι στην πνευματική ζωή. Αν μετανοήσουμε ειλικρινά για τα σφάλματά μας, δεν χρειάζεται να το ξεπληρώσουμε με κάποια αρρώστια. Επιτρέπει ο Θεός τις αρρώστιες ή τις αδικίες για τα εν αγνοία σφάλματά μας.

(Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης)