Γάμος με φωτογραφία
12 Σεπτεμβρίου 2023
Ένα από τα μέλη των AHEPA που ήλθαν τώρα τελευταία στην Αθήνα, πήγε στην ιδιαιτέρα του πατρίδα, -την Σύρο, ένα νησάκι του Αιγαίου- για να δει τους γονείς του.
Εκεί, μια μέρα στο πατρικό του σπίτι, ήρθε να του πει το καλώς όρισες μια θεία του με την ξαδέρφη του.
-Αχ, καημένε, εσύ που δουλεύεις στην Αμερική, δεν έχεις εκεί κανένα φίλο να τον κουκουλώσουμε με την ξαδέρφη σου;
-Ε, άμα πάω θα το φροντίσω.
-Πότε θα φύγεις;
-Θα αργήσω, σε 5-6 μήνες, ίσως και περισσότερο.
-Και δεν του γράφεις; Αν παραδεχθεί παίρνεις την ξαδέρφη σου άμα φύγεις και του την πας…
Και πως, έτσι; Χωρίς να την δει; Γυναίκα πρόκειται να πάρει. Θα την δεχτεί έτσι με κλειστά τα μάτια;
-Μα, άκουσα πως στην Αμέρικα γίνονται γάμοι και με φωτογραφίες.
-Γίνονται, δε σου λέω…
-Ε, άμα του στείλεις το πορτραίτο της, του γράφεις και εσύ πως είναι ξαδέρφη σου, καλό κορίτσι!
-Ας δοκιμάσουμε λοιπόν, τι χάνουμε; Έχεις καμιά φωτογραφία;
-Δεν έχουμε φωτογραφία, μα έχουμε καλό φωτογράφο στην Ερμούπολη, μάνι-μάνι την ετοιμάζει, αύριο κιόλας να στη φέρουμε.
-Πάει καλά.
***
Την άλλη μέρα να πάλι η θεία στο σπίτι με τη φωτογραφία της κόρης της. Την έδειξε του ανεψιού της, μα αυτός, όσο και να ήθελε να μη δείξει την έκπληξή του μπροστά στη θεία του, δεν μπόρεσε να την συγκρατήσει.
Η ξαδέρφη του ήταν μια σχεδόν τριαντάρα, ίσως και παραπάνω, γεροντοκόρη μαραμένη, ενώ, βλέποντας τη φωτογραφία, είχε μπροστά του ένα κορίτσι όλο ζωή και δροσιά! Πώς θα έστελνε αυτή τη φωτογραφία στην Αμερική; Να γελάσει τον φίλο του;
Χωρίς να πει λοιπόν στη θεία του ολόκληρη την εντύπωσή του, της λέει με τρόπο και μασώντας τα λόγια του:
-Είπες πως ο φωτογράφος είναι καλός θεία;
-Δεν είδες παιδί μου, περίφημος!
-Εγώ δεν τον βρίσκω και τόσο περίφημο. Δεν σε βγάζει όπως είσαι φυσικά…
-Σε κάνει ακόμα καλύτερο, γι’ αυτό είναι περίφημος!
-Ναι, μα ο γαμπρός πρέπει να την δει στο φυσικό, όπως είναι…
-Ε, δεν έχει και μεγάλη διαφορά! Εσύ βρίσκεις μεγάλη τη διαφορά;
-Χμ… όχι βέβαια!
Τι να πει ο κακομοίρης; Μάλλον δεν είχε διαβάσει, φαίνεται, Αριστοτέλη, ο οποίος μας λέει πως ο καλλιτέχνης δεν είναι υποχρεωμένος να τους κάνει τους ανθρώπους όπως είναι, αλλά όπως έπρεπε να είναι!
Ο φωτογράφος λοιπόν έκανε την ξαδέρφη του όπως έπρεπε να είναι…
Με αυτά πήρε κάποιο θάρρος ο φουκαράς και λέει στη θεία του:
-Δεν λέω πως η ξαδέρφη μου είναι άσχημη, μα δεν πρόκειται άλλη να δει στη φωτογραφία και έπειτα άλλη να του κουβαλήσω. Εχω ευθύνη!
-Μη την κοιτάς πως είναι το κορίτσι τώρα μαραμένο γιατί, εδώ που τα λέμε μεταξύ μας, είναι στην ηλικία που η γυναίκα θέλει παντρειά… Αν σου πει ο φίλος σου πως άλλη του πήγες, θα του πεις πως μαράθηκε από την θάλασσα, από το ταξίδι, και πως άμα την πάρει και καλοφάει και… νοιώθεις να μη τα λέμε… θα ξαναγίνει όπως είναι στη φωτογραφία!
-Ώστε ο φωτογράφος μάντεψε πως θα γίνει ύστερα από το γάμο;
-Σαν καλός τεχνίτης που είναι…
Τέλος πάντων, άμα η γυναίκα θέλει, θέλει και ο Θεός, λένε οι Γάλλοι. Η φωτογραφία στάλθηκε εξπρές…
Όπως την έκανε ο φωτογράφος, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ο φίλος του θα σπεύσει να τηλεγραφήσει να του στείλουνε τη νύφη! Αυτό που δεν θα μπορεί να ξέρει είναι τι μούτρα θα του κάνει ο υποψήφιος γαμπρός όταν θα υποδεχτεί τη «νυφούλα» στην αποβάθρα της Νέας Υόρκης…
(βασισμένο σε κείμενο της εφημερίδας ΕΣΠΕΡΙΝΗ, 1928)
Του Θωμά Σιταρά, Αθηναιογράφου-Συγγραφέα
