Επιστολή σε κάποιον Μητροπολίτη που λατινίζει

ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Αθήνα, 7 Μαρτίου 1965

Σεβασμιότατε,

Θερμά σας ευχαριστώ για την επιστολή Σας της 4ης Μαρτίου, στην οποία μου γράφετε ότι θα προσπαθήσετε να μου απευθύνει η Κοινότητα επιστολή για να προβώ στην αγιογράφηση των ιερών εικόνων του ιερού Ναού του Γενέσιου της Θεοτόκου.

Όσον αφορά στις τιμές τους, επαφίεμαι στην καλή θέλησή τους. Ας τις υποτιμήσουν όσο νομίζουν, κι ας γνωστοποιήσουν σε μένα πού κατέληξαν. Εάν όμως δυσκολεύονται, οπωσδήποτε, ν’ αναθέσουν σε εμένα την εργασία για οποιονδήποτε λόγο, και βρεθεί ο εξίσου με εμένα κατάλληλος και πεπειραμένος τεχνίτης, ας μη διστάσουν να αναθέσουν την αγιογράφηση σε εκείνον.

Οι αντιλήψεις μου για την κίνηση προς την ενότητα του Χριστιανικού κόσμου είναι γνωστές στον Παναγιότατο, και από σύντομες μεταξύ μας συνομιλίες, όταν ήρθε αυτός στην Αθήνα, και από διεξοδικότερες αλληλογραφίες μαζί του και με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Δέρκων κ.κ. Ιακώβου.

Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι αυτές οι αντιλήψεις δεν οφείλονται σε ελατήρια μισαλλοδοξίας ή άγνοιας, αλλά σε βαθιά πίστη και γνώση του μυστηρίου της Ορθοδοξίας, την οποία είχα, με τη χάρη του Θεού, από την παιδική μου ηλικία, από όπου αναδύεται η βαθύτατη αγάπη και ο σεβασμός προς αυτήν, καθώς έχω δεσμευτεί για μια ζωή με θυσίες και αγώνες που με καταδικάζουν σε ηθελημένη ακτημοσύνη, αν και κατά τη διάρκεια του χρόνου θα μου ήταν εύκολο να αποκτήσω πολλά υπάρχοντα, δεδομένου ότι ο Κύριος, που δίνει τα πάντα πλουσιοπάροχα, προίκισε εμένα τον ανάξιο με πολλά προσόντα που εξασφαλίζουν επιτυχία υλική και φήμη, στον αιώνα αυτό τον πονηρό.

Χωρίς τη θέλησή μου επεκτάθηκα περισσότερο από όσο πρέπει. Με τη θεία φώτιση μείναμε μακριά από τις ματαιοδοξίες του ουμανισμού, αγωνιζόμενοι μαζί με ψυχές πυρακτωμένες από ασάλευτη πίστη προς την Ορθοδοξία, προερχόμενη από τη βαθιά γνώση και επίγνωση ότι αυτή υπερέχει έναντι των δυτικών ορθολογιστικών και αριστοτελικών παραμορφώσεων της θρησκείας του Χριστού, τις οποίες, αλίμονο! ονομάζουμε «Εκκλησίες», όσο ομολογούμε την πίστη μας με το Σύμβολο, που βεβαιώνει ότι πιστεύουμε «εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν», ενώ αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στους Λατίνους να αυτοχαρακτηρίζονται με την ελληνική λέξη «Καθολικοί», την οποία πονηρά άρπαξαν. Οι Λατίνοι δεν έχουν παρά την Παπική αυλή διάδοχο της αυλής των αυτοκρατόρων της Ρώμης, που εκπροσωπούσαν το πνεύμα «του κόσμου», το οποίο χαρακτήρισε επανειλημμένα ο Κύριος ως εχθρικό προς Αυτόν και προς το ευαγγέλιο (ιδίως στο Κατά Ιωάννου η’ 23, ιδ’ 27, ιε’ 18, ιστ’ 20 και μάλιστα στο Κατά Ιωάννου ιζ’ 9, όπου λέει προς τον Πατέρα Του, Αυτός που ήρθε για να σώσει τον κόσμο: «Δεν παρακαλώ διά τον κόσμον αλλά παρακαλώ δι’ αυτούς τους οποίους μοι έδωσες»). Ο Παπισμός είναι και για τους άπιστους, ακόμη και για τους αδιάφορους, η προσωποποίηση του πνεύματος «του κόσμου», και κατέστησε τόσο απεχθές και μισητό το Ευαγγέλιο, όσο κανένας άθεος ή φανερός εχθρός του Χριστού.

Σας παρακαλώ να με συγχωρέσετε για αυτές τις γραμμές. Σεβαστός και αγαπητός ο Πατριάρχης, σεβαστοί και αγαπητοί οι αρχιερείς, αλλά περισσότερο σεβαστή και αγαπητή είναι η αλήθεια του Χριστού.

Με σεβασμό και αγάπη,

ΦΩΤΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Υ.Γ.

Σεβασμιότατε,

Εμείς, οι θεωρούμενοι φανατικοί και μισαλλόδοξοι, έχουμε στις καρδιές μας αληθινή αγάπη, δηλαδή την αγάπη την οποία δίνει μόνο ο Χριστός, όχι την ψεύτικη αγάπη την οποία έχει ο «κόσμος». Δε θέλω να αμφισβητήσω ότι εσείς και άλλοι κληρικοί μαζί σας οδηγούνται από το πνεύμα αληθινής αγάπης. Αλλά, με αφορμή τη φιλοπαπική κίνηση συντάχθηκαν με το στρατόπεδο των φιλοπαπικών άνθρωποι, οι οποίοι ήταν και είναι εντελώς άπιστοι ζώντας μακριά από την Εκκλησία, υπολογιστές και συμφεροντολόγοι, οι οποίοι ως δια μαγείας, ενώ ενέπαιζαν προηγουμένως τη θρησκεία μας, μεταβλήθηκαν σε κήρυκες της αγάπης, ψεύτες, εκμεταλλευτές των πάντων. Την ιερή αγάπη την έχουν ως προπέτασμα καπνού, και ως εκ τούτου εξευτέλισαν την ιερή αγάπη του Ευαγγελίου, «τον σύνδεσμον της τελειότητος».

Έχω πολλά να σας εξομολογηθώ και να σας καταστήσω γνωστά κάποια πράγματα τα οποία με ενίσχυσαν στην προκατάληψή μου έναντι των Λατίνων. Σας μιλώ ως προς πνευματικό Πατέρα. Πολλά δε γνωρίζετε, από τα οποία γίνεται φανερό ότι ο λατίνος δεν έχει πνεύμα Θεού.

*«Ο.Τ.», Ιούνιος 1967. Σε εισαγωγικό σημείωμα, ο «Ο.Τ.» λέει τα εξής: «Παροιμιώδης υπήρξε η αφιλοκέρδεια, αλλά και η άρνηση και της ελάχιστης συγκατάβασης στα ζητήματα της Πίστεως, του αλησμόνητου συνεργάτη του “ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ” μακαριστού Φωτίου Κόντογλου σε πείσμα των βιοποριστικών του αναγκών.

Η παρακάτω δημοσιευμένη επιστολή προς κάποιο Μητροπολίτη που λατινίζει είναι χαρακτηριστική της ανυπέρβλητης αρετής και του αδαμάντινου χαρακτήρα του ασύγκριτου αυτού προμάχου της Ορθοδοξίας».

«ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΑ»

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ», ΑΘΗΝΑ 1993

Απόδοση στα Νέα Ελληνικά , Τερζή Όλγα

Πτ. φιλοσοφικής σχολής (Α.Π.Θ.)

Πηγή: impantokratoros.gr