Το πρόσωπον της ψυχής

Κάθε άνθρωπος είναι μιά προσωπικότητα μοναδική και ανεπανάληπτος. Έχει πλασθή άπό τήν μεγάλην αγαθότητα του Αγίου Θεού κατ’ εικόνα καί ομοίωσιν Αυτού.

Σύμφωνα με την πρόνοιαν του πανσόφου Θεού κάθε ψυχή είναι προικισμένη από την χάριν του Άγιου Πνεύματος με διάφορα τάλαντα και χαρίσματα, τα οποία διαφέρουν από ψυχή σε ψυχή. Καμμία ψυχή δεν ομοιάζει με την άλλην απόλυτα.Έχουν τα βασικά ιδιώματα της θείας εικόνος ολοι οι άνθρωποι ίδια, αλλά κάθε ψυχή έχει και τα ιδικά της προτερήματα και δωρήματα, τα οποία ο Κύριος έδωσε εις τις ψυχές και τα σώματα των ανθρώπων.

Ο κάθε άνθρωπος, επειδή είναι τιμημένος από τον Θεό με ελευθερία και αυτεξουσιότητα, θα έργασθή με την ιδικήν του προαίρεσι, δια να αξιοποίηση τα τάλαντα αυτά, δηλαδή τα προτερήματα της ιδικής του ψυχής. Όταν τα αξιοποίηση πλήρως, τότε ο άνθρωπος καθίσταται μιά ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Εις τόν σκελετόν της πνευματικής του οικοδομής προσθέτει και την ιδικήν του επιμέλειαν και καλλωπίζει τον οίκον της ψυχής του και συμπληρώνει εις αυτόν πολλά στοιχεία, τα οποία προέρχονται από την αξιοποίησι των ταλάντων και την χάριν του Αγίου Πνεύματος.

Έχει όμως πρόσωπον η ψυχή; Έχει πρόσωπον η ψυχή!… Και η ωραιότης του ανεπανάληπτου αυτού προσώπου εξαρτάται από τον αγώνα του άνθρωπου να ομοιάση πρός το κάλλος του Χρίστου. Ανεκδιήγητον δε και άρρητον είναι το κάλλος του Θεού Λόγου και η ωραιότης της σοφίας και η μορφή του Θεού όπου υπάρχει εις την εικόνα Αυτού. Μακάριοι είναι εκείνοι οι οποίοι αγάπησαν να θεωρούν αυτό το κάλ¬λος, από το οποίον ομορφαίνει και η ιδική τους ψυχή. Διά τούτο ο Ιερός Ψαλμωδός παρακαλεί: «Κύριε, έν τω θελήματί σου παρέσχου τω κάλλει μου δύναμιν» (Ψαλμ. 29, 8).

Ό Άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος ερωτά: «Έχει πρόσωπον η ψυχή;» καί άπαντα ο ίδιος: «Έχει πρόσωπον, πού ομοιάζει σαν τον Άγγελον».

Κατά την κοινήν άνάστασιν των σωμάτων, η ψυχή, πού είναι αθάνατη, θα λάβη το ιδικόν της αφθαρτισμένο σώμα. Και εάν μεν η ψυχή ετήρησε άφθορον την εικόνα της και επέτυχε και την ομοίωσιν προς την Θεότητα, όσον ήταν δυνατόν εις αυτήν πάντοτε βέβαια με την ενίσχυσιν της θείας χάριτος, τότε και το σώμα της θα είναι διάφανο και φωτεινό και το πρόσωπο της ψυχής θα λάμπη και θα δέχεται το φώς της Άγιας Τριάδος κατά την χωρητικότητα και καθαρότητα πού απέκτησε εις τον επίγειον βίον της.

Έάν η ψυχή επιτύχη με την χάριν του Θεού την ιδικήν της ανάστασι και φθάση εις το κάλλος που την προώρισε ο Θεός, θα μετέχη εις την αιώνιον δόξαν του Θεού. Συγχρόνως δε θα απαθανάτιση και θα αφθαρτίση ο Άγιος Θεός και το συνημμένο με την ψυχή σώμα, διότι το σώμα έκανε υπακοή εις την ψυχήν και ο Ναός του σώματος έμεινε καθαρός.

Το νέον αθάνατον σώμα θα είναι η αιώνιος, αχειροποίητος, ουράνιος στολή της ψυχής.

Εκεί, εις την ουράνιον Βασιλείαν, θα γνωρίζωμεν και όλους τους Άγιους, όπως τους εικονίζει εδώ η Εκκλησία μας.Εκεί θα ευρεθούμε όλοι όσοι αξιωθούμε της ουρανίου μακαριότητος, καθένας με το Ιδικόν του πρόσωπον και την ίδιαιτέραν του μορφήν, εις ιδιαιτέραν μονήν και κατάπαυσιν, διά να δοξάζωμεν ακαταπαύστως και αγγελικώς το “Ονομα του Πατρός και του Υιού και του Άγιου Πνεύματος, της μιάς αδιαιρέτου Τριάδος, εις την Όποίαν πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν.

Πηγή: Αίσθησις ζωής αιωνίου, Μοναχού Μαρκέλλου Καρακαλληνού