O ιερομόναχος Σεραφείμ Ιππομάχης. Γεννήθηκε στη Γαλάτιστα γύρω στο 1790 και αν κρίνουμε από το φαινομενικά αρχαιοπρεπές όνομά του, πιθανόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως προέρχεται από τη γνωστή οικογένεια της Γαλάτιστας Πομάκη. Δεν έχουμε ιδιαίτερες πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, όπως αναφέρει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του, «Επιτομή Ελληνικής Γραμματικής», αναχώρησε από την Ελλάδα ένα χρόνο μετά την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης. Από σποραδικές πληροφορίες στη βιβλιογραφία μαθαίνουμε πως ο Σεραφείμ στο διάστημα της παραμονής του στο εξωτερικό, αρχικά κατέφυγε στην Ιταλία, όπου περάτωσε τις σπουδές του. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επί μια δεκαετία με τη διδασκαλία ελληνοπαίδων σε σημαντικές ελληνικές παροικίες της Ευρώπης, όπως το Λονδίνο, η Τεργέστη και τέλος το Μόναχο, όπου την περίοδο 1832-1834 χρημάτισε εφημέριος του ελληνορθόδοξου ναού της Μεταμορφώσεως. Το 1835 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Άργος, όπου το 1836 του ανατέθηκε η διεύθυνση της εκεί ελληνικής σχολής. Το 1837 προκειμένου να βελτιώσει το επίπεδο της διδασκαλίας των ελληνικών εξέδωσε το βιβλίο του «Επιτομή Ελληνικής Γραμματικής, δια τους πρωτοπείρους της ελληνικής σχολής του Άργους παίδας». Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιτομή της ελληνικής γραμματικής, βασισμένη σε αντίστοιχες πιο πρώιμες εκδοτικές προσπάθειες. Πιθανόν να σχετίζεται με το βιβλίο του Δ. Βενιέρη, «Επιτομή Γραμματικής», που εκδόθηκε το 1799 στην Τεργέστη, πόλη στην οποία ο Ιππομάχης έζησε και άσκησε το επάγγελμα του δασκάλου για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Στο Άργος ο Ιππομάχης παρέμεινε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1840. Στη συνέχεια χρημάτισε σχολάρχης του ελληνικού σχολείου Πειραιά έως και το 1850, έτος ίδρυσης του γυμνασίου Λαμίας. Τη χρονιά εκείνη, έπειτα από πρόταση προς τη βασίλισσα Αμαλία, του «Επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως» υπουργού Α. Πάικου, ο Σεραφείμ Ιππομάχης διορίστηκε πρώτος γυμνασιάρχης του νεοσύστατου γυμνασίου Λαμίας. Για το γεγονός αυτό η εφημερίδα «Αιών» (φ. 1108/25-10-1850) έγραφε τα εξής : «Συνέστη τέλος πάντων, αν και ατελές κατά το παρόν, το προ πολλού αναγκαιότατον θεωρούμενον Γυμνάσιον Λαμίας, και την διεύθυνσιν αυτού ενεπιστεύθη η Κυβέρνησις εις τον Αρχιμανδρίτην Σεραφείμ Ιππομάχην, άνδρα σεβάσμιον, πολυμαθή, πολύπειρον και κεκοσμημένον με όλας τας εις το οποίον φέρει διπλούν προσηκούσας επάγγελμα αρετάς. Χρηματίσας επί πολλά έτη διδάσκαλος εις διαφόρους κοινότητας των κατά την Δυτικήν Ευρώπην κατωκισμένων ομογενών εφείλκυσε το σέβας και την αγάπην αυτών». Στη θέση αυτή παρέμεινε έως το 1855, έτος παραίτησής του.
Το 1862 η εφημερίδα «Εθνοφύλαξ», με άρθρο της αφού εκθειάζει τις γνώσεις και την εκπαιδευτική πορεία του Σεραφείμ στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, προτείνει τη χειροτονία του σε επίσκοπο (φ.81/16-8-1862). Λίγα χρόνια αργότερα, το 1867, του απονεμήθηκε ο Σταυρός του Σωτήρος «δια την πολυετή και χρήσιμον εις την ελληνικήν νεολαίαν διδασκαλίαν του».
Ο Σεραφείμ Ιππομάχης απεβίωσε στο Άργος τον Ιούνιο του 1871, αφήνοντας πίσω του ένα αξιοζήλευτο διδακτικό έργο. Η εφημερίδα «Αιών» (φ.2692/1-7-1871) έγραφε για την εκδημία του μεταξύ άλλων τα εξής : «Είς των αρχαίων διδασκάλων του ελληνικού έθνους, ο ιερομόναχος Σεραφείμ Ιππομάχης, Μακεδών, απεβίωσε κατά τα τέλη Ιουνίου, εν Άργει, όπου εγκατεβίου προ χρόνων, βαθύτατον φέρων το γήρας. Οίος ήρξατο του βίου αυτού, διδασκόμενος από της νεωτέρας ηλικίας, τοιούτος και ετελεύτησεν ο Ιππομάχης, αείποτε διδάσκων τους Ελληνοπαίδας, εν τε τη αλλοδαπή και εν τη ημεδαπή. Ευσεβέστατος τα Θεία, εις άκρον χρηστός τα ήθη, νοήμων δε και υπό ακραιφνούς πατριωτισμού εμπνεόμενος, διήνυσεν όλον τον βίον αυτού, μόνην μέριμναν έχων την εκπαίδευσιν της νεολαίας, και μόνην γλυκεία ελπίδα την απελευθέρωσιν της όλης πατρίδος. Ως τοιούτoς δε και προσωπικώς απεδύθη κατά τον μέγαν εθνικόν αγώνα και πάντοτε συνέδραμε και ειργάζετο πάση δυνάμει, οσάκις επαρουσιάζετο ακτίς τις, προς εκπλήρωσιν των εθνικών πόθων. Αυτάς εκτιμώντες τας αρετάς του Μακαρίτου, ευχόμεθα προς τον Ύψιστον όπως συναριθμήσει την ψυχήν αυτού εν σκηναίς δικαίων».
