Η ΥΠΑΚΟΗ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ; (Επιστολή Γέροντος Ιωσήφ)

Κυριακή 25.3.84

Στους πολυαγαπητούς μου Α…και Μ…εύχομαι πατρικά,

Πήρα και το γράμμα, πήραμε και τα πράγματα και υπερευχαριστούμε καθώς και ο π. Αθανάσιος [ο νύν Μητροπολίτης Λεμεσού] το φελόνι. Τώρα μένει να δούμε ποιος θα κουραστεί; Εμείς να παίρνομε ή εσείς να στέλλετε;…

Το ερώτημα όπως το θέσατε τώρα ευκρινώς περί υπακοής και στους εκλεκτούς του Θεού είναι το εξής. Δεν απαλλάσσονται του καθήκοντος της εξαρτήσεως αυτής, κανείς γηγενής όσο ψηλά και αν στέκεται και όσα και αν έχει αξιώματα και σ’ αυτά ακόμα τα εκκλησιαστικά οφίκια. Ούτε τον Παύλον απαλλάσσει αυτού του καθήκοντος το πλήρωμα της χάριτος που ενοικούσε μέσα του. Τον ακούομεν να λέγει: «έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Πέτρον και επέμεινα προς αυτόν ημέρας δεκαπέντε». Και λέγει εν συνεχεία: « έπειτα διά δεκατεσσάρων ετών πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα, ανέβην δε κατά αποκάλυψιν και ανεθέμην αυτοίς το ευαγγέλιον ο κηρύσσω…μήπως εις κενόν τρέχω ή έδραμον». Τον Παύλον δεχόμενον όχι εντολήν, αλλά προσταγήν περί του τι θά πράξει ή τι λαλήσει ευρίσκομεν εξομολογούμενον και δεχόμενον συμβουλήν. Τότε τις απαλλάσσεται αυτής της ευθύνης; Κανείς άνθρωπος όσον και όπου και αν βρίσκεται δεν γίνεται δεκτός υπό της χάριτος άνευ συμβουλής. « Επερώτησον τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι τους πρεσβυτέρους σου και ερούσι σοι» λέγει ο Μωυσής. «Από μέρους βλέπομεν, από μέρους γινώσκομεν, από μέρους προφητεύομεν» λέγει ο Παύλος και η ενταύθα τελειότης «ως εν εσόπτρω και αινίγματι» αποφαίνεται, που σημαίνουν το ατελές και αδύνατον του ανθρώπου. «Έχομεν γάρ φησί τον θησαυρόν τούτον εν οστρακίνοις σκεύεσιν ίνα η υπερβολή της δυνάμεως ει του Θεού και μη εξ ημών». Σ’ αυτό βλεπομε την μετριοφροσύνη των πατέρων μας που πάντοτε είχον απαράβατον καθήκον το «παραβαλλείν αλλήλοις». Αλλά ουδέ αυτή η χάρις του Θεού απεκαλύπτετο εις τους ιδιορρύθμους και κατ’ ιδίαν ζώντας και μη εξαρτωμένους από Γέροντας πνευματικούς. « Ουαί γαρ φησί τω ενί» και πάλιν «ου καλόν είναι τον άνθρωπο μόνον»· και πάλιν «το σπαρτίον το έντριτον ου ταχέως απορραγήσεται» ενώ «τω ενί πεσόντι τις ο εγείρων;». Η συμβουλή στα λογικά όντα είναι η πρακτική ταπείνωσις χωρίς την οποίαν τίποτα δεν γίνεται…

Εύχομαι το υπόλοιπον των ημερών ειρηνικόν και απρόσκοπτον και όλην χάριτι την μεγάλην ημέραν του Πάσχα.

Με όλην την εν Χριστώ αγάπην

Ο φτωχός σας πατέρας

Ιωσήφ μ.