«Είμαι Χριστιανή» και θεωρώ σκουπίδια τις τιμές και τις δόξες του κόσμου!

Βίος και μαρτύριο της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνας.

Η Αγία Μαρίνα είχε πατρίδα την Αντιόχεια της Μικράς Ασίας. Την πόλη εκείνη στην οποία κήρυξαν τον Ιησού οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος, κατά την πρώτη αποστολική  περιοδεία τους. Εκεί  στην πατρίδα της μεγαλομάρτυρος Μαρίνας ο απόστολος των εθνών Παύλος όταν είδε την αντίδραση των Εβραίων αποφάσισε να κηρύξει το Χριστό  στα έθνη. 

Στην ίδια πόλη της Αντιοχείας, η οποία έφερε τον τίτλο της ρωμαϊκής αποικίας γεννήθηκε το 270 μ.Χ. δηλαδή ύστερα από τα κηρύγματα του Παύλου και του Βαρνάβα 225 χρόνια η αγία Μαρίνα  επί αυτοκράτορα Κλαυδίου του δευτέρου.

Η μεγάλη από καλωσύνη και αγαθότητα μητέρα της πέθανε λίγες ημέρες μετά τη γέννησή της και την άφησε ορφανή· βρέφος στερημένο από τη μητέρα, στον πατέρα της, Αιδέσιο που  ήταν ιερέας των ειδώλων.

Ο Αιδέσιος έδωσε το βρέφος σε μία καλή γυναίκα η οποία κατοικούσε σε ένα αγροτικό χωριό για να την αναθρέψει.   Το περιβάλλον αυτό ήταν υγιεινό και απολύτως ηθικό. Η τροφός αντικατέστησε τη μητέρα της. Ήταν χριστιανή και την ανέθρεψε με το μητρικό και άδολο γάλα του χριστιανισμού. Σε ηλικία δώδεκα ετών η Μαρίνα βαπτίσθηκε  στο άγιον όνομα του Χρίστου μας και έγινε χριστιανή.  Στον ειδωλολάτρη  πατέρα της, ο οποίος την επισκεπτόταν συχνά απέκρυψαν το γεγονός τούτο, γιατί γνώριζαν ότι η ψυχή του ήταν σκοτεινή. Ήταν γεμάτη από τους μύθους και τις δεισιδαιμονίες της λατρείας των άψυχων ειδώλων. Επί τρία χρόνια , από τα 12 ως τα15 της, η Μαρίνα διδάχθηκε  στο σπίτι που ανατρεφόταν από πιστό και αφοσιωμένο  στο Χριστό ιερέα τις αθάνατες ηθικές διδασκαλίες του Ευαγγελίου και γνώρισε σε βάθος, τη δύναμη και το ουράνιο κάλλος των χριστιανικών αρετών. Έτσι έζησε τα νεανικά της χρόνια σε μία αγνή και άδολη χριστιανική ζωή και έγινε ένσαρκος ωραιότατος άγγελος καθαρός στη ψυχή, τη συνείδηση και τον λογισμό, δοχείο των θείων χαρισμάτων και άφθαστων δωρεών του Παναγίου Πνεύματος.

Μία μέρα ήλθε ο πατέρας της να την επισκεφτεί. Για χρόνια τώρα η κόρη προσευχόταν και παρακαλούσε τον ουράνιο Θεό να φωτίσει τον πατέρα της να γίνει χριστιανός. Κατά την επίσκεψη αυτή αποφάσισε να του ομολογήσει ότι ήταν χριστιανή και με τη στοργή την οποία έτρεφε σ’ αυτόν να προσπαθήσει να τον πείσει να γίνει χριστιανός για να μπορέσουν, πατέρας και κόρη, να  δοξάσουν το Θεό  με τα χριστιανικά τους έργα.

Αλλοίμονο όμως. Ένα μαύρο ειδωλολατρικό  σκοτάδι σκέπαζε το νου, τη ψυχή και τη συνείδηση του Αιδέσιου και το φως το οποίο σκορπούσε η κόρη με τα θεία και άδολα λόγια της δεν μπορούσε να φθάσει και να την φωτίσει, γιατί δεν ήταν άξιος να δεχθεί τέτοιο ιερό φως. Σκληρός ιερέας των ειδώλων, ένας σφαγέας θυμάτων ενδιαφερόταν μόνο για  θυσίες ζώων, αίματα ταύρων και μοσχαριών, τα οποία θυσίαζε σε άψυχα και ψυχρά μάρμαρα και γι’ αυτό δεν μπορούσε να αντιληφθεί τη θρησκεία της αγάπης και τις αναίμακτες θυσίες της. Δεν μπορούσε  να συγχωρήσει τις υλικές ζημίες εξαιτίας  της εξαπλώσεως της νέας θρησκείας, τους περιορισμούς των θυσιών, το πλήθος των χριστιανών και την ελάττωση των ειδωλολατρών. Δεν μπορούσε να  αντιληφθεί την αφοσίωση της κόρης του  στην υπέρτατη των θρησκειών.

Και όταν δεν κατόρθωσε να την πείσει να αρνηθεί το Χριστό με παρακλήσεις και απειλές έφυγε και προσπάθησε να την λησμονήσει.

Η Μαρίνα κληρονόμησε από τη μητέρα της τη λεπτότητα των τρόπων, την ευγένεια των αισθημάτων, τη κλίση  στην αρετή έμφυτες δωρεές τις οποίες τώρα τελειοποίησε και συμπλήρωσε με τα χαρίσματα της νέας  θρησκείας του Ιησού. Ήταν ένα θείο και αιθέριο πλάσμα,  καθρέπτης σωματικής ωραιότητας και ηθικής τελειότητας. Αφιερώθηκε λοιπόν με άλλες παρθένους  στον ουράνιο νυμφίο Χριστό και προπαρασκευαζόταν να δοξάσει το όνομά Του με το μαρτύριό της.

Μία μέρα,  ενώ ο Έπαρχος Ολύβριος έφιππος με συνοδεία έμπαινε στην Αντιόχεια συνάντησε  στον δρόμο την ωραία Μαρίνα και την αγάπησε. Το βραδύ  της ημέρας εκείνης έστειλε  στο σπίτι που έμενε τους ανθρώπους του για να την οδηγήσουν  στα ανάκτορά του. Η Μαρίνα προαισθάνθηκε τον κίνδυνο. Γονάτισε και προσευχήθηκε  στο Θεό για να την ενισχύσει  στον επερχόμενο αγώνα και να την προστατέψει και ακολούθησε τους απεσταλμένους του Έπαρχου. Οι απεσταλμένοι οδήγησαν την ωραία Μαρίνα  στον Έπαρχο.  Με  γλυκούς και σαγηνευτικούς τρόπους της είπε ότι την θέτει υπό την προστασία του και ότι είχε σκοπό να την κάνει σύζυγό του. Η χριστιανή κόρη με τη σεμνότητα που την διέκρινε  και μεγαλοπρέπεια γεμάτη από αφοσίωση και πίστη  στον ουράνιο νυμφίο Ιησού, απέρριψε τις προτάσεις του Έπαρχου.

-Συ, πτωχή και άσημη κόρη δεν δέχεσαι εκείνο το οποίο θα ζήλευαν και οι καλύτερες οικογένειες της Αντιοχείας; παρατήρησε ο Έπαρχος.

Η Μαρίνα στεφανωμένη με την παρθενική ουράνια αυστηρότητα και ψυχρότητα η οποία κεραυνώνει την αμαρτωλή ηδυπάθεια και με συγκεντρωμένη τη σκέψη στον Ιησού εξακολουθούσε  να αρνείται σιωπηλά τις μεγαλόστομες προτάσεις, τιμές και δόξες, χλιδή και απολαύσεις και όλη τη ματαιότητα του κόσμου τούτου.

Ο Ολύβριος ζήτησε από τη Μαρίνα να του απάντησει
αμέσως ναι ή όχι.

Η χριστιανή κόρη, αφού αυτοσυγκεντρώθηκε,  απέρριψε αμέσως τις προτάσεις του. Αυτό θεωρήθηκε  από τον  Έπαρχο ως καταφρόνηση, γιατί νόμισε ότι η Μαρίνα είχε δώσει σε άλλον την καρδιά της. Και πραγματικά,  η Μαρίνα είχε δώσει την καρδιά της σε άλλον. Όχι όμως  θνητό, αλλά  στον αθάνατο  Ιησού.

Γιατί αρνείσαι; έκραξε  οργισμένος, ο Έπαρχος. Και προτιμάς άλλον από εμένα ; Και ποιός άλλος είναι όμοιός μου σε δύναμη τιμή και δόξα ;

Η Μαρίνα σεμνά, με παρθενική συστολή και σταθερή απόφαση αν και αντιμετώπιζε διωγμό και μαρτύρια, φυλακή και θάνατον, απάντησε:

Είμαι Χριστιανή.

 Αφιερωμένη  στο Θεόν Ιησού. Ω, θεία ομολογία, η οποία οδηγείς  στους ουράνιους κόλπους του Θεού. Πώς επισύρεις αμέσως τη καταδίκη των αρχών και εξουσιών του κόσμου τούτου και συσσωρεύεις μαρτύρια, φρικτό και επώδυνο θάνατο, αλλά δεν λυγίζεις, δεν πτοείσαι.

Χριστιανή η Μαρίνα! Θυμός θηριώδης κυρίευσε τον Έπαρχο. Και αυτή την εκλογή της καρδιάς του, των ανθρωπίνων υλιστικών πόθων του την έκλεψαν οι χριστιανοί ; Θάνατος λοιπόν και μαρτύρια  στους χριστιανούς. Συγκρατήθηκε προς στιγμήν. Κάλυψε τη θηριωδία του με το πέπλο της συμπαθείας και προσπάθησε να σαγηνεύσει τη Μαρίνα με υποσχέσεις, απαριθμώντας τις τιμές, τις ηδονές, τις δόξες, τα πλούτη, τα ανάκτορα, τους δούλους, τα πολύτιμα ρούχα και τα βαρύτιμα κοσμήματα, που θα είχε ως σύζυγος ενός παντοδύναμου έπαρχου. Αλλ’ η Μαρίνα πάλιν απήντησε με ουράνια γλυκύτητα και γαλήνη  :

Είμαι Χριστιανή

και θεωρώ σκουπίδια τις τιμές και τις δόξες του κόσμου .

Ο Έπαρχος απέβαλε το προσωπείο και σαν θηρίο που αφέθηκε  ελεύθερο από θηριοτροφείο άρχισε να βρίζει την αγνή κόρη με χυδαίες βρισιές και απειλές Κάλεσε αμέσως έκτακτο δικαστήριο εκδικήσεως και απαίτησε από τη Μαρίνα να δηλώσει δημοσίως προ του δικαστηρίου εάν είναι χριστιανή ή όχι, εάν προτιμά τη ζωή ή μαρτύρια και φρικτό θάνατο.

Αλλ’ ο φωτεινός δρόμος τον οποίο διάλεξε η χριστιανή ηρωίδα, η απαλή και γενναία κόρη γέμιζε τη ψυχή της, και στο ερώτημα του δικαστή, εάν είναι χριστιανή ή όχι, απάντησε απτόητοη:

Είμαι Χριστιανή.

Και η ανθρώπινη δικαιοσύνη για να πνίξει τη φωνή  της συνειδήσεως εξέδωσε την πρώτη κατά της κόρης απόφαση : Την καταδίκασε σε σκληρό και απάνθρωπο ραβδισμό με μαστίγιο που είχε  στα άκρα σιδερένια  αγκάθια για να καταστρέψει την αγγελική της  ωραιότητα.

Η κόρη απογυμνώθηκε και ωμοί μαστιγωτές με φοβερές μάστιγες και με αλλεπάλληλα κτυπήματα καταξέσχισαν τις σάρκες της και ποταμοί αίματος χύθηκαν από τις πληγές της. Πόνοι φοβεροί, αλλά το φρόνημα της κόρης σταθερό και ο νους της συγκεντρωμένος  στο Θεό απάλυνε τους πόνους και τα θεία χείλη συνέχιζαν την ομολογία :

Είμαι Χριστιανή.

Ο σκληρός Ολύβριος και οι άσπλαχνοι, δικαστές  ηττημένοι και  άφωνοι δαγκώνουν τα χείλη από εκδίκηση και παρακολουθούν κάτωχροι το μαρτύριο της χριστιανής κόρης. Και όταν αυτή αιμόφυρτη έπεσε   στη γη,  διέταξαν να ριφθεί σε υπόγειες υγρές και σκοτεινές φυλακές. Εκεί η Μαρίνα συνήλθε και προσευχόταν και ζητούσε ενίσχυση από τον αληθινό Θεό για το όνομα του οποίου έπασχε. Και εξέχεε  στις πληγές της το βάλσαμο της προσευχής και την επικοινωνία με τον ουράνιο  πατέρα της.   Και μέσα  στους πόνους και τη προσευχή εξαντλημένη κοιμήθηκε. Και στον ύπνο της έβλεπε να την παρουσιάζουν πάλι μπροστά  σ’ αυτούς τους  άδικους δικαστές , και να επαναλαμβάνει σταθερά την ομολογία της πίστεως :

Είμαι Χριστιανή. Να την καταδικάζουν και να συνεχίζονται φοβερότερα τα μαρτύρια.

Την άλλη μέρα την οδήγησαν σε αυτούς τους  απάνθρωπους  δικαστές. Προσπάθησαν πάλι να την αποσπάσουν από την  αγκαλιά  του Χριστού. Της έδειξαν τα ανάκτορα στα οποία θα κατοικούσε. Της είπαν ότι θα ήταν εκεί η πανευτυχισμένη γυναίκα του Έπαρχου, η βασίλισσα της πόλεως. Θα φορούσε   πέπλα,  χρυσό στέμμα, πολύτιμα διαμάντια, βαρύτιμα περιδέραια θα την στόλιζαν. Κάθε εγκόσμια επιθυμία και σωματική απόλαυση θα ικανοποιούταν. Αλλά οι τιμές και δόξες  του κόσμου αυτού είναι πρόσκαιρες. Η Μαρίνα προτιμά τις αιώνιες τιμές και δόξες του Θεού μας και επαναλάμβανε την ομολογία της πίστεως :Είμαι Χριστιανή.

Δεύτερη καταδικαστική απόφαση εκδόθηκε τρομερότερη της πρώτης. Τραχείς και σκληροί στη καρδιά  βασανιστές  κρατώντας  στα χέρια σιδερένια  και γαμψά νύχια διατάχθηκαν αφού ξεγυμνώσουν τη μάρτυρα να καταξεσχίσουν τις σάρκες της. Αμέσως σαν γύπες καταξέσχισαν το πρόσωπο και ολόκληρο το θειο σώμα της. Αυτή, ενώ πονούσε μέσα στη λίμνη του αίματός της, σταθερά επαναλάμβανε:

Είμαι Χριστιανή.

Και ρίφθηκε  πάλι μισοπεθαμένη   στις σκοτεινές και υγρές φυλακές για να συνεχίσει μέσα σε φρικτούς πόνους την προσευχή της. Αλλ’ ο Θεός της Μαρίνας είναι παντοδύναμος. Ενώ η θερμή προσευχή συνεχιζόταν θείο φως γέμισε τη φυλακή. Οι πόνοι έπαυσαν και οι πληγές της λουσμένες από το θείο φως αυτομάτως θεραπεύθηκαν. Η μάρτυς Μαρίνα πάλιν ωραία ως άγγελος, όπως ήταν όταν παρουσιάσθηκε την  πρώτη φορά ενώπιον του Έπαρχου, δοξολογούσε  το Θεόν υπέρ του ονόματος του οποίου μαρτυρούσε  και θυσίαζε τη ζωή της. Πανευτυχής κοιμήθηκε και είδε στον ύπνο της ότι λευκή σαν  άγγελος πετούσε στον ουρανό,  στις πύλες του οποίου την ανέμενε ο γλυκύς Ιησούς για να την στεφανώσει με αμάραντο στεφάνι.

Ξύπνησε το πρωί αναλογιζόμενη ότι το όνειρο ήταν προμήνυμα της υπέρτατης θυσίας, η οποία την περίμενε την ημέρα εκείνη για να τη φέρει  στο Θεό.

Φοβεροί στην όψη στρατιώτες την  οδήγησαν   πάλι  στο απάνθρωπου δικαστηρίου του οποίου προήδρευε ο ανάλγητος Ολύβριος. Πλήθος κόσμου είχε συναθροισθεί για να παρακολουθήσει τη συνέχεια της δίκης και του μαρτυρίου της.

Κατάπληκτοι δικαστές και λαός είδαν τη μεγαλομάρτυρα υγιή  και ωραία σαν ανατέλλοντα πρωινό ήλιο. Το πλήθος ξέσπασε σε  επευφημίες και κραυγές θριάμβου και άρχισε να φωνάζει : «Μέγας ο Θεός των Χριστιανών!». Ο Ολύβριος καταλήφθηκε από λύσσα εκδικήσεως. Για να προλάβει μεγαλύτερες εκδηλώσεις υπέρ της μάρτυρος, προσποιούμενος ότι αναβάλλει τη δίκη, διέταξε δήθεν τους στρατιώτες να την επαναφέρουν στη φυλακή. Στη  πραγματικότητα  όμως έδωσε κρυφά διαταγές  στον αξιωματικό  του εκτελεστικού αποσπάσματος  να την οδηγήσει  στον τόπο της εκτελέσεως και να την αποκεφαλίσει. Εκεί αφού προσευχήθηκε για τελευταία φορά σ’ Εκείνον, τον οποίο δόξαζε με τη θυσία της ζωής της, γονάτισε και ο φοβερός δήμιος έκοψε με το  ξίφος, την ιερά κεφαλή της.

Ο Θεός, η πηγή της ζωής και της αθανασίας, όπως είδε στον ύπνο της, παρέλαβε την αγία ψυχή της και τη μετέφερε  στις ουράνιες αυλές των αγίων, όπου μέσα στις πηγές ουρανίου φωτός πανευτυχείς ευφραίνονται οι δίκαιοι.

Οι χριστιανοί της Αντιοχείας παρέλαβαν το άγιο λείψανό της και το έθαψαν στα κοιμητήρια των μαρτύρων του Χριστού μας.

Και η μεγαλομάρτυς και αθλοφόρος Μαρίνα τιμάται και δοξάζεται στους ουρανούς από το Θεό, τους αγγέλους του και τους χορούς των δικαίων, και στη γη όπου υπάρχουν χριστιανοί. Ιεροί ναοί κτίστηκαν προς  τιμή και δόξα της.. Εκείνη από τους κόλπους του Θεού που βρίσκεται μας θυμάται και παρακαλεί το Θεό να μας χαρίσει μία ευτυχισμένη, ειρηνική και αναμάρτητη χριστιανική ζωή.

(Κ.Μυριανθέας, «Βίος και ακολουθία της  Αγ. Μαρίνης».Εκδ.Ι.Ναού Παναγίας Χρυσελεούσας Στροβόλου-Λευκωσίας. Κύπρος)