Ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου γνωρίζει πολύ καλά το καθήκον και το χρέος του

Ολόκληρο το σύμπαν το κυβερνούν νόμοι· οι νόμοι της φύσεως. Δεν μπορεί κανείς να προβάλει ένσταση γιατί οι νόμοι λειτουργούν έτσι και όχι διαφορετικά.

Όταν ο άνθρωπος υποτάσσεται στους νόμους οι νόμοι γίνονται δικοί του-κτήμά του. Δηλ. στην ουσία ο ίδιος έχει κέρδος και ωφέλεια και όχι οι νόμοι καθ᾽εαυτοί. Παράδειγμα: όταν υποτάσσομαι στους νόμους-κανόνες της υγιεινής διατηρώ το σώμα και υγιεινό και εύρωστο.

Το ίδιο ισχύει και στο πνευματικό επίπεδο. Λέει ο Χριστός: εκείνος πού με αγαπάει τηρεί τις εντολές μου. Με άλλα λόγια, η αληθινή υπακοή έχει πηγή της την αγάπη και όχι τον φόβο ή τον εξαναγκασμό.

Ρίξε μια ματιά και θα το ιδείς. Ακόμη και ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου γνωρίζει πολύ καλά το καθήκον και το χρέος του απέναντι του εαυτού του, των άλλων και του Θεού. Συνεπώς, το ότι ο άνθρωπος σήμερα βρίσκεται σε μια πνευματική-εσωτερική διάλυση δεν οφείλεται τόσο στην άγνοια του καλού όσο στην έλλειψη διάθεσης υπακοής στο καλό· στο σωστό· στο θέλημα του Θεού.

Oι επίγειοι άρχοντες ζητούν και απαιτούν από τους υπηκόους τους συμμόρφωση σε νόμους και διατάξεις. Δεν τους απασχολεί ο έσω άνθρωπος· η πνευματική υπόσταση του άνθρώπου. (Γι᾽ αυτό και καμμιά φορά βγάζουν νόμους αντίθετους στην ηθική, και πολύ περισσότερο στον νόμο του Θεού). Και γι᾽αυτό, η όποια ανυπακοή και παραβίαση έχει σαν αποτέλεσμα την ποινή και την τιμωρία. Π.χ. Ένα απλό καθημερινό παράπτωμα: παραβίασες τα σήματα της τροχαίας; πάρ᾽το πρόστιμο!

Οι νόμοι του κράτους, σου λένε: αν με φοβάσαι, θα με υπακούς. Αντίθετα. Ο νόμος του Θεού, σου λέει: Αν με αγαπάς, θα τηρείς τις εντολές μου. Ώ! Πόση η διαφορά!

Σήμερα, όπως γνωρίζομε, η «ελευθερία» αντικατέστησε την υπακοή. Μερικοί «προοδευτικοί» έχουν κάμει σύνηθημά τους ότι, ο πολιτισμός μας διατρέχει τον κίνδυνο να χάσει το δικαίωμα της ελευθερίας του χάριν κάποιων «απολιθωμένων» αρχών (καθήκοντος και χρέους)! Στην πραγματικότητα όμως, τότε κινδυνεύει ο πολιτισμός όταν τα δύο αλλησυγκρούονται. Γιατί, ειπέ μου, σε παρακαλώ: πώς είναι δυνατό ένας άνθρωπος πού δεν έμαθε ποτέ στην ζωή του τί σημαίνει υποταγή και υπακοή θα μπορέσει αύριο να κυβερνήσει άλλους; Τί θα έλεγες για ένα στρατηγό, ο οποίος δεν διατέλεσε ποτέ λογχαγός; Ένας τέτοιος άνθρωπος τί θα είναι για την χώρα του; Ευεργέτης ή απειλή;

Γι᾽αυτό, θέλοντας ο Χριστός να μάς διδάξει την σημασία της υποταγής και της υπακοής, λέει το ευαγγέλιο, όταν πήγε στην Ναζαρέτ σαν παιδί-έφηβος ζούσε κάτω από την υπακοή της μητέρας Του και του Ιωσήφ. Μετά (υπακούοντας στον επουράνιο Πατέρα του) έγινε υπήκοος και μέχρι θανάτου· θανάτου σταυρικού!

Η υπακοή, λοιπόν, δεν είναι χαρακτηριστικό-ιδίωμα των σκλάβων και των δούλων. Γιατί οι σκλάβοι και οι δούλοι ενεργούν ενάντια στην θέλησή τους. Εκείνος πού ήταν πραγματικά ελεύθερος, από όλους και όλα (ακόμη και από τον θάνατο), έγινε (θεληματικά) υπάκουος στους γονείς του, για να μάς δείξει και να μάς διδάξει ότι, η πραγματική οδός για την αληθινή ελευθερία είναι η υπακοή.

Η αληθινή υπακοή -σέ εντολές και νόμους- πηγάζει από τον σεβασμό και την αγάπη πού έχει κανείς στο πρόσωπο το οποίο τις δίνει.

Ο αληθινά υπάκουος, είναι εκείνος πού υπακούει, όχι από φόβο μήπως και τιμωρηθεί, αλλά υπακούει από αγάπη, γιατί δεν θέλει να πληγώσει εκείνον πού αγαπάει.

Fulton Sheen, Καθηγητής Ψυχολογίας

Μετ. Αρχιμ. Α.Μ.