Πάσχα Κυρίου Πάσχα (Μωϋσῆς Μοναχὸς, Ἁγιορείτης)

Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἑορτάζουμε τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου, τὴν ὁλόφωτη Λαμπρή, τὴ χαρούμενη Πασχαλιά, τὴ μοναδικὴ Αὐτοανάσταση. Τὸ κενὸ μνῆμα δίνει μνῆμες ζωηφόρες. Ἐκκλησίες λαμπροφώτιστες, παπάδες λαμπροφορεμένοι, πρόσωπα ποὺ λαμποκοποῦν. Ὁ ἐθνικός μας ποιητὴς Διονύσιος Σολωμὸς τὰ λέει ὡραῖα: «Χριστὸς Ἀνέστη! Νέοι, γέροι καὶ κόρες, ὅλοι μικροί, μεγάλοι ἑτοιμαστεῖτε. Μέσα στὶς ἐκκλησιὲς τὲς δαφνοφόρες, μὲ τὸ φῶς τῆς χαρᾶς συμμαζωχτῆτε. Ἀνοῖξτε ἀγκαλιὲς εἰρηνοφόρες ὀμπροστὰ στοὺς ἁγίους καὶ φιληθῆτε. Φιληθῆτε γλυκὰ χείλη μὲ χείλη. Πέστε: Χριστὸς Ἀνέστη, ἐχθροὶ καὶ φίλοι».

Ἑορτάζεται ἡ τροπαιοφόρα νίκη τῆς ζωῆς κατὰ τοῦ φοβεροῦ θανάτου. Ἡ χάρη καὶ ἡ χαρὰ δὲν ἐξαντλοῦνται στὸ πασχαλινὸ γεῦμα, τὰ κόκκινα αὐγὰ καὶ τὸ ἀρνί. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γεμίζει τὴν καρδιὰ φῶς, τὴν ψυχὴ ἀγαλλίαση, τὸν νοῦ αἰσιοδοξία, τὴ ζωὴ νόημα. Ἡ ἑορτὴ δὲν ὁλοκληρώνεται στὰ πασχαλινὰ ἔθιμα τῆς πατρίδος μας. Ἡ ἑορτὴ εἶναι κυρίως πνευματική. Βιώνεται στὴν ὡραιότατη μεταμεσονύκτια θεία λειτουργία, στὴ θεία μετάληψη, τὴ θεία κοινωνία. Τελείωσε τὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο. Ἀρχίζει τὸ πανευφρόσυνο Πεντηκοστάριο. Ξεκινᾶ μιὰ νέα ζωὴ μέσα στὴ μυροβόλα ἄνοιξη.

Ὁ κάθε πιστός, κατὰ τὸν κορυφαῖο ἅγιο Συμεὼν τὸν Νέο Θεολόγο, ἀποφασίζοντας ἐλεύθερα νὰ μισήσει τὴν ἁμαρτία, ἀφήνεται στὸ καθαρτικὸ λουτρὸ τῆς μετανοίας μὲ γλυκὰ καὶ χαροποιὰ δάκρυα, μὲ καρδιὰ ταπεινωμένη, καὶ συμμετέχει μὲ λαχτάρα, φιλότιμο καὶ μεράκι στὴν ἀναστάσιμη Θεία Εὐχαριστία, κι ἔτσι ἑνώνεται μὲ τὸν ἀναστηθέντα Χριστὸ καὶ ἀναγεννᾶται καὶ θαυματουργά.

Εἰσερχόμενος κανεὶς στὸν τάφο τῆς μετανοίας καὶ τῆς ταπεινώσεως, ἀναγκάζει, κατὰ κάποιον τρόπο, νὰ κατεβεῖ ἐκεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὅπως κατῆλθε στὸν Ἅδη, γιὰ νὰ μᾶς ἀναστήσει καὶ ζωοποιήσει. Μὲ τὸν τρόπο αὐτό, αὐτὸς ποὺ συναντήθηκε μαζί Του παρατηρεῖ ἔκθαμβος τὴ δόξα τῆς ἀναστάσεώς Του. Ἡ ἀνάσταση δηλαδὴ τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ μυστικὴ ἕνωση μὲ τὴν ὄντως ζωὴ καὶ ἡ ἀρχὴ μιᾶς καινούργιας ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Σταυροαναστηθέντι.

Ἡ Ἀνάσταση δίνει νέα διάσταση στὴ ζωὴ μας ὅλη. Ἡ Ἀνάσταση δὲν ἐξαντλεῖται σὲ ἐκείνη τὴν ὑπέροχη νύχτα, ἀλλὰ μακραίνει, βαθαίνει καὶ μπορεῖ νὰ βιώνεται καθημερινά, ἐμπειρικὰ καὶ στὸ βάθος τῆς καρδιᾶς. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν πιστὸ καὶ εὐσυνείδητο χριστιανὸ εἶναι βίωμα συνεχὲς ἀπαράμιλλο καὶ ἀνέκφραστο. Ὁ Χριστὸς ἀνασταίνεται ἐντός μας. Μᾶς φωτίζει, μᾶς ἐμπνέει, μᾶς κάνει διαφανεῖς, χριστοφόρους καὶ θεοφόρους. Ἡ θέα τοῦ φωτὸς δὲν τυφλώνει, ἀλλὰ παραμυθεῖ καὶ προβληματίζει αἰσιόδοξα.

Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ μᾶς φωτίζει, μᾶς λαμπρύνει, μᾶς ἀνασταίνει. Ζωοποιεῖ τὴ ναρκωθεῖσα ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες ψυχή μας. Αἰσθανόμεθα ζωηρὰ τὴ χάρη τὴ θαυματουργό. Θεωροῦμε ἐντὸς μας τὸ φῶς τὸ ἀληθινό. Γνωρίζουμε πλέον καλὰ ποιὸς μᾶς ἀνασταίνει καὶ δοξάζει. Κατὰ τὸν μεγάλο Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο, ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε καὶ διέλυσε τὰ δεσμὰ τοῦ θανάτου. Ἐμεῖς ἀνιστάμεθα μὲ τὸ ποὺ ὁ Χριστὸς συνθλίβει τὶς ἁλυσίδες τῶν ἁμαρτιῶν μας. Τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως δὲν ἔχει κανεὶς δικαίωμα νὰ κλαίει. Ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Χριστοῦ ἀνέτειλε δυνατό, ὡραῖο καὶ ἀνεξάντλητο φῶς, ποὺ σφουγγίζει δάκρυα, συγχωρεῖ πταίσματα, σβήνει ἁμαρτίες. Κανένας νὰ μὴν ἀπελπίζεται ποτὲ γιὰ τὰ ὅποια ἁμαρτήματά του, ὅσο μεγάλα καὶ νὰ εἶναι. Ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης ἀνέτειλε ἀπὸ τὸ κενὸ μνημεῖο. Τώρα ὑπάρχει διέξοδος, φῶς στὸ τοῦνελ, συγκινητικὴ εὐκαιρία ἀνεφοδιασμοῦ, ἐνισχύσεως κι εὐλογίας.

Τὸ Πάσχα δὲν εἶναι μόνο γιὰ διασκέδαση. Εἶναι σημαντικὴ εὐκαιρία φωτός, χάριτος κι ἐλπίδος. Νικηφόροι, χριστοφόροι, φωτοφόροι οἱ χριστιανοί μας, γνωρίζουν πολὺ καλὰ νὰ μὴν ἀγχώνονται, νὰ μὴ βιάζονται, νὰ μὴν παρασύρονται ἀπὸ μάταια λόγια. Καλούμεθα σὲ συνεχῆ ἐπαγρύπνηση πρὸς ἑξαφανισμὸ κάθε ἴχνους ἀπογνώσεως δαιμονοκίνητης. Λέγοντας «Χριστὸς Ἀνέστη» νὰ τὸ ἐννοοῦμε. Νὰ τὸ λέμε καὶ μὲ τὴν καρδιά. Ὁ λαοφίλητος Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ ἔλεγε καθημερινά, ὁλοχρονὶς σὲ ὅλους: «Χριστὸς Ἀνέστη, χαρά μου». Βίωνε τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως μέσα του καὶ γι’ αὐτὸ συνεχῶς ἔλεγε: «Χριστὸς Ἀνέστη, χαρά μου». Ζοῦσε τὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως, ἦταν ἀληθινὰ χαρούμενος, καὶ αὐτὸ διαλαλοῦσε χαρούμενα.

Πάσχα σημαίνει πέρασμα. Ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἀπὸ τὴν ἁμαρτία στὴν ἀρετή, ἀπὸ τὸν βυθὸ στὴν ἐπιφάνεια. Ὁ καιρὸς εἶναι καλός, ἡ κρίση μεγάλη, τὸ Πάσχα παρόν. Ἀγαπώντας τὸ φῶς, ἀγαποῦμε τὴ διαφάνεια. Ἡ διαφάνεια χαρίζει ἐλευθερία, ἄνεση καὶ ἀληθινὴ χαρά. Πάσχα Κυρίου Πάσχα, θανάτου ἑορτάζουμε, ἄλλης βιοτῆς ἀπαρχή. Σκιρτοῦν οἱ καρδιὲς καὶ φωτίζονται τ’ ἄφωτα βάθη.

Πηγή: agiazoni.gr