Ο ρόλος της μητέρας στην αγωγή των παιδιών

1.ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Σήμερα με την Χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα θα μιλήσουμε γία την συμβολή της μητέρας στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Λέει ο ιερός Χρυσόστομος ότι η σημαντικότερη δραστηριότητα της χριστιανής μητέρας, στο πλαίσιο της οικογένειας είναι η καλή ανατροφή των παιδιών της. Το κύριο έργο της μητέρας είναι η ανατροφή των παιδιών. Αυτή η θέση του ιερού Πατρός πηγάζει βεβαίως από τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος Δεν είναι η θέση ενός ανθρώπου πού απλώς μόνο σκέπτεται, αλλά σκέπτεται και συνάμα ομιλεί με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Λοιπόν αυτή είναι και η θέση θα μπορούσαμε να πούμε του Θεού, της Εκκλησίας, του Αγίου Πνεύματος.

Η οικογένεια είναι ό,τι πιο ευλογημένο έχουμε μέσα στην κοινωνία. Ουσιαστικά η σωστή οικογένεια είναι μια μικρή Εκκλησία. Τα νέα βλαστάρια ζώντας εντός της καθοδηγούνται στην εν Χριστώ ζωή. Η μητέρα έχει σαν κύριο ρόλο το να εφαρμόσει στα παιδιά της αυτήν την καθοδήγηση και την εν Χριστώ παιδαγωγία. Καταλαβαίνουμε επομένως ότι όλοι οι άλλοι ρόλοι πού προσπαθούν να αποδώσουν σήμερα στις γυναίκες-μητέρες: επαγγελματικός, κοινωνικός, το να αναρριχηθεί σε υψηλόβαθμες κοσμικά θέσεις, όπως και οι άντρες μέσα στις διάφορες υπηρεσίες, το να εξελιχθεί, να κάνει καρριέρα…όλα αυτά, είναι θα λέγαμε δεύτερα, τρίτα, πάρεργα σε σχέση με το κύριο έργο, πού είναι το έργο της μητέρας. Και αν θέλει να είναι σωστή απέναντι στον Θεό, απέναντι στο Άγιο Πνεύμα, θα πρέπει να βάλει αυτό το έργο, σαν πρώτο στόχο στην ζωή της· θα πρέπει να έχει σαν πρώτο ρόλο της το να διαπαιδαγωγήσει τα τέκνα της εν Χριστώ.

2. Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Σ’ αυτό το έργο δεν είναι αβοήθητη· έχει μια αρετή…τήν οποία βεβαίως της την έχει δώσει ο Θεός. Αν την καλλιεργήσει θα βοηθηθεί πολύ στο να διαπαιδαγωγήσει ορθά τα παιδιά της. Η αρετή αυτή είναι η αγάπη.

Οι γυναίκες κατ’ εξοχήν έχουν αγάπη· ιδιαί τερα οι μητέρες έχουν αυτήν την φυσική αγάπη. Η αγάπη βέβαια αυτή δεν σώζει, δεν οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού, αλλά βοηθά στο να προσεγγίσει η μητέρα το παιδί και να κάνει θυσίες. Μπορεί η μητέρα να φθάσει να θυσιάσει ακόμη και την ίδια την ζωή της για χάρη του παιδιού της… Έχουμε τέτοια παραδείγματα. Η φυσική αγάπη όμως, πού συνήθως υπάρχει σε όλες τις μητέρες δεν είναι η τέλεια, η σωστή , η σώζουσα -όπως είπαμε- αγάπη. Μάς σώζει η εν Χριστώ αγά πη, η οποία είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Η τέλεια αυτή αγάπη είναι κομμάτι, στοι χείο του καρπού του Αγίου Πνεύματος, όπως μάς το διδάσκει ο Από στολος Παύλος: «Ο καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη κ.λ.π.».

3. Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ (ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ.

Θα πρέπει η μητέρα να υπερβεί την φυσική αγάπη και να φτάσει στο ανώτερο επίπεδο, πού είναι η εν Χριστώ, η εν Αγίω Πνεύματι αγάπη. Θα πρέπει δηλαδή να φθάσει να αγαπάει τα παιδιά της τελείως και ανιοδιοτελώς, χωρίς όρια, χωρίς διακρίσεις, ό,τι και αν της κάνουν, όπως και αν της συμπεριφέρονται.

Ανιοδιοτελώς σημαίνει, ότι τα αγαπάει χωρίς να σκέφτεται ότι «κάποια στιγμή θα δώ και εγώ κάτι από τα παιδιά μου»·«κάποια στιγμή θα έχω και εγώ στα γεράματά μου ένα στήριγμα, ένα αποκούμπι»…

Πολύ πιθανόν βέβαια να έχει αυτό το «αποκούμπι». Αλλά δεν πρέπει να εργάζεται με αυτήν την προοπτική, μ΄ αυτό το κίνητρο, μ’ αυτό το back – ground στο μυαλό της. Αν ενεργεί μ’ αυτό το σκεπτικό, η αγάπη της είναι μολυσμένη, είναι λίγο ιδιοτελής, είναι εμπο ρική σχέση· δίνει για να πάρει… έστω αργότερα.

Η τέλεια αγάπη είναι μή ανταποδοτική και μή εμπορική . Είναι ανιδιοτελής. Σ΄ αυτή την αγάπη πρέπει να φτάσει η μητέρα. Τότε λειτουργεί σωστά η οικογένεια.

Αν η μητέρα δεν προσπαθεί να αγαπάει ανιδιοτελώς, θα κάνει μεγάλα λάθη στην αγωγή. Κάποια στιγμή το παιδί δεν θα της φερθεί σωστά…

-Τότε τί θα κάνει; θα το «πνίξει»;

-Αν δεν έχει αυτήν την ανιοδιοτελή αγάπη μπορεί και να το πνίξει ακόμα. Έχουμε και τέτοιες «μητέρες»… «Θεός φυλάξοι», θα πείτε, αλλά γίνεται αυτό… δυστυχώς.

-Γιατί;

-Διότι αυτή η φυσική αγάπη, είναι ατελής, είναι ασταθής και πάντοτε υπάρχει κίνδυνος να εκπέσει. Εκείνη η αγάπη πού δεν εκπίπτει, για την οποία μάς διδάσκει ο Απόστολος Παύλος ότι « ουδέποτε εκπίπτει», είναι η εν Χριστώ αγάπη. Στην μητέρα, πού αγαπάει ανιδιοτελώς ό,τι και αν της κάνει το παιδί της, αυτή δεν θα σταματήσει να το αγαπάει ποτέ.

Είχαμε βάλει στην ιστοσελίδα, μια ανάρτηση για μια μήτέρα ανάπηρη, πού είχε μόνο το ένα της μάτι και το παιδάκι της ένιωθε πολύ ντροπή για αυτό. Το κοροϊδεύανε όλα τ΄άλλα τα παιδιά στο σχολείο και τέλος πάντων το παιδί, μεγάλωσε και δεν την ήθελε την μάννα του. Ένοιωθε κόμπλεξ, γι’ αυτό και δεν την έπαιρνε μαζί του στις διάφορες κοινωνικές του δραστηριότητες. Την κρατούσε σε απόσταση. Κάποια στιγμή μετά το επίγειο τέλος της ζωής της, η μητέρα αποκάλυψε μ’ ένα σημείωμα στο παιδί της, πού την είχε εν τώ μεταξύ διώξει με τον χειρότερο τρόπο, την συγκλονιστική αλήθεια: Το παιδί της είχε από ατύχημα χάσει όταν ήταν μικρό το ένα του μάτι και η μητέρα του, του είχε δώσει το δικό της. Είχε κάνει αυτήν την θυσία χωρίς να το πεί στο παιδί της.

Τα λέμε αυτά, γιατί όντως είναι πολύ δυνατή αυτή η φυσική αγάπη, πού αισθάνεται η μητέρα για τα παιδιά της. Όλο αυτό βέβαια είναι δώρο του Θεού.

4)Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Αντίστοιχα και τα παιδιά αγαπούν τη μητέρα τους. Η μητέρα κατά κανόνα απολαμβάνει μεγάλη αγάπη απ΄τά παιδιά της. Τα παιδιά πλησιαζουν την μητέρα πολύ πιο εύκολα από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.

Για αυτό η μητέρα παίζει ένα κύριο ρόλο στην αγωγή. Ακόμα και όταν η μητέρα μαλώσει τα παιδιά, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, ακόμα και αν τα ξυλοφορτώσει, κατόπιν τα παιδιά θα τρέξουνε πάλι στην αγκαλιά της.

Τα παιδιά προτιμούνε την μητέρα περισσότερο από όλα τα άλλα πρόσωπα, είτε μέσα, είτε έξω από την οικογένεια. Τίποτα δεν είναι ασφαλέστερο και αναγκαιότερο, για τα παιδιά, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, από την μητρική αγκαλιά. Επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αγαπητική σχέση της μητέρας με το παιδί, είναι το καταλληλότερο πλαίσιο-περιβάλλον εντός του οποίου μπορεί να γίνει η ορθόδοξη αγωγή.

Όλοι οι άνθρωποι κατ’ εξοχήν επηρεάζονται από τις μητέρες τους. Πίσω από τους λεγόμενους μεγάλους, κρύβονται συνήθως μεγάλες μητέρες. Μητέρες δηλαδή πού έκανα σωστή ορθόδοξη, «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» αγωγή.

Απ΄τήν άλλη μεριά και η αγάπη του παιδιού προς την μητέρα του, θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Είναι κάτι πολύ θετικό και πολύ βοηθητικό στην αγωγή. Θα πρέπει η μητέρα να την «εκμεταλευτεί», με την καλή έννοια, και να εμφυσήσει στο παιδί της, την εν Χριστώ αγάπη. Δεν πρέπει να αδιαφορήσει, ούτε να ακολουθήσει αυτές τις λεγόμενες «μοντέρνες» αντιλήψεις, πού δεν είναι καθόλου μοντέρνες… αντίθετα είναι πολύ παλαιές…είναι του αρχεκάκου όφεως, του αρχαίου εχθρού, ο οποίος λέει: «άφησε το παιδί να κάνει ό,τι θέλει».

5)Η ΑΣΚΗΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.

Δεν πρέπει η μητέρα να ακολουθήσει αυτήν την ολέθρια «συνταγή». Ούτε πρέπει να ρωτάει το παιδί για το «τί θέλει» καί… «ό,τι θέλει το παιδί να το κάνει η μητέρα». Δεν πρέπει νάγίνει υποτακτική του παιδιού η μητέρα. Με πολλή διάκριση ίσως κάποτε, χρειασθεί να «κάνει υπακοή» στο παιδί της, αλλά δεν θα πρέπει να γίνει αυτό ο κανόνας.

Γνώρισμα της μητέρας δεν είναι το «τίκτειν», δηλ. η γέννηση παιδιών, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος. Προσέξτε…Στην κοινωνία επικρατεί η αντίληψη ότι η γυναίκα είναι για να γεννάει παιδιά. Όχι, λέει ο ιερός Πατήρ, δεν είναι γι’ αυτό.

– Ποιό είναι το γνώρισμα της μητέρας;

– Το γνώρισμα της μητέρας είναι η ανατροφή των παιδιών. Το «τίκτειν», το να γεννά παιδιά είναι δώρο της φύσεως, δώρο του Θεού δηλάδή, αφού και την φύση ο Θεός την έκανε. «Το τίκτειν» είναι δώρο, δεν είναι κα το ρθωμα της μάννας. Το κατόρθωμα της μάννας είναι το να δώσει σωστή αγωγή στα παιδιά. Τότε φέρει επάξια τον τίτλο μάννα, τότε είναι πραγματική μητέρα.

Η ανατροφή ή όχι , η σωστή διαπαιδαγώγηση, η εσφαλμένη, ή και η ανύπαρκτη κάποιες φορές, είναι κάτι πού εξαρτάται από την ελεύθερη προαίρεσή της μητέρας (άν θέλει το κάνει), ενώ το «τίκτειν» είναι της φύσεως.

Θα γεννήσει αφού έλθει εις γάμου κοινωνίαν, έτσι είναι η φυσική τάξη. Τώρα, θα μου πείτε, ότι υπάρχουν και κάποιες, οι οποίες παρασύρονται από τον «ανθρωποκτόνο» και τα σκοτώνουν τα παιδιά τους πριν τα γεννήσουν… Αυτό ας μή το σχολιάσουμε τώρα. Ομιλούμε για την φυσική τάξη, πού ακολουθεί την έλευση «εις γάμου κοινωνίαν». Αν η μητέρα έχει φόβο Θεού και προσεύχεται και είναι για το καλό της, θα την ευλογή σει ο Θεός, θα συλλάβει και θα γεννήσει. Αυτό είναι το κατόρθωμα της φύσεως, του Θεού δηλαδή…

Από εκεί και μετά αρχιζει να παίζει αποφασιστικό ρόλο και η ανθρώπινη προαίρεση…νά φανερώνεται ποιά είναι η αληθινή μητέρα. Με την ελεύθερη βούλησή της, με την ελεύ θε ρη συνεργασία της μητέρας με τη Θεία Χάρη επιτυγχάνεται η σωστή αγωγή, το δόσιμο της εν Χριστώ ζωής στο παιδί. Όχι απλώς η μετάγγιση της βιολογικής ζωής, της σωματικής συντήρησης και αύξησης, αλλά της εν Χριστώ ζωής.

Αν θυμάστε από την Ιστορία, οι αρχαίοι ομιλούσαν για το «εύ ζήν». Έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος ότι «τό ζήν μου το δώσανε οι γονείς μου και το εύ ζήν μου το έδωσε ο δάσκαλός μου ο Αριστοτέλης».

Σήμερα είμαστε βέβαιοι ότι «τό εύ ζήν» το δίνει βεβαίως η Εκκλησία μας, ο Χριστός μας, αλλά διά μέσου της μητέρας και του πατέρα. Ο πατέρας, ας μην το ξεχνάμε, έχει τον κύριο και τον πιο υπεύθυνο ρόλο στην αγωγή σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο.

6. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Μόνο όταν η γέννηση των παιδιών συνδυάζεται με την χριστιανική ανατροφή τους από τον πατέρα και την μητέρα, μπορεί να έχει για αυτούς σημασία από σωτηρολογική άπο ψη. Προσέξετε αυτήν την φράση…

– Δηλαδή, σώζεται η μητέρα, ή όχι, όταν γεννήσει παιδιά;

-Όχι.

-Πότε σώζεται;

-Όταν τα παιδιά της τα αναγεννήσει πνευματικά. Όταν τα βάλει στο δρόμο του Θεού, τα μάθει να εξομολογούνται, να κοινωνούν , να προσεύχονται, να κάνουν αγώνα για την τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν τα εμπνεύσει ώστε να βάλουν σαν κύριο σκοπό της ζωής τους το να εκπληρώνουν πάντα το θέλημα του Θεού, το «αγαθό και ευάρεστο και τέλειο». Τότε… όταν σώζονται τα παιδιά, σώζεται και η μητέρα.

Η σωστή ανατροφή των παιδιών έχει σωτηριολογική σημασία για την μητέρα. Το να γεννήσει παιδιά δεν είναι αρκετό. Μπορεί να γεννήσει ακόμη και πολλά παιδιά… δεν την σώζει αυτό.

Εμείς τις θαυμάζουμε τις πολύτεκνες οικογένειες, και όντως είναι αξιοθαύμαστοι οι άνθρωποι, γιατί έχουνε πολύ κόπο. Αλλά και πάλι δεν σώζεσαι όταν κάνεις πολλά παιδιά… Σώζεσαι όταν αυτά τα πολ λά παι διά τα βάλεις στον Παράδεισο.

7. ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, «ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ».

Ερμηνεύει ο Ιερός Χρυσόστομος, το βιβλικό χωρίο: «σωθήσεται η γυνή διά της τεκνογονιας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης» ως εξής:

-«Εάν μείνουν μέσα στην πίστη, στην αγάπη, στον αγιασμό και στην σωφροσύνη», ποιοί;

-Το ζευγάρι αλλά και τα παιδιά… Τότε θα σωθεί η γυναίκα διά της τεκνογονίας.

Εξαρτά ο ιερός Χρυσόστομος άμεσα τον σωτηριολογικό χαρακτήρα της τεκνογονίας από την παρα σχεθείσα χριστιανική αγωγή στα παιδιά. Λέει: «μηδέν ούν αλγείτω η γυνή», δηλαδή« ας μην πονάει, ας μην στεναχωριέται η γυναίκα. Διότι της έδωσε ο Θεός όχι μικρή παραμυθία, όχι μικρή παρηγοριά»

-Ποιά;

-Το να γεννάει παιδιά…Αλλά αυτό είναι της φύσεως. Και εκείνο είναι της φύσεως…Δεν της έδωσε μόνο αυτό το να γεννάει παιδιά, αλλά της έχει χαρίσει και το χάρισμα, το διακόνημα, το τάλαντο να παιδοτροφεί, να ανατρέφει τα παιδιά…Έχει πάρει μεγάλα δώρα η μητέρα από τον Θεό και αυτά πρέπει να την παρηγορούν στις διάφορες δυσκολίες πού αντιμετωπίζει. Μόνο να προσπαθεί να αξιοποιεί σωστά αυτά τα δώρα.

«Εάν επιμείνωσιν» λέει, δηλαδή εάν μείνουν «στήν πίστη, στην αγάπη, στον αγιασμό, στην σωφροσύνη».

-Τί σημαίνει αυτό τώρα;

-Το εξηγεί: «εάν αυτούς (ενν. τους παίδας) εν αγάπη μετά το τεκείν και αγνεία διατηρήσωσιν»( φοβερό έ! Πώς το ερμηνεύει ο ιερός Χρυσόστομος…): « εάν φυλάξουν τα παιδιά τους (αφού τα γεννήσουν), μέσα στην αγάπη και στην αγνεία(δηλαδή στην αγνότητα)». Όταν το κάνουν αυτό οι γονείς θα πάρουν, όχι μικρό μισθό. Αντίθετα θα πάρουν πάρα πολύ μεγάλο μισθό, διότι ανέθρεψαν αθλητές για τον Χριστό.

Είδατε πώς το λέει ο Ιερός Χρυσόστομος;

Όχι μόνο οι γονείς πρέπει να μείνουν σε αγνότητα-σωφροσύνη και αγάπη, για να πετύχει ο γάμος. Πρέπει και τα παιδιά να τα αναθρέψουν έτσι ώστε να μείνουν μέσα στην αγάπη, την εν Χριστώ αγάπη και στην αγνότητα. Πόσο λάθος κάνουν σήμερα οι μητέρες πού εκθέτουν τις κόρες τους ημίγυμνες για να παντρευτούν… για να τραβήξουν τα βλέμματα των ανδρών. Πολύ μεγάλο λάθος. Από αυτό το χωρίο φαίνεται το λάθος τους, διότι δεν διαφυλάττουν τα παιδιά τους έτσι σε αγνότητα, σε καθαρότητα. Όταν ρίχνεις τον άλλον σε πειρασμό και εσύ ζημιώνεσαι τα μέγιστα. Έχεις και εσύ μεγάλη αμαρτία, όταν προκαλείς. Το ζητούμενο και η επιτυχία δεν είναι το να υπανδρεύσεις το παιδί σου αλλά να το φυλάξεις αγνό μέχρι το γάμο για να στεφανωθεί επάξια από τον Χριστό την ώρα του Μυστηρίου…

8.ΑΞΙΑ ΜΙΣΘΟΥ, ΟΧΙ Η ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ ΑΛΛΑ Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ.

Αυτή καθ’ εαυτήν λοιπόν η τεκνογονία, δεν είναι άξια μισθού και σωτηρίας.

-Αλλά τί είναι άξιο μισθού και σωτηρίας;

-Η αγωγή στην ευσέ βεια…

Γι’ αυτό θα πάρεις μισθό. Όχι γιατί έκανες παιδί.

Και σήμερα πολλές γυναίκες έχουν επιθυμία να κάνουν ένα παιδί, γιατί είναι απ΄ την φύση αυτό. Είναι φτιαγμένος και ο οργανισμός τους κατάλληλα…Αλλά δεν είναι επιτυχία αυτό… αυτό δεν σε σώζει. Μερικές προσπαθούν να κάνουν ακόμη και μόνες τους παιδί. Σήμερα με την ιατρική τεχνολογία μπορεί να το κάνεις. Αλλά δεν είναι επιτυχία αυτό…Έξω από τον γάμο… ανύπαντρη μητέρα… και τί τραύματα θα κουβαλάει αυτό το παιδί πού θα γεννηθεί χωρίς πατέρα. Αλλά και η ίδια η μητέρα δεν κερδίζει πραγματικά. Αυτή η ικανοποίηση πού θα νοιώθει ότι έγινε μητέρα, είναι απλώς μία φυσική ικανο πο ίηση πού δεν την οδηγεί στην σωτηρία.

Η σωτηρία της είναι να κάνει, όπως λέει ο Θεός, την οικογένειά της, Εκκλησία σωστή- κατ΄οίκον Εκκλησία- και να αναθρέψει τα παιδιά της εν Χριστώ. Τότε επέτυχε.

Τότε μόνο σώζεται η μητέρα…Όταν συμβάλλει στο να παραμείνουν τα παιδιά της σταθερά στην πίστη, στην αγάπη, στην αγιότητα. Αν τα διδάσκει και τα συμβουλεύει και τα κατευθύνει στα παραπάνω, τότε θα της ανταποδοθούν όλα από τον Θεό και μάλιστα πλουσιοπάροχα…, τότε θα διασφαλίσει την σωτηρία της.

9. ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ Η ΜΗ ΣΩΣΤΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Βλέπετε; Δεν είναι απλό πράγμα να κάνεις οικογένεια, γιατί κινδυνεύεις και εσύ. Η μητέρα δηλαδή, κινδυνεύει…

Τί διακινδυνεύει;

-Την σωτηρία της. Θα πρέπει τα παιδιά πού θα κάνει να τα πάει στον Παράδεισο και αυτά.

Η φροντίδα και χριστιανική αγωγή των παιδιών , αγοριών και κο ρι τσιών είναι, όπως λέει ο Χρυσόστομος, αναμφισβήτητο έργο και των δύο: Του πατέρα και της μητέρας. Στον πατέρα δίνει τον κύριο ρόλο, επειδή, σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, ο πατέρας είναι κεφαλή στην οικογένεια. Αυτός δίνει λόγο στον Θεό για την γυναίκα του και για τα παιδιά του. Δηλαδή είναι υπεύθυνος για το αν θα πάνε στον Παράδεισο ή όχι. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι υπεύθυνη και η μητέρα για τα παιδιά και τα παιδιά για τον εαυτό τους επίσης, καθώς και για τους γονείς σύμφωνα με την εντολή της αγάπης.

Οι γονείς όμως κυρίως είναι υπεύθυνοι για την σωτηρία των παιδιών. Κατ΄εξο χήν δε και κύριος υπεύθυνος είναι ο πατέρας.

10. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΚΟΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ.

Η συνεργασία και των δύο γονέων είναι απαραίτητη. Θα πρέπει να υπάρχει κοινή γραμμή, η γραμμή του Χριστού. Θα πρέπει να υπάρχει σύμπνοια, εκκοπή του θελήματος και αλληλοϋπακοή(τού πατέρα στη μητέρα και της μητέρας στον πατέρα).

Εδώ τώρα βεβαίως εξυπακούεται ότι πριν παντρευτείς θα πρέπει να διαλέξεις έναν άνθρωπο, πού να έχει λίγο φόβο Θεού. Αλλιώς τί αγω γή θα δώσεις στα παιδιά, αν εσύ λες άλφα και ο άντρας λέει ωμέγα, ή το ανάποδο. Εσύ λες άσπρο και ο άλλος λέει μαύρο… δυστυχώς συμβαίνει αυτό.

Καταλαβαίνετε μετά, ότι το παιδί είναι σε μία σύγκρουση. Σκέπτεται: ο μπαμπάς είπε αυτό… η μαμά λέει το αντίθετο…, τώρα ποιό είναι το σωστό;

Το παιδάκι επειδή ακόμα δεν έχει αναπτυγμένη πλήρως την κριτική ικανότητα- την διάκριση, ούτε και έχει όλες τις γνώσεις τις σχετικές με τον Θεό και την Ορθοδοξία, μπορεί να παρασυρθεί απ΄τά πάθη του και να πεί: εγώ θα πάω με το πιο εύκολο.

-Το πιο εύκολο ποιό είναι;

-Αυτό πού μάς ψιθυρίζουν τα πάθη μας, η σάρκα.

Επομένως θα πάει με το μέρος εκείνου του γονιού, πού έχει το σαρκικό φρόνημα. Θα ακολουθήσει εκείνον από τους γονείς, πού έχει το υλιστικό φρόνημα, αυτό το φρόνημα, πού κολλάει τον άνθρωπο στην γή και όχι αυτό πού τον ανεβάζει στον Θεό.

Γι΄ αυτό καθένας πρέπει να προσέξει πολύ πριν παντρευτεί… με ποιόν θα παντρευτεί . Με ποιόν θα κάνει οικο γένεια, ώστε να γίνει κατορθωτό το να δοθεί σωστή αγωγή στα παιδιά, έτσι ώστε να μην κινδυνέψει και η δική του σωτηρία. Αν συνδεθούμε με έναν άνθρωπο πού δεν έχει φόβο Θεού, κινδυνεύει και δική μας η σωτηρία. Κι αυτό διότι δεν θα δοθεί σωστή αγωγή στα παιδιά, αφού δεν θα υπάρχει σύμπνοια…Αντίθετα θα υπάρχει αυτή η συνήθης στα αποτυχημένα ζευγάρια, συνεχής σύγκρουση και τριβή.

11. Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.

Η μητέρα, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, είναι το καταλληλότερο πρόσωπο, το οποίο μπορεί να πραγματώσει το έργο της αγωγής με τον φυσιολογικότερο τρόπο…

-Γιατί;

-Διότι αυτή παραμένει περισσότερο χρόνο στο σπίτι… ή τουλάχιστον παρέμενε… Τώρα, στις μέρες μας, με τις φεμινιστικές διακηρύξεις, πού πηγάζουν από τον αποκρυφισμό και από την μαγεία, δεν μένει πολύ στο σπίτι η μητέρα. Τα παιδιά τα παραλαμβάνει καποιά Φιλιππινέζα, κάποια Πακιστανή, κάποια γιαγιά ή μένουν ακόμη και μόνα τους. Τότε είναι, πού τα παραλαμβάνει αποκλειστικά η τηλεόραση, η χειρότερη από όλες τις νταντάδες η οποία τα κατηχεί στην ανηθικότητα, τη βία, τη Νέα Εποχή.

Λοιπόν… εδώ τα λέμε αστεία, αλλά είναι τραγικά. Από όλα αυτά καταλαβαίνετε πόσο απίθανη είναι μετά η σωτηρία των γονέων. Διότι εφόσον δεν κάνουν αυτά, πού πρέπει για την σωτηρία των παιδιών τους, πώς θα απολογηθούν στον Θεό;

Θα πεί ο Θεός:«Τί κάνατε; εγκλη ματίες εφτιάξατε οπότε είστε και εσείς εγκληματίες. Εγκληματίσατε απέναντι των παιδιών σας αλλά και απέναντι στην κοινωνία μ’αυτό πού εκάματε».

Βλέπετε όλοι σάς λένε: «παντρέψου, παντρέψου»…

Δεν είμαστε κατά του Γάμου. Ο Γάμος είναι ευλογημένος δρόμος από τον Θεό. Αλλ’ όμως δεν είναι απλό το πράγμα. Αν δεν το κάνεις σωστά κινδυνεύεις…Ο Γάμος θέλει σωστή προετοιμασία και γνώση του τί πάς να κάνεις. Ουσιαστικά πάς για να μαρτυρήσεις και να σταυρωθείς. Να βγείς από τον εαυτό σου, να πατάξεις την φιλαυτία σου και να φτάσεις στην ανιδιοτελή αγάπη…

Η μητέρα λοιπόν, λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, ασκεί μεγάλη επίδραση στο παιδί, επειδή παραμένει περισσότερο χρόνο στο σπίτι.

Είπαμε ότι δυστυχώς αυτό στις μέρες μας δεν τηρείται, αν και αυτό είναι το νορμάλ. Η ψυχοσύνθεσή της γυναίκας και η όλη της κατασκευή της ταιριάζει στο να είναι η βασίλισσα του σπιτιοῡ. Και αυτο δεν είναι καθόλου υποτιμητικό.

Παρομοιάζω τις γυναίκες και τις μητέρες, με τους ησυ χαστές . Οι αληθινοί ησυχαστές μπορούν να προοδεύσουν πολύ περισσότερο από τους άλλους μοναχούς οι οποίοι τρέχουν έξω στα διακονήματα.

Οι ησυχαστές είναι οι πιο ακίνητοι. Κάθονται στο κελί, προσεύχονται περισσότερο, ησυχάζουν, ηρεμούνε, προσέχουν τους λογισμούς και το νου τους… Έτσι προοδεύουνε πολύ, πάνε πολύ ψηλά πνευματικά.

12. Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ.

Η μητέρα όταν αξιοποιήσει πνευματικά την παραμονή της μέσα στο σπίτι, ανεβαίνει πολύ υψηλότερα πνευματικά από τον άντρα, ο οποίος είναι όλη την ημέρα στην αγορά. Ο άνδρας έχει προσβολές από ένα σωρό εικόνες και ακούσματα, τα οποία είναι μείον, είναι αρνη τικά, είναι αντίθετα με την πνευματική του πρόοδο. Θα πρέπει μετά να κάνει αγώνα για να τα ξεχάσει όλα αυτά. Προ πάντων θα πρέπει να αγωνιστεί για να εξαλείψει όλες τις εικόνες, πού έπεσαν στην αντίληψή του.

Τώρα όμως βλέπετε πώς ο διάβολος τα κατάφερε και έβαλε και την γυναίκα στην «αγορά». Γεμίζει έτσι και η γυναί κα με ένα σωρό εικόνες και με πάρα πολλή κούραση.

-Ποιό είναι το αποτέλεσμα;

-Τα παιδιά έχουν να συναναστραφούν-αντιμετωπίσουν δυο κουρασμένους γονείς οι οποίοι μαλώνουν συνεχώς μεταξύ τους. Συνεχής αναταραχή αφ’ ενός και αφ’ ετέρου έλλειψη σωστής φροντίδας για τα παιδιά. Πού να βρεθεί όρεξη και ψυχική δύναμη στους κουρασμένους-αγχωμένους γονείς ώστε να ασχοληθούν όπως πρέπει με τα νεαρά τους βλαστάρια. Πού να βρεθεί η ψυχική κατάσταση και η ηρεμία ώστε να πούν δύο λόγια αγωγής στα μικρά τους, δυο λόγια για τον Χριστο.

Η παραμονή της μητέρας στο σπίτι αποτελεί το κύριο επιχείρημα του Ιερού Χρυσοστόμου, ώστε να αποδώσει σ’ αυτήν την κύρια ευθύνη για την χριστιανική ανατροφή των παιδιών. «Τους άνδρες», λέγει ο Άγιος Ιεράρχης, «τούς περισπούν πολλές φορές τα ταξίδια, οι κοινωνικές μέριμνες και οι πολιτικές υποθέσεις. Οι γυναίκες όμως καθώς είναι απαλλα γμένες από τέτοιες φροντίδες, μπορούν ευκολότερα να επιμελούνται τα παιδιά τους μια και απολαμβάνουν στο σπίτι πολλή σχόλη».

«Σχόλη» ξέρετε τί θα πεί- εξ ού και σχολείο…Σχολάζω σημαίνει ηρεμώ, ησυχάζω. Αυτή η «σχόλη» είναι ό,τι καλύτερο για να βρεί κάποιος τον Θεό. «Σχολάσατε και γνώτε ότι εγώ ειμι ο Θεός», λέει η Αγία Γραφή. «Για να γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Θεός πρέπει να σχολάσετε, πρέπει να ημρεμήσετε, να ησυχάσετε, να βρείτε τον εαυτό σας».

Ερώτηση: Εννοεί δηλαδή το ησυχαστήριο;

-Μπράβο, το ησυχαστήριο…

Σχολείο, γιατί το λέμε σχολείο;

-Γιατί;

-Δεν το ξέρετε; Διότι για να μάθεις, για να διαβάσεις κατ’ αρχήν, για να συγκεντρωθείς, πρέπει να σχολάσεις από όλα τα άλλα.

– Μπορείς να διαβάζεις στο κέντρο της Εγνατίας;

-Δεν μπορείς να συγκεντρωθείς εκεί πέρα…Πρέπει να πάς σε ένα ήσυχο τόπο, να ξεχάσεις όλα τ΄ άλλα να καθίσεις εκεί, να συγκεντρωθείς και να κάνεις μελέτη. Θα πρέπει να κατανοείς ό,τι θα διαβάζεις, να το απομνημονεύσεις αν χρειάζεται …Όλα αυτά θέλουν αμεριμνία, ησυχία, απομάκρυνση από κάθε άλλο έργο, σχόλη από κάθε τί άλλο…Γι’ αυτό το λέμε σχολείο, το μέρος όπου κανείς μαθαίνει…

13. Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΣΧΟ΄ΛΗ». Η ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΡΗΣΚΟ ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Η σύγχρονη μητέρα έχασε αυτό το χρόνο της «σχόλης», πού χρειάζεται για την αγωγή των παιδιών. Έτσι οφείλει σήμερα να «χάσει» χρόνο… το «χάσει» εντός εισαγωγικών τώρα… και να τον κερδίσει για τα παιδιά της. Θα πρέπει να αλλάξει τις προτεραιότητες στη ζωή της. Να βάλει ως πρώτη προτεραιότητα τα παιδιά, να διαθέσει χρόνο πολύ και ψυχική-σωματική δύναμη για την χριστιανική αγωγή τους. Έτσι θα μπορέσει να κερδίσει ουσιαστικά την ζωή της και την σωτηρία της.

Σήμερα έχουμε ένα βεβιασμένο παιδί γιατί έχουμε πολυάσχολες και βιαστικές μητέρες. Με πολλές ασχολίες και με πολύ άγχος η μητέρα. Μεταδίδει δε αυτό το άγχος της και στο παιδί.

-Αποτέλεσμα;

-Αγχωμένα, άρρωστα ψυχικά παιδιά.

Οπότε λένε:

-Τί θα κάνουμε;

-Στον ψυχολόγο.

Τα πάνε λοιπόν στους παιδοψυχολόγους και τα καταστρέφουνε ακόμα περισσότερο.

-Γιατί;

-Διότι όλοι αυτοί κατά κανόνα βασίζονται στους άθεους: στον Φρόυντ και σε όλους αυτούς. Τί έχουν αυτοί να πούν στα παιδιά; Οπωσδήποτε θα πούν λάθος πράγματα. Τώρα μάλιστα τους βάλανε και στα σχολεία αφού προηγουμένως διώξανε τους Πνευματικούς…

Πρόσφατα διάβαζα ότι πλέον τα παιδιά δεν έχουν πού να ακουμπήσουν. Ιδιαίτερα τα παιδιά πού έχουν τάσεις αυτοκτονίας- υπάρχουν και τέτοια παιδιά-, έχασαν και την τελευταία ανθρωπίνως ελπίδα. Τα βλέπουν οι καθηγητές και δεν ξέρουν πώς να τα βοηθήσουν. Όταν υπήρχε ο Πνευματικός τα στέλνανε σ’ αυτόν και έβρισκαν την αληθινή χαρά του Χριστού. Πρέπει να γνωρίζετε ότι στην εφηβεία είναι αυξημένες οι αυτοκο τονίες, για πολλούς λόγους…Σ’ αυτήν την ηλικία τα παιδιά δεν έχουνε ακόμη στερεωθεί καλά στην πίστη, και στην εν Χριστώ ζωή. Δεν έχουν βρεί ακόμη τον Θεό και τον εαυτό τους σωστά. Κινδυνεύουν πολύ απ΄τόν διάβολο, ο οποίος προσπαθεί να τους βάλει αυτή την σκέψη για να τους οδηγήσει στην αιώνια κόλαση.

Παρ’ όλα αυτά δεν θέλουμε Πνευματικούς στα σχολεία…Έτσι μάς λένε τώρα οι νεοεποχίτες… Μάς διδάσκουν ότι πρέπει να γίνουμε «μεταχριστιανική κοινωνία», να διώξουμε τον Χριστό…Διότι ο Χριστός είναι επικίνδυνος για την ζωή μας…

Μετά βέβαια εμείς θα πληρώσουμε για όλα αυτά…

14. Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον Ιερό Χρυσόστομο οφείλει να επιδεί ξει η μητέρα για την μελλοντική σωφροσύνη των παιδιών της και των δύο φύλων. Μερικές φορές φοβούνται οι μητέρες να μιλήσουν στα παιδιά τους για αυτό το θέμα και τ΄ αφήνουν τα παιδιά να κάνουν, όπως νομίζουν αυτά. Τα επιτρέπουν να κάνουν φιλίες με το άλλο φύλο, να έχουν αυτήν την ελευθεριότητα στη σχέσεις, υπακούοντας σ’αυτά, πού δείχνει το κουτί του διαβόλου ως πρότυπο ζωής.

Ανάλογες αντιλήψεις τις περνάνε επίσης οι ινστρούχτορες της Νέας Εποχής, στη νέα γενιά μέσα και από τα μαθητικά εγχειρίδια, μέσα από τον κινηματογράφο και το διαδίκτυο.

Η μητέρα θα πρέπει να ομιλήσει και να πεί τα σωστά στα παιδιά: Και στα αγόρια και στα κορίτσια. Θα πρέπει να τα συμβουλεύσει πώς να φυλάξουν την αγνότητά τους, την σωφροσύνη τους, την καθαροτητά τους … να τους υποδείξει τους τρόπους.

Εδώ θα έλεγα θρηνώντας, ότι πολλές φορές συμβαίνει το αντίθετο. Τα παιδιά ενθα¬ρρύνονται από τις μητέρες στο να γνωριστούνε και να συνάψουν ελεύθερες σχέσεις με πρόσωπα του άλλου φύλου, προτάσσοντας το σλόγκαν: «πώς αλλιώς θα παντρευτούνε;».

Λες και η επιτυχία είναι το να παντρευτεί κανείς. Αντίθετα η επιτυχία δεν είναι το να παντρευτείς, η επιτυχία είναι το να σωθείς, το να πάς στον Παράδεισο. Ένας γά¬μος μπορεί να γίνει η αιτία να πάς στην κόλαση. Απ΄ αυτά πού είπαμε νομίζω ότι το καταλαβαίνει κανείς.

15. Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΤΡΥΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΣΗΣ.

«Για να πετύχει η μητέρα την διαφύλαξη της αγνότητας των παιδιών της θα πρέπει να δώσει μεγάλη σημασία στην αποφυγή της τρυφής και της άνεσης». Προσέξτε τί ωραία πράγματα λέγει ο ιερός Χρυσόστομος και πόσο επικαιρα είναι στην εποχή μας.

-Πώς θα φυλάξεις, εσύ μητέρα, το παιδί σου στην αγνότητα και στην σωφροσύνη; Πώς θα μπορέσει να μην εξωκείλει στο σέξ και στα σαρκικά πάθη;

-Χωρίς εκκοπή της τρυφής και της άνεσης είναι αδύνατο. Πρέπει να το βοηθήσεις ώστε να μάθει, να συνηθήσει και να αγαπήσει την εγκράτεια. Θα πρέπει να εμπνευσθεί από εσένα, ώστε να αγαπήσει την σκληραγωγία και όχι την τρυφή – την κακοπάθεια και όχι την καλοπέραση- όπως άλλωστε μάς έχουν διδάξει οι Άγιοι Πατέρες. Από την μητέρα ξεκινάει αυτό…

Εάν η μητέρα για παράδειγμα πηγαίνει το νερό στο ξαπλωμένο κορίτσι της, πού της λέγει «μαμά φέρε μου νερό» ε! τότε το καταστρέφει… Απαράδεκτα πράγματα…

-Τί μαθαίνει έτσι στο παιδί; Μαθαίνει αυτή την αγάπη για την τρυφή (καλοπέραση). Το κάνει ράθυμο, τεμπέλικο, φιλήδονο, φίλαυτο. Από την αγάπη για την τρυφή και την καλοπέραση, μετά φτάνουμε στα σαρκικά πάθη. Η σαρκική ηδονή ποτέ δεν είναι ικανή να γεμίσει τον άνθρωπο. Έχει κόρο.

16. ΜΟΝΟ Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΡΟ.

Κάθε γήινη ηδονή κάποια στιγμή, φτάνεις σ΄ ένα σήμειο, πού την βαριέσαι, οπότε αναζητάς κάτι πε ρισσότερο, κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα πηγαίνεις από την ηδονή του φαγητού, στην ηδονή των σαρκικών σχέσεων και από εκεί πάς και στις διεστραμμένες σαρκικές σχέσεις και πάλι δεν χορταίνεις.

Διότι το ιδίωμα της σαρκικής ηδονής είναι ακριβώς αυτό: ότι δεν χορταίνει ποτέ ο άνθρωπος · και από την άλλη πλευρά βαριέται, βαριέται, βαριέται…

Εκείνο πού αληθινά δεν έχει κόρο είναι η ηδονή του Θεού. Οταν, δηλαδή αγαπήσει κάποιος τον Θεό, τότε μόνο δεν βαριέται και δεν ζητάει τίποτε άλλο. Διότι μόνο ο Θείος Έρωτας είναι αυτό πού γεμίζει πλήρως την ανθρώπινη ψυχή. Η ψυχή έχει ένα άπειρο βάθος και δεν γεμίζει παρά μόνο με το άπειρο, δηλαδή με τον Θεό.

17. Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ-ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

-Βλέπετε λοιπόν, πώς η μητέρα θα πρέπει να καλλιεργεί όχι την καλοπέραση αλλά την σκληραγωγία στα παιδιά: και στα αγόρια και στα κορίτσια;

Όχι κάθε μέρα τρυφή, π.χ. κάθε μέρα τούρτες και ωραία φαγητά. Όχι και δεύτερο φαγητό και τρίτο φαγητό καί: «άφησε το παιδί μή του μιλάς, θα τα πλύνω εγώ τα πιάτα».

Όχι… πρέπει εσύ μητέρα να βάζεις τα παιδιά και τα αγόρια και τα κορίτσια να βοηθάνε, να ψωνίζουν, να συμμετέχουν στις κοινές υποχρεώσεις της οικογένειας, να κουράζονται λίγο. Δεν είναι αγάπη το να τα αφήνεις στην χαλαρότητα και στην μαλθακότητα…τούς κάνεις κακό.

Η φροντίδα της μητέρας -αυτή είναι η θέση του Ιερού Χρυσοστόμου- για την άσκηση και σκληραγωγία των παιδιών της, θα πρέπει να αρχίσει από πολύ νωρίς. Όταν δηλαδή τα παιδιά της είναι πολύ μικρά – βρέφη ακόμη.

Γι’ αυτό συμβουλεύουν οι άγιοι Πατέρες: όχι πολλές αγκαλιές, όχι πολλά χάδια… δεν βοηθάνε τα παιδιά.

Από βρέφη ακόμη, παρατηρεί ο Άγιος Ιερά ρχης, δεν θα πρέπει τα παιδιά να τα κακοσυνηθίζουν οι μητέρες με το να τα κρατούν συνεχώς στην αγκαλιά τους. Γιατί έτσι γίνονται μαλθακά, και σαρκικά. Η άνεση και η τρυφή, οδηγούν συνήθως στην τεμπελιά και στην ανία.

Βλέπετε έναν άνθρωπο νέο τεμπέλη, πού δεν θέλει να δουλέψει…Πίσω απ΄ αυτόν πολλές φορές κρύβεται μια κακή αγωγή, απ΄τήν μητέρα, πού του τα πήγαινε όλα στο χέρι.

Η άνεση βλάπτει την ανθρώπινη φύση περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο. Πολύ επιτυχημένα έχουνε πεί ότι η άνεση οδηγεί στην ανία.

18. Η ΑΝΕΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΙΑ. Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

-Ξέρετε τί θα πεί ανία;

-Βαρεμάρα.

Όταν πήγαινα στο πανεπιστήμιο και έβλεπα στα έδρανα επάνω γραμμένο το «βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι…»

– Καλά όλοι βαριούνται εδώ μέσα;

-Ναί… και ξέρετε γιατί βαριούνται;

-Διότι υπάρχει άνεση, καλοπέραση πολλή, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την ανία.

Αυτός είναι λόγος εξ αιτίας του οποίου ο Θεός προκαταβολικώς έβαλε στη ζωή του ανθρώ που τον κόπο και την ταλαιπωρία. Του τα έδωσε σαν ένα κάποιο χαλινάρι, πού τον συγκρατεί και τον προστατεύει από την αχρήστευσή του.

-Βλέπετε;

Ό,τι δεν εργάζεται, ό,τι δεν χρησιμοποιείται, σκουριάζει.

Το βλέπουμε αυτό και στα μηχανήματα και παντού: Ένα αυτοκίνητο λ.χ. πού δεν κινείται, σιγά σιγά αχρηστεύεται. Όταν δεν χρησιμοποιείται δεν θα μείνει όπως είναι… γιατί είναι φτιαγμένο για να κινείται…Μια μπαταρία πού δεν χρησιμοποιείται, δεν φορτίζεται-εκφορτίζεται, καταστρέφεται. Μετά μένει από μπαταρία το αυτοκίνητο…

Έτσι κι ο άνθρω πος…Όσο δεν κινείται, όσο δεν σκληραγωγείται, όσο δεν κακοπαθεί… τόσο σιγά- σιγά αχρηστεύεται. Αχρηστεύεται σωματικά και διανοητικά. Λένε λ.χ. για το Αλτζχάιμερ ότι πρέπει να κάνουμε ασκήσεις στη διάνοιά μας για να μην το πάθουμε. Όσο αφήνεις το μυαλό σου, την διάνοιά σου να μην κάνει τίποτε, τόσο αυτή καταστρέφεται.

Να λοιπόν γιατί ο Θεός έδωσε τον κόπο και την ταλαιπωρία στον Αδάμ και στην Εύα και σ’ όλους εμάς. Μάς τα έδωσε από αγάπη, σαν ένα χαλινάρι για να μην αχρηστευόμαστε. Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς ότι η άκαιρη και υπερβολικήφροντίδα των γονιών για τα παιδιά τους θα πρέπει να αποφεύγεται.

19. Η ΑΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΝΩΡΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

-Ακαιρη και υπερβολική έ;

Προσέξτε, δεν λέμε να τα αφήσετε τελείως αφρόντιστα, αλλά να μην τους δίνεις τα πάντα στο χέρι. Διότι αυτό είναι καταστροφικό για την σωματική, αλλά προπάντων για την ψυχική τους υγεία.

Έλεγε ο Πατήρ Προφύριος, αυτός ο αγια σμένος άνθρωπος ότι η υπερ- προστασία, κάνει τα παιδιά…

-Τί προξενεί στα παιδιά η υπερπροστασία, ξέρετε;

-Τα κάνει ανώριμα τα παιδιά. Η υπέρπροστασία, κατά την οποία η μάννα είναι συνέχεια πίσω από το παιδί σαν υπηρέτης και συνέχεια το «κανακεύει»-παρατηρεί αρρωστημένα λέγοντας «μή, μή, μή το κάνεις αυτό, μή το άλλο, μή το άλλο»…Λοιπόν αυτή η αγωγή τα κάνει ανώριμα τα παιδιά.

20. Η ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ. Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΣΤΟΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ.

Ειδικότερα στην μητέρα αναθέτει ο Άγιος Ιεράρχης την ιδιαίτερη αγωγή της θυγατέρας.

«Ας μαθαίνει» ,λέγει,« η μητέρα στην κόρη της, το να απομακρύνεται, το να απέχει από την κοσμική πολυτέλεια».

Εννοείται βέβαια, ότι έχει απο μακρυνθεί και η ίδια… Αν η ίδια βάφεται και καθρεφτίζεται και όλα αυτά πού ξέρετε, πολύ φυσικά και το κοριτσάκι της, πού την βλέπει, θα κάνει τα ίδια. Στην αρχή θα πάρει κρυφά, τις μπογιές της μαμάς, τα καλλυντικά κ.λ.π….μετά θα τα κάνει φανερά. Το αντίθετο λοιπόν από την φιλαρέσκεια και τον στολισμό θα πρέπει να μάθει η μητέρα στην κόρη…

Η αποχή από την πολυτέλεια, τον στολισμό και την κενοδοξία, απο τελεί κεντρικό σημείο αναφοράς του Ιερού Πατέρα για την χριστιανική αγωγή του γυναικείου φύλου. Σ΄ αυτά πού είναι είναι επιρρεπές το παιδί, σ’αυτά θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα από την μητέρα, ώστε να μην υποχωρήσει στην κακή ροπή το νεαρό μέλος του Χριστού.

Το γυναικείο φύλο πράγματι ρέπει προς την πολυτέλεια, τον στολισμό, την κενοδοξία. «Κενόδοξον τούτον το ζώον» λέει ένα Πατέρας της Εκκλησίας…«Το ζώον»… δηλαδή η γυναίκα…Δεν το λέγει υποτιμητικά…Θέλει να πεί, αυτός ο ζωντανός οργανισμός , αυτή η ζωντανή ύπαρξη, είναι κενόδοξη.

Για αυτό προσέξτε, κατ’ εξοχήν εσείς, πρέπει να πολεμήσετε την κενοδοξία μέσα σας. Αυτό το πάθος γίνεται αιτία πολλών πτώσεων και ψεμμάτων και ατίμωσεων ακόμα. Διότι «πάς ο υψών εαυτόν ταπεινωθήσεται» όπως είπε ο Κύριος.

21. Η ΑΓΩΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΛΙΚΙΑ (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ).

Το σημαντικότερο εδώ είναι, ότι η αγωγή αυτή θα πρέπει να έχει την αφετηρία της στην πρώτη κιόλας παιδική ηλικία. Μην περιμένεις να διδάξεις την κόρη σου την περιφρόνηση στα κοσμικά στολίδια και στα βαψίματα, όταν φθάσει στην εφηβεία. Θα πρέπει από μικρό κοριτσάκι να το εμπνεύσεις ώστε να τα αποστρέ φεται αυτά. Η μητέρα πιθανόν να μην τά΄χει στο σπίτι όλα αυτά τα σύνεργα (κραγιόν, στολίδια κ.λ.π.) αλλά το κοριτσάκι θα τα δεί στις φιλενάδες, στο σχολείο, στα συγγενικά σπίτια ενδεχομένως. Θυμάμαι είχα πάει σε μια κατασκήνωση για να εξομολογήσω τα παιδιά και να τους κάνω Θεία Λειτουργία. Ήταν κοριτσάκια του δημοτικού κι απ΄τήν άλλη πλευρά, σε άλλο κτίριο ήταν τ΄ αγοράκια, του δημοτικού επίσης. Λοιπόν… τα μέν κοριτσάκια είχανε σχεδόν όλα από μερικούς καθρέπτες, χτένες και από ένα σακουλάκι με «σύνεργα» μπογιές, πώς τα λέτε αυτά κραγιόν… και όλη την ημέρα -όπως διαπίστωναν οι μεγαλύτεροι πού τα φρόντιζαν- χτενιζόντουσαν, βαφόντουσαν και καθρεπτίζονταν…Κοριτσάκια Πέμπτης – Έκτης δημοτικού . Απ’ την άλλη μεριά τ’ αγόρια ήταν στον κόσμο τους… παίζανε μπάλα συνεχώς…

Τα κοριτσάκια λοιπόν τί συνέβαινε; Παρέσερνε το ένα το άλλο. Δεν υπήρχε σωστή αγωγή απ΄τό σπίτι…Διότι για να φέρουν αυτά τα «σύνεργα» εκεί, σημαίνει ότι οι μητέρες τους τα δώσανε. Ή μήπως τα πήρανε κρυφά;… Το κάθε παιδάκι έχει αυτά πού του έβαλε η μαμά του στη βαλίτσα του… Αρα οι μητέρες τους τα βάλανε αυτά στην τσάντα τους. Τελείως λάθος αγωγή…

Απ΄τήν πρώτη παιδική ηλικία θα πρέπει λοιπόν τα κοριτσάκια, να μαθαίνουν να περιφρονούν τα στολίδια και την «περιποίηση» του εαυτού τους. Αυτονόητο βεβαίως είναι ότι για να ασκήσει η μητέρα την παραπάνω παιδαγωγία στην κόρη της, θα πρέπει η ίδια να το έχει βιώσει προηγουμένως. Έτσι θα μπορέσει κατόπιν να την διδάξει επιτυχημένα.

22. ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥΣ.

Στις συναναστροφές τους οι θυγατέρες αρέσκονται να μιμούνται τα ήθη των μητέρων τους. Οι μητέρες σαν πρότυπα μιμήσεως των θυγατέρων τους μπο ρούν να τις βλάψουν ή να τις ωφελήσουν, ανάλογα με τον τρόπο πού ζούνε . Λέει ο Άγιος Ιερός Χρυσόστομος:

– «Θυγάτριον έχεις;» δηλ. «έχεις κοριτσάκι»;

«Όρα»δηλ. «πρόσεξε» «μή διαδέξηται την βλάβην»«μήν το κάνεις διάδοχο στην βλάβη σου». Είσαι εσύ βλαμμένη… , συγνώμη δηλαδή… έχεις βλα φτεί εσύ; (διότι η αμαρτία είναι βλάβη)…

-Λοιπόν… μην κάνεις διάδοχο και το παιδί σου στην αρρώστεια σου. Σταμάτησε εσύ το κακό στον εαυτό σου, για να μην έχεις και διάδοχο μετά- για να μην κληροδοτήσεις τη βλάβη και στους απογόνους σου. Το παιδάκι σου θα μιμηθεί εσένα.

-Διότι λέει ο ιερός Χρυσόστομος «φιλεί γάρ πως» «αγαπάει», συνηθίζεται…κατά κανόνα συμβαίνει… τί;

-«Τα ήθη των μητέρων να ρυθμίζουν τα ήθη των παιδιών», οι συνήθειες των μητέρων είναι καθοριστικές για τις συνήθειες των παιδιών.

23. ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΘΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ.

Οι μητέρες οφείλουν και με θετικό τρόπο να ασκούν και να καθοδη γούν τις κόρες τους στην αρετή. Όχι μόνο «μή», «μή κάνεις αυτό, μή κάνεις το άλλο», αλλά και θετικά…Να τους λένε «κάνε αυτό, κάνε εκείνο» χωρίς βέβαια καταπίεση…Αλλά οφείλουν οι μητέρες να προτρέπουν-συμβουλεύουν-παρακινούν τα παιδιά τους στο αγαθό… είναι έργο τους και αυτό.

«Να τις επιβλέπετε», λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, μιλώντας στις μητέρες για τις κόρες τους.«Τις κόρες σας να τις επιβλέπετε, να τις εκπαιδεύετε, ώστε να γίνουν νοικοκυρές. Περισσότερο από όλα όμως να τις εκπαιδεύετε ώστε να είναι ευλα¬βείς».Προ πάντων η ευλάβεια· όχι μόνο να ξέρει να φτιάχνει ωραία φαγητά…«Να τις εκπαιδεύετε ώστε να είναι σεμνές, αφιλάργυρες (νά μην αγαπάνε τα αργύρια, τα χρήματα) και να αποφεύγουν τους καλλωπισμούς».

24. Η ΣΩΣΤΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Μάλιστα ο ιερός Πατήρ στην αγωγή αυτή των θυγατέρων προσδίδει ευρύτερες παιδαγωγικές και κοινωνικές διαστάσεις. Η σωστή αγωγή των κοριτσιών έχει σημασία γενικότερη, για όλη την κοινωνία.

«Αν τις διαπλάσετε με αυτό τον τρόπο»,λέγει,«ώστε να είναι αφιλάργυρες, να μην αγαπάνε τους καλλωπισμούς, τις ομορφιές, τα πλεξίματα των μαλλιών (καί όλα αυτά τα γνωστά: κομμωτήρια, βαψίματα κ.λ.π.) δεν θα σώσετε μόνο αυτές, αλλά και τους άνδρες, με τους οποίους θα τις υπανδρεύσετε. Και όχι μόνο τον άντρα (σώζει μία καλή γυναίκα) αλλά και τα παιδιά, πού θα γεννηθούν… ακόμα και τα εγγόνια…

Όταν η ρίζα είναι καλή τότε και τα κλαδιά θα απλώσουν καλύτερα, και για όλα αυτά θα πάρετε τον μισθό σας… Να γίνονται όλα με πολύ επιμέλεια σαν να μην ωφελεί κανείς μόνο μια ψυχή αλλά πολλές διά μέσου της μιάς. Έτσι, πνευματικά καλλιεργημένη η κόρη θα πρέπει να βγεί απ΄ το πατρικό σπίτι, για να έρθει σε γάμο. Όπως ακριβώς ο αληθινά σωστός αθλητής, έτσι βγαίνει και η σωστά μεγαλωμένη κόρη από την παλαίστρα..Κατέχοντας την επιστήμη της συζυγικής ζωής και της ανατροφής των παιδιών με κάθε λεπτομέρεια, οφείλει (καί μπορεί με την Χάρη του Θεού) να μεταβάλλει όλα τα μέλη της οικογένειας της προς το καλό, σύμφωνα με την δική της ψυχική ομορφιά. Όπως η μαγιά μεταβάλει όλο το φύραμα».

-Βλέπετε τί ωραία τα λεέι ο Ιερός Χρυσόστομος;

25. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Η μητέρα είναι σαν την μαγιά και καλείται να ζημώσει όλη την οικογένεια. Με την ομορφιά της, όχι την εξωτερική (πού της την δίνει και αυτήν ο Θεός, αλλά και αυτήν την εξωτερική ωραιότητα την καταστρέφει η εσωτερική ασχήμια και γίνεται απαίσια, η άλλοτε ωραία κόρη) αλλά την εσωτερική- της ψυχής. Όταν υπάρχει εσωτερική ομορφιά τότε και εξωτερικά θάλλει ο άνθρωπος…Το πρόσωπο λάμπει τότε και χαίρεσαι να βλέπεις έναν τέτοιο άνθρωπο.

Η μητέρα λοιπόν καλείται να έχει αυτήν την εσωτερική ομορφιά και να λειτουργεί σαν μαγιά…

-Πώς χρησιμοποιοῡμε την μαγιά ξέρετε;…

Τώρα δεν ζυμώνετε στα σπίτια. Εμείς στο Άγιο Όρος, πού ζυμώνουμε το γνωρίζουμε… Βάζεις λίγο, μια χούφτα από αυτό το ζυμάρι σε μια σκάφη με εικοσι κιλά αλεύρι το μέσημέρι λ.χ. και την άλλη μέρα το πρωί έχει φουσκώσει όλο αυτό. Έχει ζυμωθεί όλο το αλεύρι, από αυτήν την χούφτα ζύμη πού έβαλες. Είναι οι μύκητες οι οποίοι δουλεύουνε το αλεύρι όλην την νύχτα και το ζυμώνουνε.

Κατά ανάλογο τρόπο καλείται να λειτουργήσει και η μητέρα μές στην οικογένεια. Αφού προηγουμένως η ίδια έχει εργαστεί στον εαυτό της με τη Θεία Χάρη και έχει αποκαταστήσει την προσωπική εσωτερική της ομορφιά, στην συνέχεια ή έστω παράλληλα θα πρέπει να φροντίζει ώστε να κάνει και τα άλλα μέλη της οικογένειάς της το ίδιο όμορφα ψυχικά, όχι σωματικά.

26. ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

Δεν πρέπει να εκδαπανάται στο πώς θα στολίσει τα παιδιά της για να είναι κουκλάκια εξωτερικά, με φιογκάκια κ.λ.π. αλλά πώς θα τα στολίσει με την αγνότητα, την ταπείνωση, και την αγάπη…

Τώρα έχουνε βγάλει και μόδες για τα παιδάκια, για τα μωρά…Δεν ξέρω αν κάνουνε -πώς τα λένε αυτά- και επιδείξεις μόδας για τα μωρά…

Δεν πρέπει λοιπόν η μητέρα να εκδαπανάται σ’αυτά, αλλά να φροντίζει πώς θα στολίσει τα παιδιά της πνευματικά. Πώς θα τα μάθει να αγωνίζονται για να γίνουν ταπεινά, να γίνουν υπάκουα, να είναι πιο αγνά στην σκέψη τους στις αισθήσεις τους κλπ., κλπ.

Απ΄όλα αυτά είναι φανερό ότι, για τον Ιερό Χρυσόστομο, η χριστιανική αγωγή δεν αποτελεί αυτονομημένο έργο, πού αναφέρεται και περιορίζεται σε κάποια στενά χρονικά όρια της πρώτης ηλικίας των παιδιών. Δεν είναι μόνο για τα παιδικά χρόνια η αγωγή, αλλά είναι η υποδομή για την μετέπειτα προσωπική ζωή του ανθρώπου. Και όχι μόνο…

Η αγωγή πού θα ασκηθεί στο παιδί, είναι η προϋπόθεση και το θεμέλιο της κατοπινής επιτυχημένης, ευάρεστης στον Θεό συζυ γικής και ευρύτερης κοινωνικής ζωής.

Δηλαδή το έργο πού κάνει η μητέρα στο βρέφος είναι έργο για όλη την κοινωνία – προσέξτε!!- για όλη την ανθρωπότητα. Η αγωγή επηρεάζει το βρέφος, επηρεάζει την κατοπινή γυναί κα, επηρεάζει την κατοπινή μητέρα, την κατοπινή κοινωνική λειτουργό, το μελλοντικό υπεύθυνο μέλος της κοινωνίας…

27. ΣΥΜΠΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ.

Ασκώντας η μητέρα την αγωγή των παιδιών της μπορεί και θα πρέπει βέβαια να έχει πρόθυμο βοηθό στο έργο της τον σύζυγό της.

-Πότε όμως;

-Εξαρτάται απ΄ αυτήν…Όταν προηγουμένως τον έχει κατακτήσει και αιχμαλωτήσει με την αγάπη της. Με το να είναι σαν μητέρα σεμνή αγνή και γενικώς ενάρετη. Έτσι θα προσελκύσει τον Θεό στην παιδαγωγική αυτή φροντίδα, και όταν έχει τον Θεό, την Χάρη του Θεού πάνω της, θα ελκύει και τον άνδρα της κοντά της.

Όταν είναι ενάρετη και χαριτωμένη (μέ τη Θεία Χάρη επάνω της), τότε και ο άνδρας της θα αναπαύεται σ΄ αυτήν. Θα την βοηθάει και δεν θα χρειάζεται να του πεί: «μήν πάς στο καφενείο, μην μ΄ αφήνεις μόνη μου»… αφού θα χαίρεται να είναι μαζί της.

-Γιατί φεύγουν οι άνδρες νομίζετε απ΄ τα σπίτια;

-Διότι οι γυναίκες είναι «στριμμένες», έχουν χάσει την Χάρη και σου λέει ο άνδρας: «Αμάν! πώς θα καθήσω δίπλα της; Να φύγω λίγο για να γλυτώσω». Και κοιτάει πότε θα περάσει η ώρα…Όσο γίνεται περισσότερο αργά να πάει πίσω, μήπως και έχει κοιμηθεί εν τώ μεταξύ η γυναίκα του στο σπίτι.

Απ΄ την άλλη μεριά γκρινιάζει η γυναίκα γιατί λείπει ο άντρας. Έ! Βέβαια θα λείπει, γιατί δεν τον έχεις ελκύσεις με την αγάπη σου, τον διώχνεις με την γκρίνια σου ή και αν δεν του λες τίποτα, βλέπει τα μούτρα σου. Βλέπει την έκφρασή σου, αισθάνεται την ψυχή σου, την εσωτερική κατάκριση πού του κάνεις.

Όταν λοιπόν ελκύσει η γυναίκα τον άνδρα της μ΄ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν θα συμβεί τίποτα δυσάρεστο, αλλά και όλα στην οικογένεια θα πηγαίνουν καλά. Αυτά τα λέει ο Ιερός Χρυσόστομος.

Και το τελευταίο για να ολοκληρώσουμε.

28. Η ΜΗΤΕΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Κατά τον χρόνο, πού ο άνδρας ασκεί την χριστιανική αγωγή στα παιδιά του, η σύζυγος οφείλει να είναι παρούσα και να υποβοηθά το παιδαγωγικό έργο του άνδρα της! Όχι να φεύγει ή να λέει τ΄ αντίθετα…- πολύ χειρότερο αυτό το δεύτερο: «Αφήστε τον πατέρα σας, μην τον ακούτε»… αυτό είναι φοβερό (εννοείται βέβαια, ότι λέει σωστά πράγματα ο πατέρας…).

Θα πρέπει κανείς να προσέξει πολύ πριν παντρευτεί, με ποιόν θα συνάψει σχέση, με ποιόν-ποιάν θα φτιάξει την κατ΄οίκον Εκκλησία του.

«Όταν ο πατέρας διηγείται μια βιβλική ιστορία θα πρέπει η μητέρα να επικροτεί και να επιβεβαιώνει» λέει ο ιερός Πατήρ…Θα μου πείτε:

-«Υπάρχουν τέτοιοι πατεράδες σήμερα»;

– Υπάρχουν…

-Πώς; …..

-Λίγοι …

– Υπάρχουν…Γνωρίζω έναν πατέρα, πού αυτός μαζί με όλη του την οικογένεια ακού νε τις ομιλίες, αυτές πού κάνουμε εδώ- μέσω ίντερνετ (αφού βρίσκεται σε άλλη πόλη)…Και μου λέει αυτός ο ευλογημένος: «Πάτερ τις ακούμε οικογενειακά όλοι (τά παιδιά του είναι στην εφηβεία) και δόξα τώ Θεώ δεν έχουμε κανένα πρόβλημα…».

Δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τα παιδιά τους.

-Μα πώς είναι δυνατόν… Στην εφηβεία τα παιδιά και να μην έχουν προβλήματα;

Ο κόσμος συνήθως λέει ότι «είναι στην εφηβεία το παιδί» οπότε του δικαιολογούνται τα πάντα- «στήν εφηβεία το παιδί μπορεί να κάνει τα πάντα». Δεν μπορεί ή μάλλον δεν θέλει «νά κάνει τα πάντα», εάν έχει σωστή αγωγή…Θα θέλει και θα κάνει μόνο τα σωστά…

«Όταν λοιπόν ο πατέρας διηγείται μια τέτοια βιβλική ιστορία», λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, «άς κάθεται κοντά και η μητέρα». Εφόσον με τις διηγήσεις αυτές διαπλάθεται η ψυχή του παιδιού ας βοηθεί και αυτή με την παρουσία της και ας επαινεί αυτά πού διηγείται ο πατέρας.

-Βλέπετε; Πρέπει η μητέρα να στηρίζει την προσωπικότητα του πατέρα στα παιδιά. Να επικροτεί τα ωφέλιμα, πού εκείνος διδάσκει.

Όχι, αυτό πού γίνεται συνήθως…: Δηλαδή το να προσπαθεί η γυναίκα να γκρεμίσει τον σύζυγό της μπροστά στα παιδιά, για να τα πάρει με το μέρος της και να έχει αυτή το «κουμάντο» στην οικογένεια… Αυτό είναι φοβερό. Το ίδιο βέβαια μπορεί να κάνει και ο άνδρας. Αλλά τώρα, επειδή είστε εδώ γυναίκες για αυτό το λέω σε σάς.

29. ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Θα πρέπει να στηρίζεις, να προάγεις και να εξυψώνεις την προσωπικότητα του άνδρα σου… να την εδραιώνεις στις ψυχές των παιδιών. Εννοείται βέβαια ότι έχεις σωστό άνδρα και γι’ αυτό το θέμα μιλήσαμε προηγουμένως.

Πρέπει να ξέρετε ότι οι άνδρες πάρα πολύ το θέλουνε αυτό, δηλαδή το να νοιώθουνε ότι η γυναί κα τους, τους στηρίζει. Να αισθάνονται ότι τους αποδέχεται κατ΄αρχήν και δεν τους αμφισβητεί. Αυτό βοηθάει πάρα πολύ τη αγάπη μέσα στην οικογένεια.

Όταν η γυναίκα αμφισβητεί τον άνδρα της και μάλιστα μπροστά στους άλλους, μπροστά στα παιδιά της, αυτό είναι ό,τι χειρότερο…

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης