Η σφραγίδα του Πατέρα … (το πάσχα των παιδιών)

Να χουμε αναμνήσεις και βιώματα κοντά στον Χριστό …το δυνατότερο όπλο για σένα και το παιδί σου …μόνο έτσι δεν θα φύγει από την εκκλησία… Και αυτό θα το καταφέρεις μόνο αν του προσφέρεις βιώματα μέσα στον ναό … Ο στάρετς Ζωσιμάς του Dοstοyevsky στους Αδελφούς Καραμαζώφ λέει: «εκείνος που μπορεί να έχει αναμνήσεις Χριστού από την παιδική του ηλικία είναι σωσμένος για όλη του τη ζωή». Το σπουδαίο είναι ότι κάνει αυτή την μνημειώδη παρατήρηση ύστερα από τη γλυκιά θύμηση της μητέρας του ,όταν τον έπαιρνε μαζί της στη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. Θυμάται την ομορφιά της Ακολουθίας, τη μοναδική μελωδία του κατανυκτικού «κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου…».

Τις γριούλες που έκαναν μετάνοιες , τον κόσμο όλο δακρυσμένο να παρακαλά τον Χριστό ,το λιβάνι που ανέβαινε ψηλά, τις ηλιαχτίδες που έμπαιναν απ τα χρωματιστά τζάμια της εκκλησιάς , την μάνα του που τον κρατούσε αγκαλιά πηγαίνοντάς τον να κοινωνήσει … Αυτή η ανάμνηση τον κρατούσε ζωντανό στις δυσκολίες και στις πίκρες της ζωής ,τους πειρασμούς και τις ταλαιπωρίες … Τότε γύριζε πίσω και άνοιγε αυτό το «άλμπουμ» της καρδιάς του …κοιτάζοντας νοσταλγικά αυτές τις φωτογραφίες …αυτές τις παλιές όμορφες αναμνήσεις …Γιατί είναι πολύ ωραίο να έχεις αναμνήσεις από την εκκλησία … Ποτέ μην φοβηθείς λοιπόν τον άνθρωπο που έχει αναμνήσεις κοντά στον Χριστό …Δεν θα φύγει …μα και αν φύγει θα θυμηθεί αυτήν την αγάπη αυτά τα βιώματα …και κάποτε θα γυρίσει … Όπως ο άσωτος που είχε γευτεί την αγάπη του πατέρα …είχε νιώσει το φιλί ,την αγκαλιά, την ζεστασιά το πατρικό χάδι ,το πατρικό βλέμμα ,την πατρική ασφάλεια το στήριγμα την αγάπη.. Τα είχε γευτεί ….Και γι΄ αυτό ο Πατέρας του δεν το φοβήθηκε το φευγιό του παιδιού του και το άφησε ελεύθερο …και δεν το εμπόδισε να φύγει ,γιατί ήξερε πως υπήρχε μια σφραγίδα στην καρδιά του ,και όπου και να πήγαινε ,αυτό το φωτεινό σφράγισμα …θα το έκανε να θυμηθεί και να γυρίσει …….

(Απομαγνητοφωνημένο …. απόσπασμα απο την εκπομπή Αθέατα περάσματα της 20-2-2007 του π.Ανδρέα Κονάνου. ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ…

Μεγάλη Δευτέρα, ο Χριστός με τη μαχαίρα

 

Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρύφτη

Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός εχάθη

Μεγάλη Πέμπτη, ο Χριστός ευρέθη

Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί

Μεγάλο Σαββάτο, ο Χριστός στον τάφο

Κυριακή, Χριστός Ανέστη

Εκθεση του μαθητή της Δ΄Δημοτικού …..Ν.Σ.

Θέμα :Το Πάσχα στο χωριό μου .(1984)

…Την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ, ντύνομαι παπαδάκι με τα άλλα τα παιδιά και βγαίνουμε με τις λαμπάδες σε όλα τα ευαγγέλια και στα δώδεκα .Ο θείος μου μόλις ακούγεται το σήμερα κρεμάται επι ξύλου ,δακρύζει και σκουπίζει τα μάτια του .

Μετά τα Δώδεκα Ευαγγέλια, ο κόσμος μένει όλο το βράδυ στην εκκλησία του χωριού μου ,για να ξενυχτήσει τον Χριστό.

Μόλις ξημερώσει η Μεγάλη Παρασκευή, βγαίνουν τα κορίτσια με μεγάλα κοφίνια , για να μαζέψουν λουλούδια για τον Επιτάφιο. Τα αγόρια χωριζόμαστε σε ομάδες και ανεβαίνουμε στο καμπαναριό για το πένθιμο χτύπημα της καμπάνας ,πέντε χτυπήματα η μικρή ένα η μεγάλη ,χωρίς σταματημό ως το απόγευμα που γίνεται η αποκαθήλωση και το τύλιγμα του Χριστού με το σεντόνι .

Μόλις στολίσουμε τον επιτάφιο , αρχίζουμε να τραγουδούμε όλοι μαζί του Χριστού το τραγούδι :

Καλό ΄ναι και άγιος ο Θεός, καλό ΄ναι και ας το λέμε.

Όποιος το λέει σώζεται, όποιος το ακούει αγιάζει,

κι όποιος το καλοαφουγκραστεί Παράδεισο θα λάβει.

Παράδεισο και λίβανο από τον Άγιο Τάφο

Εκεί δεντρί δε φύτρωνε, δεντρί ξεφανερώθει.

Το δέντρο ήταν ο Χριστός, η ρίζα η Παναγία.

Και τα περικοκλάδια του οι Δώδεκα Αποστόλοι.

Τα φύλλα οπου πέφτανε ήταν οι Μαρτυράδες

Που μαρτυρούσαν κι έλεγαν

για του χριστού τα Πάθη.

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,

την προσευχή της έκανε για το μονογενή της.

Φωνή της ήρθε εξ΄ουρανού και από αρχαγγέλου στόμα:

«Σώνει , Κυρά μου, οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες ,

Το γιο σου τον επιάσανε και στα καρφιά τον πάνε.

Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σα φονιά τον πάνε

Και στου Πιλάτου την αυλή, εκεί τον τυραννάνε»

Η Παναγιά σαν τ΄ άκουσε πέφτει, λιποθυμάει,

Σταμνιά νερό της ρίξανε, δύο κανάτια μόσχο,

τέσσερα το ροδόσταμο ώσπου να συνεφέρει.

Και μόλις εσυνέφερε, Ζητά γκρεμό να γκρεμιστεί,

φωτιά να πάει να πέσει,

Ζητά μαχαίρι να σφαγεί για το Μονογενή της.

Πήρε τη στράτα το στρατί, στρατί το μονοπάτι,

το μονοπάτι την έβγαλε στου ουρανού την πόρτα.

Κοιτάει ζερβά, κοιτάει δεξιά, κανένα δε γνωρίζει,

Κοιτάει δεξιότερα, βλέπει τον Αϊ- Γιάννη:

«Αϊ- Γιάννη Πρόδρομε και Βαφτιστή του γιού μου,

μην είδες τον ιόκα μου και σε διδάσκαλό σου;

«Βλέπεις εκείνον το φτωχό τον παραπονεμένο,

οπου φορεί στην κεφαλή αγκάθινο στεφάνι;

Αυτός είναι ο ιόκας σου και ο διδάσκαλός μου.

«Καρφιά, καρφιά, φτιάξτε καρφιά, φτιάξτε τρία σπιρούνια…»

Κι εκείνος ο παράνομος πιάνει και φτιάχνει πέντε,

τα δυο να μπουν στα χέρια του και τα άλλα δυο στα πόδια,

το πέμπτο το φαρμακερό να μπει μες στην καρδιά του.

Η Παναγιά πλησίαζε, γλυκά τον ερωτούσε:

«Δε μου μιλάς, παιδάκι μου, δε μου μιλάς παιδί μου;»

«Τι να σου πω, μανούλα μου, διάφορο δεν έχει.

Μόνο το Μέγα Σάββατο, κοντά στο μεσονύχτι,

που θα λαλήσει ο πετεινός, σημαίνουν οι καμπάνες.»

Καλά ΄ναι κι Άγιος ο Θεός, καλό ΄ναι κι ας το λέμε.

Το βράδυ αργά γυρίζουμε τον επιτάφιο σε όλες τις ρούγες του χωριού και στα παράθυρα είναι αναμμένα θυμιατά και μυρίζει όμορφα λιβάνι .Όλοι σηκώνουν απο λίγο τον επιτάφιο και μόλις ξαναφτάσουμε στηνεκκλησία τον γυρίζουμε τρείς φορές γύρω γύρω και όλοι περνάμε απο κάτω του για το καλό .

Το Μεγάλο Σάββατο όλη την μέρα δεν τρώμε τίποτα σχεδόν γιατί ο πατέρας μου λέει οτι είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου που δεν τρώμε ούτε λάδι .Το βράδυ φοράμε τα καλά μας, παίρνουμε τις λαμπάδες μας και πηγαίνουμε στην εκκλησία για την Ανάσταση.Στην αρχή ηεκκλησία είναι γεμάτη αλλά μετα το Χριστός Ανέστη μένουμε λίγοι και περιμένουμε ως το τέλος να κοινωνήσουμε και να φωνάξουμε το Επικράνθη που έγραψε ο Αη Γιάννης ο Χρυσόστομος .

Μετά αργά την νύχτα φιλιόμαστε όλοι και φεύγουμε με το άγιο φώς να το πάμε σπίτι να σταυρώσουμε την πόρτα .Εκεί τρώμε μαγειρίτσα και τσουγκρίζουμε αυγά . Την άλλη μέρα κρεμάμε στην εκκλησία τον Ιούδα που τον καίμε γιατί πρόδωσε τον Χριστό μας για τριάντα αργύρια ,και πάμε το απόγευμα στην αγάπη και ξαναανάβουμε τις λαμπάδες.

Το Πάσχα λαχταρώ να το περνάω στο χωριό μου και πάντα στενοχωριέμαι όταν τελειώνει .

Χρησιμοποιήθηκαν ζωγραφιές που ανήκουν στην υπέροχη έμπνευση των μαθητών της ΣΤ΄τάξης του Δημοτικού Σχολείου Σκουτάρεως (περίοδος 2004-2005) Επίσης απο το εξαιρετικό Μ.Εβδομάδα -Πάσχα -Πάμε Εκκλησία; των Γ.&Μ Αντωνάκη/Ακρίτας Παιδικά

Πηγή: http://sotiriapsixis.blogspot.com/2011/04/blog-post_18.html