Η πίστη τών Αγωνιστών του 1821

Άρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαθανασίον
Δρ Νομικής & Θεολογίας.
Ίεροκήρυξ  Μητροπόλεως  Αθηνών

Ή Ελληνική Έπανάστασις του 1821 ήταν καρπός τής πίστεως σέ ιδανικά καί πνευματικές αξίες. Ή περίφημος φράσις «Γιά του Χριστού τήν πίστη τήν αγία καί τής πατρίδος τήν ελευθερία» υπήρξε τό μέγιστο όραμα, ή προσδοκία καί ή μελλοντική πορεία του Γένους.

Αξίζει νά φέρουμε στό προσκήνιο καί αυτή τήν τόσο σημαντική καί αξιοπρόσεκτη πλευρά τών αγωνιστών καί ηρώων του 1821. Πρόκειται γιά τήν πίστη τους στόν Θεό. Ώς είναι γνωστόν, είχαν καί αυτοί ως άνθρωποι τάς αδυναμίας τους, όμως στηριζόντουσαν στόν παντοδύναμο, κατέφευγαν στήν προστασία τής Ύπεραγίας Θεοτόκου και στήν βοήθεια τών αγίων.

Ιδού μερικά δείγματα αυτής τής αναφοράς τους στό Θεό.

Όταν ό Κολοκοτρώνης απομένει κατάμονος μέ τό άλογο του στήν Καρύταινα συνέβη τό εξής, πού τό διηγείται ό ίδιος.

«Έκατσα πού έσκαπέτισαν μέ τά μπαϊράκια τους, απέ έκατέβηκα κάτου- ήτον μιά εκκλησιά εις τόν δρόμον, ή Παναγία στό Χρυσοβίτσι, καί τό καθησιό μου ήτο όπου έκλαιγα τήν Ελλάς».

Σίμωσα, έδεσα τό άλογο μου σ’ ενα δέντρο καί μπήκα μέσα. Γονάτισα καί είπα:

Παναγιά μου, βοήθησε καί τούτη τή φορά τούςΈλληνες νά ψυχωθούν.

Έκανε τό σταυρό του. Ασπάσθηκε τήν εικόνα της, βγήκε από τό εκκλησάκι, πήδησε στ5 άλογο του κι έφυγε.

Σέ λίγο μπροστά του ξεπετάγονται οχτώ άρματομένοι: ό εξάδελφος του Αντώνης Κολοκοτρώνης καί επτά άνήψια του.

– Κανείς δέν είναι στήν Πιάνα, του είπε ό Αντώνης, ούτε στήν Άλωνίσταινα. Είναι όλοι φευγάτοι.

-Ας μήν είναι κανείς, αποκρίθηκε ό Γέρος. Ό τόπος σέ λίγο θά γιόμιση παλληκάρια. Ό Θεός, πρόσθεσε μέ τήν βροντερή του φωνή, υπέγραψε τήν λευτεριά τής Ελλάδος καί δέν θά πάρη πίσω τήν υπογραφή του.

Πίστις καί ελευθερία γίνονται ενα στό πνεύμα τών Ελλήνων του Είκοσιένα.Ένα άλλο παράδειγμα: Τή μεγάλη αυγή τής ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου οί Ελεύθεροι Πολιορκημένοι δέν νομίζουν, ότι ό θάνατος πού τούς περιμένει, είναι τό τέλος τής ζωής τους, αλλά πιστεύουν ότι βρίσκονται στό κατώφλι τής αίωνιότητος, όπου θά ανταμώσουν τόν Δίκαιο Κριτή. Μέ τέτοια λόγια άποχαιρετώνται:

– Καλή ψυχή, παιδιά!

– Καλή ψυχή, απαντούσαν άλλοι.

– Νά ζή τό Μεσολόγγι.

Καί οί τελευταίες φράσεις του φλογερού Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ ήσαν:

– «Ό Κύριος άποθανόντας ημάς υπέρ του αυτού νόμου, εις αιώνιον άναβίωσιν ζωής ημάς αναστήσει».

Τά παραπάνω δέν άποτελούν μυθεύματα ή παραποιήσεις τής ιστορίας. Εΐναι ή ιστορική καί αδιαφιλονίκητη πραγματικότητα όπως έχει καταγραφεί καί όπως πρέπει νά διδάσκεται.

Μ’ αυτή τήν ακλόνητη πίστη στήν πρόνοια καί προστασία του Θεου πού είχαν οι αγωνιστές του 1821 καλείται καί σήμερα νά όπλισθει ό Νεοέλληνας.