Πτώση και Ανάταση..

Χαμερπή και τρισκατάρατο

διχασμό να επισύρει επάρατο,

απέστειλε ο πονηρός , όφη

θελήσας να φθάσει ,το Δεσπότη.

.

Αγνώμων βρίσκει άνθρωπο

μη βλέπων τον απάνθρωπο

την κεφαλή , εκπτώτων αγγέλων

τον μισόκαλον, τον εωσφόρον.

.

((Στα ύψη)) του, ανεβάζει το πλάσμα

επιφέρων το θανάσιμο χάσμα,

τον Πατέρα να αφήσει το κτίσμα

μες το σκότος να ζούμε, τι πείσμα.!

.

Αιδώς και όνειδος ευθύς τα γήινα

που κρυβεί , η πανάθλια γύμνια ;

Πώς το πλάσμα να ιδεί , το Δεσπότη

πώς να φθάσει ψηλά , πίστεψε ότι!

.

Τη χάριν απωλέσας και Θεία αγάπη

πόνον τω γένη γεμίσας , η απάτη.

Εξόριστος και ορφανός –δυστυχισμένος

έκπτωτος της Βασιλείας , ο καημένος..

.

Η βιωτή έκτοτε μια πάλη, έμφορτη οδυρμών,

τίμημα πτώσης, καρπός πειρασμών..

Σέρνεται ακατάπαυστα το γένος εις το χώμα

και ο αέρας φέρει οσμή ,από καμένο πτώμα.

.

Καρπός της Παναγάπης, τι θαρρείς ;

πώς ο Κτίστης το πλάσμα να αφήσει, επί γης ;

Υιόν το μονάκριβο και το μόνον Σωτήραν

στην γη αποστέλλει να φέρει ελπίδαν….

.

Μες την πτώση, οδηγείται εις σταυρόν,

η Ανάσταση ελπίδα , σωτηρία πολλών…

Ανάβαση η ζωή , στο όρος των οδυρμών,

ελπίς αιώνια, η Κλίμαξ των Ουρανών..

.

Μες το σκότος προβάλλει ηλιαχτίδα,

θαυμασίως Φωτίζουσα την κάθε παγίδα.

Παντάνασσα , Αγλάισμα γης και ουρανών.

Στην σκέψη σου μόνον, δεν ένοιωσα πόνον….

.

Μνάσων ο παλαιός μαθητής