O Σκοπός του Χριστιανού

Σκοπός του χριστιανού, ξέρεις ποιος είναι;

Να γίνει Φως. Να ενωθεί με την Πηγή του Φωτός που είναι ο Θεός. Ο Χριστός είναι το Φως το Αληθινό, η μοναδική Πηγή του Φωτός που φωτίζει κάθε άνθρωπο, ο οποίος έρχεται στον κόσμο.

Ποια μεγαλύτερη χαρά υπάρχει για έναν χριστιανό, από το να συναντήσει κάποια ημέρα τον Πλάστη του, τον Δημιουργό του, τον ίδιο τον Θεό. Από την στιγμή που γεννιόμαστε, προετοιμαζόμαστε για την ημέρα εκείνη όπου θα συναντήσουμε τον Χριστό. Προσπαθούμε όσο το δυνατόν γίνεται, να είμαστε καθαρότεροι ώστε να αξιωθούμε να ζήσουμε μαζί Του αιώνια εκεί όπου δεν υπάρχει ούτε πόνος ούτε λύπη ούτε στεναγμός. Εκεί όπου βασιλεύει η Αγάπη. Εκεί όπου όλοι θα είμαστε μεταξύ μας αδέρφια. Ευτυχισμένοι. Γαλήνιοι. Άγιοι. Τέλειοι. Θεοί ‘’κατά χάριν’’ (όχι ‘’κατά φύσιν’’).

Γιατί όμως προσκολλόμαστε τόσο πολύ στα γήινα και φοβόμαστε το θάνατο;

Γιατί προτιμάμε αυτήν εδώ την πρόσκαιρη ζωή που τόσο πολύ βασανιζόμαστε, υποφέρουμε, θλιβόμαστε και δεν ανυπομονούμε να περάσουμε στην άλλη ζωή, την αιώνια, όπου θα ζούμε σαν άγγελοι απαλλαγμένοι από κάθε τι κακό;

Είναι πολύ απλό το γιατί ! Γιατί ακόμη δεν γνωρίσαμε την ωραιότητα του Ιησού μας! Δεν Τον αγαπήσαμε και είναι λογικό να μην επιθυμούμε την ένωσή μας μαζί Του! Όσο και αν φανταστούμε τον Παράδεισο (την Ζωή κοντά στον Χριστό) αν δεν τον ζήσουμε από αυτή εδώ τη ζωή δεν θα καταφέρουμε να τον κερδίσουμε στην επόμενη.

Τι μας είπε ο Χριστός; Ας αναλογιστούμε λίγο πόσο απλά είναι τα λόγια που μας είπε ο Χριστός πως αν τα τηρήσουμε θα κερδίσουμε την αιώνια Βασιλεία και θα ζήσουμε παντοτινά μαζί Του !

– “Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου” και

– “Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν”.

Καθώς και επίσης την εντολή : “Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε’ εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν”.

Αυτά τα απλά λόγια που είπε ο Ιησούς μας, τα τηρούμε; Ή έστω , προσπαθούμε να τα τηρήσουμε; Αγωνιζόμαστε ενάντια των παθών μας;

Και αν όμως αγωνιζόμαστε, αλλά νικηθούμε από αυτά, από τα πάθη μας δηλαδή, μην απογοητευόμαστε! Μην απελπιζόμαστε! Για αυτόν τον λόγο , ο Χριστός μας έδωσε το Μυστήριο της Μετανοίας – Εξομολογήσεως, ώστε κάθε φορά που πέφτουμε στην αμαρτία, να τρέχουμε στον πνευματικό μας πατέρα μετανιωμένοι και συντετριμμένοι για να μας θεραπεύσει τις πληγές από τις αμαρτίες μας.

Ο πνευματικός πατέρας είναι το μέσον της χάριτος του Θεού, και εκείνος όπου τον κατέστησε στη θέση αυτή ο Μέγας Ιατρός των ψυχών κ των σωμάτων ημών, ο Ιησούς Χριστός. Δεν υπάρχει κανένα αμάρτημα που να ξεπερνάει τη φιλευσπλαχνία του Θεού. Όλα τα συγχωρεί ο Θεός, εκτός όμως από τη Βλασφημία του Αγίου Πνεύματος, που είναι η Αμετανοησία, γιατί ο Ίδιος είπε : “Πάντα αφεθήσεται τοις υιοίς των ανθρώπων τα αμαρτήματα και αι βλασφημίαι όσας εάν βλασφημήσωσιν’ ος δ αν βλασφημήση εις το Πνεύμα το Άγιον, ουκ έχει άφεσιν εις τον αιώνα, αλλ ένοχος εστίν αιωνίου κρίσεως”.

Ο Χριστός προγνώριζε ότι ακόμα και μία μέρα να ζούσαν οι άνθρωποι πάνω στη γη θα αμάρταναν. Για αυτό και μας άφησε το Μέγα αυτό Μυστήριο της Μετανοίας- Εξομολογήσεως, το οποίο ολοκληρώνεται με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Δηλαδή , μετά την εξαγόρευση των αμαρτιών μας στον πνευματικό μας πατέρα και αφού πάρουμε συγχωρητική ευχή, μπορούμε μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης να προσέλθουμε στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και να μεταλάβουμε Σώμα και Αίμα Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον.

Βλέπουμε όμως, πως πριν τη μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων, είναι απαραίτητη η Εξομολόγηση γιατί ο Απόστολος Παύλος είπε : “… ώστε οποιοσδήποτε τρώγει τον άρτον αυτόν και πίνει το ποτήριον της κοινωνίας του Κυρίου ΑΝΑΞΙΩΣ, θα είναι ΕΝΟΧΟΣ δι ασέβειαν κ βεβήλωσιν, την οποία αποτολμά εις το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Ας εξετάζει δε κάθε άνθρωπος με προσοχή τον εαυτό του και αφού προετοιμασθεί με την εξέταση αυτήν, τότε ας τρώγη από τον καθαγιασμένον άρτον και ας πίνη από το καθαγιασμένο ποτήριον. Διότι εκείνος, που τρώγη και πίνη ΑΝΑΞΙΩΣ από τον καθαγιασμένον άρτον και οίνον, τρώγει και πίνει ΚΑΤΑΚΡΙΜΑ και ΚΑΤΑΔΙΚΗΝ εις τον εαυτόν του, επειδή δεν κάνει διάκριση του σώματος και του αίματος του Κυρίου, αλλά μεταχειρίζεται και τρώγει ταύτα, σαν να ήσαν κοιναί τροφαί. Διότι δε ΑΝΑΞΙΩΣ και χωρίς δοκιμασία του εαυτού σας τρώγετε και πίνετε το σώμα και το αίμα του Κυρίου, δι αυτό υπάρχουν μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και απέθαναν αρκετοί. Διότι, εάν ανεκρίναμεν και εξετάζαμε με φόβο Θεού τον εαυτό μας προτού να προσέλθωμεν εις τη Θεία Κοινωνία δεν θα κατεδικαζόμεθα από τον Θεόν με αυτού του είδους τας τιμωρίας. Όταν δε κατακρινώμεθα από τον Κύριο με ασθένειας, τιμωρούμεθα παιδαγωγικώς από αυτόν, δια να διορθωθώμεν και μη κατακριθώμεν εις την μέλλουσαν ζωήν με τον κόσμον, που ζη μακράν από τον Θεό….”

Ας σκεφτούμε τα λόγια αυτά και ας προσπαθήσουμε από εδώ και στο εξής να ζούμε εν Μετανοία – Εξομολόγηση – Θεία Ευχαριστία. Αμήν.

Μαρία Αφροδίτη

Απόφοιτη Θεολογικής Σχολής Αθηνών.