Ποιός είναι θυμώδης και φιλόνικος;

1 Δεκεμβρίου 2022

Τα αίτια του θυμού είναι οι δοσοληψίες, το να κάνει κάποιος το θέλημα του, το να θέλει να κάνει το δάσκαλο και να θεωρεί τον εαυτό του συνετό. Αυτά, αν τα κόψει κανείς, ατονεί το πάθος. Και αυτό ακριβώς μας λέει ο αββάς Σισώης. Όταν τον ρώτησε κάποιος αδελφός “γιατί τα πάθη δεν φεύγουν από μένα”, αποκρίθηκε· “γιατί τα σκεύη τους, δηλαδή τα αίτια, βρίσκονται μέσα σου. Δώσε τους λοιπόν πίσω τον αρραβώνα και φεύγουν”. Π.χ. αν κάποιος ανάψει από θυμό, αλλά αμέσως συνέλθει και κατηγορήσει τον εαυτό του και ζητήσει συγνώμη από τον αδελφό, με τον οποίο θύμωσε, αυτός δεν χαρακτηρίζεται φιλόνικος και εριστικός. Κι αυτό, γιατί αυτός βρίσκει το σωστό δρόμο και σταματάει τη φιλονικία. Εφόσον κατέκρινε τον εαυτό του και συμφιλιώθηκε με τον αδελφό του, σ’αυτόν η φιλονικία δεν έχει θέση. Εκείνος όμως που θύμωσε και δεν κατέκρινε τον εαυτό του, αλλά τον ερεθίζει περισσότερο να θυμώνει και μετανιώνει, όχι γιατί θύμωσε, αλλά γιατί δεν είπε πιό πολλά απ’ όσα είπε την ώρα της ταραχής του, αυτός χαρακτηρίζεται ως φιλόνικος, θυμώδης και εριστικός. Αυτός δεν παύει να έχει συνεχώς εσωτερική ταραχή, γιατί τον καταλαμβάνει διαδοχικά η μνησικακία, η λύπη και η κακία.