Η προδοσία του εαυτού μας…

Τις περισσότερες φορές όταν αναφερόμαστε στην προδοσία, μιλάμε γι’ αυτά που έκαναν οι άλλοι σε εμάς. Σύντροφοι που μας απάτησαν, φίλοι που μας πλήγωσαν ή απέρριψαν, γονείς που δεν μας αγάπησαν όπως θα θέλαμε κ.ο.κ Στην πραγματικότητα όμως η πιο μεγάλη και σκληρή προδοσία που ραγίζει στην κυριολεξία την ύπαρξη μας, είναι η αυτή που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Εάν αντέχεις βγάλε την κουκούλα του Δήμιου σου, και θα αντικρύσει το πρόσωπο σου. Εσύ είσαι ο πιο μεγάλος δολοφόνος της ζωής σου. Εσύ πέταξες τα δώρα του Θεού, τους ανθρώπους που σου έστειλε να συντροφεύσουν και θεραπεύσουν τους φόβους, τις ανασφάλειες και τα τραύματα σου. Εσύ είσαι ο Ιούδας της ζωής σου.

Μην ψάχνεις τον Ιούδα στα πρόσωπα των άλλων, το φιλί εσύ το έχεις δώσει στο ίδιο σου τον εαυτό και έχεις ήδη κρεμαστεί στην συκή των ενοχών σου, διότι ποτέ δε μπόρεσες να πεις την αλήθεια, «Ναι εγώ με προδίδω….».

Ναι εγώ με προδίδω όταν από φόβο θάβω τα χαρίσματα που μου έδωσε ο Θεός.

Ναι εγώ με προδίδω όταν επιλέγω την συμβατικότητα που μυρίζει θάνατο και όχι την ζωή.

Ναι εγώ με προδίδω όταν δολοφονώ τους ανθρώπους που μου έστειλε ο Θεός να φέρουν το θαύμα στην ζωή μου.

Ναι εγώ με προδίδω όταν δεν εκτιμώ αυτά που έχω, αλλά μονάχα όταν τα χάσω.

Ναι εγώ με προδίδω όταν μένω σε νεκρές σχέσεις, σε κύκλους που έκλεισαν, επειδή με ξεβολεύουν και με καλούν να πάρω την ζωή στα χέρια μου, μα εκείνα ανήλικα τρέμουν..

Ναι εγώ με προδίδω όταν ζω την ζωή των άλλων, όταν εξυπηρετώ τις δικές τους ανάγκες και απαιτήσεις, γιατί έτσι με έμαθαν, πως μόνο όταν ικανοποιώ τους άλλους υπάρχω.

Ναι εγώ με προδίδω όταν δεν ακούω την καρδιά αλλά το νου μου, που έχει προγραμματιστεί να σκοτώνει ότι αληθινό νιώθω, ότι είναι δικό μου, κάθε επιθυμία και όνειρο μου.

Ναι εγώ με προδίδω όταν κάθε μέρα ανοίγω κι από ένα τάφο στο νεκροταφείο των στιγμών μου.

Ναι εγώ με προδίδω όταν και να παθαίνω φοβάμαι αλλά και να ζήσω τρομάζω…..

Κύριε βοήθησε την απιστία και δειλία μου να ζήσω την ζωή που μου χάρισες…..
Πηγή: plibyos.blogspot.com