Μεγάλη Παρασκευή, Εικόνες της θυσίας του Χριστού

Πώς να περιγράψουμε τα αποτελέσματα της θυσίας του Σταυρού; Ας ανοίξουμε την Αγία Γραφή και ας δανειστούμε εικόνες, που εικονίζεται το απολυτρωτικό έργο του Χριστού.

Εξαγορά

Τί ήμασταν πριν να έρθει ο Χριστός στο κόσμο και θυσιαστεί; Σκλάβοι, πουλημένα τομάρια στο σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας. Και ξαφνικά έρχεται ο Κύριος, άρχεται ο Βασιλιάς του ουρανού, μας αγοράζει από το σκλαβοπάζαρο και μας καθιστά πριγκιπόπουλα. Έρχεται ο Χριστός και μας αγοράζει από την κατάρα του Νόμου, από το δουλοπάζαρο της αμαρτίας και του θανάτου, και μας οδηγεί στο πάμφωτο βασίλειό του.

Την εικόνα της εξαγοράς χρησιμοποιεί πολύ ο απόστολος Παύλος. « Ο Χριστός μας εξαγόρασε από  τη κατάρα του νόμου, αφού έγινε  κατάρα για χάρη μας.» (Γαλ, 3,13). Μας αγόρασε ο Χριστός. Άρα του ανήκουμε. Άρα δεν έχουμε δικαίωμα να γινόμαστε δούλοι ανθρώπων. «έχει καταβληθεί το αντίτιμο για την απελευθέρωσή σας. Γι’ αυτό μην υποδουλώνεστε σε ανθρώπους» (Α’ Κορ. 7,23). Άρα δεν έχουμε το δικαίωμα να πουλάμε το κορμί μας στην αισχρή αμαρτία.

Τον πούλησε ο Ιούδας. Αλλ’ ενώ φάνηκε πως πουλήθηκε, στην πραγματικότητα υπήρξε ο πραγματευτής που μας αγόρασε όλους τους ανθρώπους, που ήμασταν «πεπραμένοι υπό την αμαρτίαν». Την αλήθεια αυτή της εξαγοράς τονίζει και το απολυτίκιο της Μεγ. Παρασκευής: «Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του Νόμου τω τιμίω σου αίματι…».(μας εξαγόρασες από την κατάρα του νόμου, με το τίμιο αίμα σου)

Λύτρωση.

Τί ήμασταν πριν να έρθει ο Χριστός και θυσιαστεί; Ήμασταν αλύτρωτοι, τα θύματα της πιο σκληρής απαγωγής. Πολλές φορές τα τελευταία χρόνια γράφουν οι εφημερίδες για απαγωγές και αεροπειρατείες. Ληστές ή αντάρτες π.χ. κάνουν απαγωγή ενός μικρού παιδιού, που ανήκει σε πλούσια οικογένεια βιομηχάνων. Το οδηγούν στο βουνό. Για να το λευτερώσουν απαιτούν σαν λύτρα υπέρογκο ποσό. Κι ο πλούσιος πατέρας, μπροστά στο κίνδυνο να χάση το παιδί του, καταβάλλει τα λύτρα για το λυτρωμό του αγαπημένου του παιδιού…

Παρόμοιο έγινε και στη περίπτωση του Χριστού. Ο άνθρωπος ήταν το μεγάλο, το τραγικό θύμα. Τον είχε απαγάγει ο μεγάλος πειρατής, ο αεροπειρατής των αιώνων, ο Διάβολος. Τον είχε οδηγήσει στα δύο σκοτεινά του λημέρια: στο λημέρι της αμαρτίας και στο λημέρι του θανάτου. Κι ο Πατέρας, ο πλούσιος Πατέρας, από τον ουρανό δεν υπέφερε να βλέπει το παιδί του, τον άνθρωπο, στα χέρια του πειρατή. Λυπήθηκε τον άνθρωπο. Και έστειλε ό,τι εκλεκτό είχε, τον μονογενή του Υιό. Έρχεται ο Υιός του Θεού στον κόσμο, ανεβαίνει πάνω στο Σταυρό και εκεί προσφέρει τα λύτρα για τη λύτρωση του ανθρώπου. Λύτρο πολύτιμο, ανυπολόγιστης  αξίας, είναι το Αίμα του Χριστού.

Αν βρισκόταν κάποιος πλούσιος και κατέβαλλε για λύτρα όλα τα πλούτη του κόσμου, όλα τα χρυσά, όλα τα αργυρά, όλα τα διαμάντια της γης, δεν θα μπορούσε να μας λυτρώσει. Λυτρωθήκαμε με το Αίμα του άμωμου και άσπιλου Χριστού. Αυτή την αλήθεια τονίζει ο απόστολος Πέτρος: «Δεν ήταν κάτι που φθείρετε, όπως το ασήμι και το χρυσάφι που μας απελευθέρωσε από το μάταιο τρόπο ζωής , αλλά το ανεκτίμητο αίμα του Χριστού, που θυσιάστηκε σαν άμωμος και άσπιλος αμνός» (Α’ Πέτρ. 1,18-19).

Απελευθέρωση – Ζωοποίηση

Τί ήμασταν πριν να έρθει ο Χριστός και θυσιαστεί; Ήμασταν αιχμάλωτοι, δεμένοι με τα δεσμά της αμαρτίας, φυλακισμένοι στα κατασκότεινα κελιά του θανάτου. Προμηθέας δεσμώτης ο άνθρωπος, σφιχταγκαλιασμένος με το θάνατο. Τα συρματόσχοινα της αμαρτίας κανένας δεν μπορούσε να τα λύσει. Κι έρχεται ο Χριστός και ανεβαίνει στο Σταυρό σαν Ελευθερωτής. Από το Σταυρό πέφτει η πρώτη σταγόνα από το Αίμα του Χριστού. Αμέσως σπάνε τα δεσμά, λευτερώνεται ο άνθρωπος, θανατώνεται ο θάνατος. «Θανάτω θάνατον πατήσας…».

Πολύς λόγος στις μέρες μας για ελευθερία. Υπάρχουν ελευθερωτές, που ελευθερώνουν λαούς από τη σκλαβιά και την αιχμαλωσία. Αλλά ποιός ελευθερωτής μπορεί να συγκριθεί με τον Ελευθερωτή Χριστό; Είμαστε πλέον ελεύθεροι. Είμαστε «απελεύθεροι Κυρίου». Αναπνέουμε τον καθαρό αέρα της εν Χριστώ ελευθερίας. Δεν μας πνίγει πλέον ο βραχνάς του θανάτου. Τα παιδιά του Θεού κινούνται ελεύθερα, σκέπτονται ελεύθερα, δεν φοβούνται πια το παλαιό φόβητρο, το θάνατο.

Όσοι είναι μακρυά από το Χριστό ζουν το ψυχορράγημα του θανάτου. Όσοι πιστοί έχουν ζωοποιηθεί. Αύτη την αλήθεια της ζωοποιήσεως εν Χριστώ Ιησού τονίζει ο απόστολος Παύλος στην Επιστολή του στους Εφεσίους : «Ο Θεός όμως μας αγάπησε, γιατί είναι πλούσιος σε έλεος και έχει απέραντη αγάπη. Και ενώ ήμασταν πνευματικά νεκροί εξαιτίας των παραπτωμάτων μας, μας ξανάδωσε ζωή μαζί με το Χριστό. Με τη Χάρη του έχετε σωθεί.» (Έφεσ. 2,4-5).

Το Αίμα του Χριστού μας ζωοποίει. Μια εικόνα της ζωοποιήσεως με το αίμα χρησιμοποιεί ο επιτάφιος θρήνος στη β’ στάση των εγκωμίων: «Ώσπερ πελεκάν, τετρωμένος την πλευράν σου, Λόγε, σους θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».

Συμφιλίωση με το Θεό

Τί ήμασταν πριν να έρθει ο Χριστός και θυσιαστεί; Ήμασταν «αποξενωμένοι από  τη ζωή του Θεού» (Εφεσ. 4,18). Ήμασταν μακρυά από το Θεό. Ήμασταν εχθροί του Θεού. Η αμαρτία ήταν σύννεφο σκοτεινό, που μας έκρυβε το φώς της Τρισηλίου θεότητας. Η αμαρτία ήταν μεσότοιχο πανύψηλο, που μας χώριζε από το Θεό.

Και έρχεται ο Χριστός. Διαλύει τα σύννεφα, γκρεμίζει το μεσότοιχο και συμφιλιώνει τον άνθρωπο με το Θεό. Ήμασταν μακρυά. Γίναμε κοντινοί του Θεού, γείτονες του Θεού. Ήμασταν εχθροί. Γίναμε φίλοι, παιδιά του θεού. «Τώρα όμως, με το έργο του Ιησού Χριστού, εσείς, που τότε ήσασταν μακριά από το Θεό, ήρθατε κοντά του· σας έφερε κοντά του η σταυρική θυσία του Χριστού. Αυτός πραγματικά είναι για μας ειρήνη. Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε με το σταυρικό του θάνατο ό,τι σαν τείχος τους χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους.» (Εφεσ. 2,13-14).

Ο Χριστός στάθηκε «μετέωρος» μεταξύ ουρανού και γης, ανάμεσα στους δύο κόσμους, του Θεού και του ανθρώπου, άπλωσε τα χέρια του και ειρηνοποίησε τη γη με τον ουρανό, ένωσε τον άνθρωπο με το Θεό. «Άπλωσε τα χέρια Του και ένωσε αυτά που πριν ήταν χωρισμένα». Εμείς, που ήμασταν αποξενωμένοι από  το Θεού, γίναμε «δικοί του» (Εφεσ. 2,19).

Είμαστε αγορασμένοι. Να μην ξαναπουληθούμε.

Αδελφοί μου! Μπροστά μας Εκείνος, που μας αγόρασε. Εκείνος, που μας λύτρωσε. Εκείνος, που μας ελευθέρωσε.

Εκείνος, που μας ζωοποίησε. Εκείνος, που μας συμφιλίωσε με τον ουρανό. Η προσφορά του ανυπολόγιστη.

Η αμοιβή μας γι’ αύτη του την προσφορά; Μη ξεχνάμε, πως είμαστε αγορασμένοι. Ο Ιούδας πούλησε όσα-όσα τον ατίμητο Χριστό. Με το ευτελέστατο ποσό των 30 αργυρίων πούλησε τον πολύτιμο. Αλλά μήπως και μείς δεν κάνουμε το ίδιο; Έχουμε μεγάλη τιμή. Για ν’ αγοράσει ο Θεός την ανθρώπινη ύπαρξη πρόσφερε το Αίμα του Υιού του. «Ηγοράσθημεν τιμής». Έχουμε μεγάλη αξία. Η ψυχή μας αξίζει όσο δεν αξίζει ολόκληρος ο κόσμος. Κι όμως αυτή την ατίμητη ψυχή, που μόνο το Αίμα του θεανθρώπου βρέθηκε αντάλλαγμα της, την πουλάμε όσο-όσο. Την πουλάμε «στο σφυρί». Την πουλάμε για λίγα λεπτά ψεύτικης χαράς. Την πουλάμε για 30 αργύρια. Την πουλάμε για ένα πάθος.

Όχι! Δεν έχουμε δικαίωμα να κάνουμε τέτοιο ανόητο ξεπούλημα. Είμαστε αγορασμένοι. Ανήκουμε σε άλλον. Ανήκουμε στον «Κύριο που μας ελευθέρωσε από την αμαρτία» (Β’ Πέτρ. 2,1). Είμαστε αγορασμένοι, για να ζούμε στη βασιλεία του Θεού. Δεν θα ξαναμπούμε στο βρώμικο αχυρώνα του κόσμου. Είμαστε αγορασμένοι, για να ζούμε ελεύθεροι. Δεν θα ξαναγίνουμε δούλοι των παθών. Είμαστε αγορασμένοι να ζούμε χαρούμενοι. Δεν θα παραδοθούμε στη μελαγχολία του κόσμου.

Κύριε, Σταυρωμένε Λυτρωτή! Μας αγόρασες από το σκλαβοπάζαρο της αμαρτίας. Κάνε να νοιώσουμε όλοι οι άνθρωποι αυτή την υπερκόσμια αλήθεια. Να ζήσουμε τη θυσία σου. Να φανούμε άξιοι της προσφοράς σου. Μας αγόρασες. Να μην ξαναπουληθούμε. Μας έπλυνες. Να μην ξαναλερωθούμε.

(Αρχ. Δανιήλ Αεράκη, Στη Μεγάλη Εβδομάδα)