Ἡ Προκήρυξη τοῦ Ἄλ. Ὑψηλάντη    

Μὲ τὴ συμπλήρωση 200 ἐτῶν ἀπὸ τὴν ἐξέγερση τοῦ Ἀλεξάνδρου Ὑψηλάντη εἶναι εὐκαιρία νὰ θυμηθοῦμε ἕναν ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τῆς Ἐθνεγερσίας καὶ ἀρχηγὸ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας. Ὁ Ὑψηλάντης πέρασε στὶς 22 Φεβρουαρίου 1821 τὸν Προῦθο ποταμὸ καὶ μετέβη ἀπὸ τὰ ρωσικὰ ἐδάφη στὴν ὑπὸ τουρκικὸ ἔλεγχο Μολδοβλαχία (Παραδουνάβιες Ἡγεμονίες).

Τὸ σχέδιο τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἦταν νὰ γίνει κυκλωτικὴ κίνηση μὲ τελικὸ στόχο τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Πρίγκηψ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, ὑπασπιστὴς τοῦ Τσάρου καὶ ἡρωικὸς ἀξιωματικός τοῦ Ρωσικοῦ Στρατοῦ, ἀνέλαβε νὰ ξεσηκώσει τοὺς Ἕλληνες τῆς Μολδαβίας καὶ τῆς Βλαχίας καθὼς καὶ τὸν τοπικὸ Ρουμανικὸ πληθυσμό. Ἡ περιοχὴ ἐπελέγη, διότι δὲν ὑπῆρχε πολυάριθμος τουρκικὸς στρατός. Οἱ ἡγεμόνες ποὺ διορίζονταν ἀπὸ τὴν ὑψηλὴ Πύλη (Σουλτάνο) ἦσαν Χριστιανοὶ καὶ κατὰ κανόνα Φαναριῶτες Ἕλληνες. Παραλλήλως εἶχαν εἰδοποιηθεῖ οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ πρόκριτοι τῆς Πελοποννήσου καὶ ἄλλων ἑλληνικῶν περιοχῶν νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ κινηθοῦν στὶς 25 Μαρτίου, τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Μολδοβλαχία καὶ Πελοπόννησος θὰ ἦταν ἡ ἀρχικὴ τανάλια ποὺ θὰ περιέσφιγγε τοὺς Ὀθωμανούς.

Στὶς 24 Φεβρουαρίου 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης, γόνος πλουσίας οἰκογενείας μὲ καταγωγὴ ἀπὸ τὸν Πόντο, κήρυξε τὴν ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὴ Μολδοβλαχία. Ὁ τοπικὸς ρουμανικὸς πληθυσμὸς δὲν ἔδειξε προθυμία γιὰ συμμετοχὴ καὶ οἱ νεαροὶ Ἕλληνες ποὺ ἀκολούθησαν τὸν Ὑψηλάντη φονεύθηκαν ἢ αἰχμαλωτίσθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους στὸ Δραγατσάνι στὶς 7 Ἰουνίου. Ἀπὸ τὴν ἐξέγερση ἐκείνη εἶναι χρήσιμο νὰ κρατήσουμε στὴ μνήμη μας τὴν περίφημη Προκήρυξη.

24.02.1821 ἀπὸ τὸ Γενικὸν Στρατόπεδον τοῦ Ἰασίου ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης ἀποστέλλει πρὸς τοὺς Ἕλληνες μία θαυμάσια Προκήρυξη ὑπὸ τὸν τίτλο: «Μάχου ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος». Οἱ ἰδεολογικοὶ πυλῶνες τοῦ πρώτου ἐπαναστατικοῦ κειμένου τοῦ 1821 εἶναι τρεῖς: Ὁ σεβασμὸς στὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Πίστη, ἡ διαχρονικὴ συνέχεια τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι τὸ 1821 καὶ ἡ προσήλωση στὰ δημοκρατικὰ ἰδανικὰ καὶ στὴν ἀνάγκη ἀπομακρύνσεως τῶν πάσης φύσεως τυράννων.

Ἡ Προκήρυξη τῆς 24ης Φεβρουαρίου δηλώνει: «Νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον δὶ΄οὗ πάντοτε νικῶμεν! Λέγω τὸν Σταυρόν, καὶ οὕτω νὰ ἐκδικήσωμεν τὴν Πατρίδα καὶ τὴν Ὀρθόδοξον ἠμῶν Πίστιν ἀπὸ τὴν ἀσεβῆ τῶν ἀσεβῶν καταφρόνησιν».

Ἡ σημαία κατὰ τὸν Ὑψηλάντη πρέπει νὰ φέρει τὸ σημεῖο τοῦ Χριστιανικοῦ Σταυροῦ, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ ὁποίου οἱ Ἕλληνες πάντοτε νικοῦν. Καὶ πράγματι ἡ σημαία του εἶχε τὴν εἰκόνα τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης μὲ τὴ φράση ἘΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ ἐπάνω σὲ τρεῖς λωρίδες: Μία κόκκινη, μία λευκὴ καὶ μία μαύρη.

Ἡ διαχρονικὴ πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι παροῦσα: «Ἂς συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ τοῦ Μαραθῶνος καὶ τῶν Θερμοπυλῶν… Τὸ αἷμα τῶν τυράννων εἶναι δεκτὸν εἰς τὴν σκιὰν τοῦ Ἐπαμεινώνδου Θηβαίου καὶ τοῦ Ἀθηναίου Θρασυβούλου».

Ἡ πίστη στὶς δημοκρατικὲς ἀξίες καταγράφεται σαφῶς: «Τὸ Ἔθνος συναθροιζόμενον θέλει συνάξει τοὺς Δημογέροντάς του καὶ εἰς τὴν Ὕψιστον ταύτην Βουλὴν θέλουσι ὑπείκει ὅλαι μας αἱ πράξεις».

Πηγή: agiazoni.gr