Η έμπρακτη αγάπη σε όλους μας κάνει παιδιά του Χριστού μας

Ο Χριστός μας ευρίσκεται πάνω στο όρος των Μακαρισμών και ομιλεί στους Μαθητάς και Αποστόλους και στους υπόλοιπους ακροατάς Του, και τους λέγει τον λεγόμενον «χρυσούν κανόνα»: «όπως θέλετε να σας φέρνονται οι άλλοι, να φέρνεσθε και ’σεις σ’ αυτούς».

Ξεκινάει ο Χριστός μας από τον νόμο της φιλαυτίας, τον οποίον έχουμε όλοι. Αγαπούμε τον εαυτό μας, και μέχρις ενός σημείου είναι καλό γιατί τον συντηρούμε και τον φροντίζουμε και καλύτερο ακόμη που τον αγιά­ζομε. Κι ο Κύριος ως πάνσοφος Διδάσκαλος και Μέγας ρεαλιστής ξέρει τί κάνει, και μας λέει: «όπως θέλετε να σας φέρνονται, να φέρνεσθε και σεις». Κι εδώ ο Χριστός εκτύπησε κέντρο, μίλησε πάνσοφα και έμπρακτα.

Και στη συνέχεια κάνει μια ανάλυση και λέγει: «Ε­άν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, το ίδιο κάνουνε και οι αμαρτωλοί· αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Και εάν κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό, δεν έχετε τίποτα παραπάνω· το ίδιο κάνουν και οι αμαρτωλοί. Και αν δανείζετε και περιμένετε να πάρετε τα ίσα, είτε το κεφάλαιο, είτε και με τόκους, ή και να σας δανείσουν, δεν κάνετε τίποτα παραπανιστό· το ίδιο κά­νουν και οι αμαρτωλοί. Εσείς οι χριστιανοί να αγαπάτε τους εχθρούς, να κάμετε το καλό και να δανείζετε και να μην περιμένετε τίποτα. Έτσι μοιάζετε, τηρουμένων των αναλογιών, με τον Θεό, τον Πατέρα σας, ο Οποίος είναι γεμάτος καλοσύνη, έμπρακτη καλοσύνη, απέναντι στους αχάριστους και στους πονηρούς. Και να προσ­παθείτε να είσθε και να γίνεσθε συμπονετικοί και εύσπλαχνοι, γιατί κι ο Πατέρας μου ο ουράνιος είναι εύσπλαχνος σε όλους».

Εδώ βλέπομε τον νόμο της αγάπης, της έμπρακτης αγάπης, την οποίαν έφερε ο Χριστός στον κόσμο ως το όντος κάτι άλλο και το πραγματικά διαφορετικό. Γιατί στα χρόνια του Κυρίου εβασίλευε το σκότος του μίσους, της σκληρότητος, της αδιαφορίας, οι πτωχοί και οι αδύνατοι επέθαιναν στον δρόμο, κανείς δεν τους έδινε ση­μασία, καμμία αγάπη και στοργή και φροντίδα δεν υπήρχε. Γι’ αυτό και ο Χριστός μας φέρνοντας την έμ­πρακτη αγάπη ζέστανε τις ψυχές και τις καρδιές και έφτιαξε τις σχέσεις των ανθρώπων. Κι από τότε μέχρι σήμερα, παρότι υπάρχουν δυσκολίες, κατοικεί πάνω στη γη η θεϊκή αγάπη, η αγάπη του Χριστού μας και αλλάζει τα πάντα και μεταβάλλει.

Κι εμείς πώς και με τί να Τον ευχαριστήσομε για το μέγα αυτό καλό, το οποίο μας έφερε και το οποίο συν­τηρεί στη γη και στις ψυχές μας. Ας κάνομε προσπά­θεια και αγώνα να κρατούμε και εμείς την έμπρακτη αγάπη, κι αν δεν μπορούμε, τουλάχιστον ας κατηγο­ρούμε τον εαυτό μας πως δεν τα καταφέραμε, κι ας πέ­φτουμε συντετριμμένοι στα πόδια του Χριστού, κι ας Τον παρακαλούμε να μας δίνει έμπρακτη αγάπη.

Ω θεία καλοσύνη του Ιησού και αγάπη ουράνια, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και ανάδειξον ημάς μαθητάς της Αυτού αγαθότητος και άπειρου καλοσύνης.

(Αρχιμ. Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής, Α΄, σ.158- 160, Εκδ, Αρμός)