Οι Πολεμικοί Χοροί της Κύπρου

12 Απριλίου 2021

Ο Δημήτρης Παυλίδης, σε μία συνέχεια της έρευνάς του για τις κυπριακές πολεμικές τέχνες, εστιάζει στους κυπριακούς χορούς και τις πολεμικές καταβολές τους και τα ευρήματα είναι εξόχως ενδιαφέροντα.

Στο βιβλίο του, «Πολεμικές Τέχνες της Κύπρου», μας σύστησε έναν εντελώς καινούργιο κόσμο της κυπριακής ιστορίας, τον οποίο οι πλείστοι αγνοούσαμε. Η αγάπη του για το είδος τον οδήγησε σε μία πολυετή έρευνα και ανακάλυψη μίας ιστορικής πτυχής του τόπου μας, η οποία ακούσια ή εκούσια είχε αποσιωπηθεί, έως σήμερα.

Μια έρευνα που δεν σταμάτησε στην έκδοση του πρώτου του βιβλίου, Πολεμικές Τέχνες της Κύπρου, αλλά συνέχισε με την έκδοση της ενός δεύτερου στο οποίο εστιάζει στους Πολεμικούς Χορούς της Κύπρου και το πώς αυτοί ήταν συνέβαλλαν στην πολεμική εκπαίδευση των ανδρών.

Στο βιβλίο «Πολεμικοί χοροί της Κύπρου. Ιστορία και εξέλιξη μέσα από τα Χρόνια», αναλύεται η σχέση του χορού με την πολεμική εκπαίδευση των αντρών, το πώς αυτοί εξελίχθηκαν μέσα στα χρόνια και έγιναν μέρος της παραδοσιακής κουλτούρας του τόπου μας.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Όπως και σε άλλες χώρες και περιοχές ανά το παγκόσμιο, έτσι και στην Κύπρο, από τα αρχαία χρόνια οι πολεμικοί χοροί ήταν αναπόσπαστο μέρος της πολεμικής εκπαίδευσης των ανδρών και μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν ουσιαστική σχέση με τις Κυπριακές πολεμικές τέχνες. Η σχέση αυτή εμπεριστατώνεται εύλογα στο υφιστάμενο βιβλίο «Πολεμικοί Χοροί της Κύπρου», μέσα από τα ιστορικά γεγονότα και τις διάφορες συσχετίσεις που παρουσιάζονται και επεξηγούνται.

Το γεγονός ότι οι Κυπριακές πολεμικές τέχνες ήταν ένα θέμα άγνωστο προς το Κυπριακό (αλλά και ξένο) κοινό, στάθηκε εμπόδιο στο να μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τη σύνδεση που μπορεί να έχουν οι Κυπριακοί παραδοσιακοί χοροί με τις πολεμικές τέχνες. Επίσης, τα πλείστα βιβλία, αν όχι όλα, που αναφέρονται στους Κυπριακούς παραδοσιακούς χορούς, παρουσιάζουν μελέτες και πληροφορίες, οι οποίες, πρώτον περιγράφουν τη δημιουργία των Κυπριακών παραδοσιακών χορών από την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1878 – 1960) και μετά και δεύτερον, περιγράφουν αποκλειστικά τους διάφορους χορούς ως ένα μέσο διασκέδασης των Κυπρίων, αναιρώντας φυσικά τη σχέση που έχουν με τις πολεμικές τέχνες, αφού το θέμα αυτό δεν ήταν γνώριμο. Το βιβλίο αυτό τείνει να παρουσιάσει πληροφορίες που πηγαίνουν πιο βαθιά στο χρόνο και παρουσιάζει την ιστορία και την εξέλιξη των Κυπριακών πολεμικών χορών από τα προϊστορικά χρόνια.