Όσιος Πορφύριος, Το θαύμα της Κυριακής του αγίου Γρηγορίου Παλαμά (Ιωάννης Μήτσιος, Πολιτικός Επιστήμων – Διεθνολόγος)

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Την πρώτη εβδομάδα των Νηστειών του 1992, δυο-τρεις μήνες μετά την Κοίμηση του Γέροντος, αρρώστησα από βαρύ κρύωμα. Έτσι όπως δεν δίνω σημασία και ιδιαίτερη προσοχή, χειροτέρεψα.

Έκανα ιγμορίτιδα πυώδη. Μάτια και μύτη έτρεχαν ασταμάτητα, ο πονοκέφαλος ήταν αβάσταχτος και δεν μπορούσα πλέον να ακουμπήσω τη μύτη. Ήταν Δευτέρα Κυριακή των Νηστειών, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, κι εγώ στον Άγιο Δημήτριο Αμπελοκήπων.

Νόμισα προς την στιγμήν πως θα λιποθυμήσω. Βάζω τότε μια δυνατή κραυγή εσωτερική:
– Γέροντα, δεν βλέπεις πως θα τρελαθώ από τον πόνο; Σε παρακαλώ, σταύρωσέ με να μου περάσει.

Μόλις που πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου κι ο πονοκέφαλος, η καταρροή, η δακρύρροια, η υπερευαισθησία της μύτης κόπηκαν αμέσως, «με το μαχαίρι»…

Η αρρώστια με τα βαριά συμπτώματα από τη μια πλευρά, και η απόλυτη υγεία από την άλλη, χωρίς την παραμικρή ενόχληση ή λείψανα της αρρρώστιας του αμέσως προηγουμένου δευτερολέπτου ήσαν γεγονός.

Τώρα τα μάτια μου δάκρυσαν από δέος, χαρά, ευγνωμοσύνη στον Θεό και στον άγιο του και του ψιθύρισα:
– Σ’ ευχαριστώ, Παππούλη μου, σ’ ευχαριστώ πολύ!

 

Απόσπασμα από το βιβλίο «Θαυμαστά γεγονότα και συμβουλές του Γέροντος Πορφυρίου», έκδοσις η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος.