Όσιος Παΐσιος: Ο Γέροντας Χατζη-Γεώργης και γιατί συκοφαντούνται οι δίκαιοι άνθρωποι (1)

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μέρος α’

Επειδή θα γεννηθή ίσως το ερώτημα σε μερικούς ανθρώπους, γιατί να επιτρέπη ο Θεός να ταλαιπωρούνται με δοκιμασίες, συκοφαντίες κ.τ.λ. δίκαιοι άνθρωποι, όπως και ο άνθρωπος του Θεού Χατζη‐Γεώργης [χαρισματούχος Αγιορείτης Γέροντας], ενώ ήταν εξαγνισμένη ψυχή κι από μικρό παιδάκι, θεώρησα καλό να γράψω αυτό που νιώθω.

Φυσικά τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος· αλλά μια από τις πολλές περιπτώσεις ίσως να είναι και αυτή, κατά τον λογισμό μου. Εάν δεν επέτρεπε ο Θεός να συκοφαντηθούν και ορισμένοι δίκαιοι, πώς θα μπορούσαν να καλυφθούν ορισμένοι ένοχοι, που δεν μπορούν να σηκώσουν το σφάλμα τους από εγωισμό;
Η μεν γη δεν τους χωράει, και οι δαίμονες ευκαιρία ζητάνε να τους φέρουν σε απόγνωση, να κάνουν κακό στον εαυτό τους, να κολασθούν.

Η πολλή όμως αγάπη του Θεού, για να μην απωλεσθή καμιά αδύνατη ψυχή, επιτρέπει να κατηγορούνται και να συκοφαντούνται και δίκαιοι, άδικα, αλλά στο τέλος φανερώνεται η αλήθεια.

Μ’ αυτόν δε τον τρόπο βοηθάει και εμάς να φέρουμε καλούς λογισμούς πάντα, για ό,τι κακό ακούμε να διαδίδεται για τον πλησίον μας και να αναρρωτιώμαστε· «μήπως είναι συκοφαντία»;

Τότε φυσικά παρηγορούνται και οι ένοχοι και σιγά – σιγά αισθάνονται την ενοχή τους, ελέγχονται από την συνείδηση τους και διορθώνονται, εάν έχουν καλή διάθεση. Με λίγα λόγια, ορισμένες φορές ο Θεός ελαφρώνει το βάρος των ενόχων με το να συκοφαντηθούν δυνατοί δίκαιοι.

Φυσικά οι αδικημένοι, είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Οι ίδιοι όμως, κατά τον λογισμό μου, δεν έχουν τέτοιους λογισμούς. Αντιθέτως πιστεύουν ότι μπορούσε να ήταν και οι ίδιοι ένοχοι, εάν τους εγκατέλειπε η Χάρις του Θεού, και να ήταν ακόμη και σε φυλακή ως ένοχοι και να τους έτρωγε και το σαράκι, ο έλεγχος της συνειδήσεως.

Ενώ σαν αδικημένοι, έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν στον Παράδεισο, διότι όπου Χριστός εκεί Παράδεισος.

Οι δίκαιοι λοιπόν, με την αρχοντική τους αυτή αγάπη, δεν αποβλέπουν σε μισθό Ουράνιο με τις καλωσύνες που κάνουν στους συνανθρώπους τους, διότι είναι παιδιά του Θεού και εργάζονται στο σπίτι τους, στην Εκκλησία του Χριστού, φιλότιμα.

Συνεχίζεται

 

Από το βιβλίο του Οσίου Παϊσίου Αγιορείτη, ο “Γέρων Χατζη-Γεώργης ο Αθωνίτης”, έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου “Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος”, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.