Το Χρυσό Ιωβηλαίο του Σεβ.Μητροπολίτη Βρυούλων κ. Παντελεήμονος – Φωτοστιγμές από την πολυκύμαντη Αρχιερατική του πορεία

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΒΡΥΟΥΛΩΝ.

Η Ιερά Μητρόπολις Βρυούλων, κάνει γνωστό στους πιστούς μας, ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ.Παντελεήμων, την 1η Ιανουαρίου 2021, συμπληρώνει πεντήκοντα έτη, από την εις Επίσκοπον χειροτονία του.

Με την ευκαιρία αυτής της ιστορικής επετείου, ζητήσαμε από τον Σεβασμιώτατο να μας ομιλήσει για τα αισθήματα που τον διακατέχουν, σχετικά με το μεγάλο αυτό γεγονός της ζωής του.

Ο Σεβασμιώτατος βαθύτατα συγκεκινημένος μας είπε:
“Είμαι βαθύτατα ευγνώμων απέναντι της ανεκφράστου συγκαταβάσεως του Τριαδικού Θεού, της Μητρός Αγίας Του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου αοιδήμου Αθηναγόρου, της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, ως και του τότε Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κυρού Ιεζεκιήλ ο οποίος επέβλεψε επί την ταπεινότητα μου και εζήτησε από τον Οικουμενικό θρόνο την είς Επίσκοπον προαγωγήν μου, ως Βοηθού Επισκόπου του διά τας ανάγκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.

Η χειροτονία μου έγινε είς το Σύδνεϋ της Αυστραλίας, την 1η Ιανουαρίου 1971 και είναι η πρώτη χειροτονία Έλληνος Ορθοδόξου Επισκόπου που έγινε στη μακρινή Αυστραλία.
Όλα αυτά τα χρόνια δεν ξέχασα ποτέ, ούτε το βάρος της ευθύνης μου απέναντι της Εκκλησίας, αλλά ούτε και των υποχρεώσεών μου, απέναντι στο πληρώμα της Εκκλησίας.

Πάντοτε επίστευα ότι η προσφορά μου στην Εκκλησία, ποτέ δεν ήταν δικό μου έργο,αλλά Ευλογία του Αγίου Θεού με την στήριξη της Παναγίας Μητρός Του, γι’αυτό και δεν ξέχασα τα λόγια του Αποστόλου Παύλου στην προς Κορινθίους Επιστολή του• “Ούτε ο φυτεύον εστί τι, ούτε ο ποτίζων, αλλ’ ο αυξάνων Θεός”.

Τα είκοσι δύσκολα χρόνια που έζησα στην Αυστραλία και τα τριάκοντα κατόπιν στην Γενέτειρά μου Θεσσαλονίκη, μου εδίδαξαν, ότι η μεγαλύτερη επιτυχία κάθε Εκκλησιαστικού Λειτουργού στο έργο και στην αποστολή του, οφείλεται στο κατά πόσον αυτός, στην ζωή του, μιμήθηκε το παράδειγμα του Κυρίου που είναι να χαρίζει στον κόσμο αγάπη. Η αγάπη είναι το κέντρο του Ευαγγελικού κηρύγματος.

Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον Άγιο Θεό που με αξίωσε με την δύναμή Του, να κρατήσω μέχρι σήμερα το βαρύ φορτίο της Αρχιερωσύνης, στις δύσκολες και πονηρές μέρες που ζούμε.
Δεν παραλείπω όμως να εκφράσω την ευγνωμοσύνη και τον απόλυτο σεβασμό μου προς την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ.Βαρθολομαίο και την Αγία και Ιερά Σύνοδο όχι μόνον για την στοργή και το ενδιαφέρον προς την ταπεινότητα μου, όλα τα χρόνια της Πατριαρχείας του, αλλά και για την εσχάτως προαγωγήν μου εις Μητροπολίτην της Μαρτυρικής Ιεράς Μητροπόλεως Βρυούλων, είς την περιοχήν της Ερυθραίας στην Μικρά Ασία.

Θερμά σας παρακαλώ αδελφοί μου, μην ξεχνάτε το ταπεινό πρόσωπό μου στις προσευχές σας προς τον Θεό και την κυρία Θεοτόκο, ώστε το υπόλοιπο της ζωής μου στο Ιερό Θυσιαστήριο, να παραμείνω με την χάριν Του Αγίου Θεού, τύπος των πιστών “εν λόγω, εν αναστροφή, εν πίστει, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν αγνοία “.

Και μην ξεχνάτε ακόμη ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που κάποτε πεθαίνει, αλλά είναι και ψυχή, με μεγαλύτερες από το σώμα ανάγκες. Ψυχή που δεν πεθαίνει ΠΟΤΕ.

Καλή και Ευλογημένη Χρονιά.